It was destined. // Voltooid

26

Het is even later. Volgende week is het vakantie, maar zoveel zin heb ik er niet in. Twee weken lang thuiszitten met Liv, mama en Bas in een huis. Want ja mam en Bas hebben ook 2 weken vrijgenomen.

Ik zit in de les alleen, want Lotte en Noa zitten naast elkaar. Jason is nogsteeds niet op school, ik heb om me heen gehoord dat het niet zo goed met Jason gaat. Hij is intussentijd denk ik 2 keer op school geweest, maar hij heeft niks gezegt. Hij liep gewoon totaal langs me heen. Er kwam niet eens een 'hoi' vanaf. Hij liep gewoon rechtstreeks door naar zijn "vrienden", zover je ze zo kan noemen. Ik zou het wel geweten hebben, maar dat zal wel weer aan mij liggen.

'Liv en Jessica.' Begint Bas na het eten aan de keukentafel. 'Wat?' Vraag ik kortaf. Want Liv heeft nog steeds niet geleerd zijn mond open te trekken. 'We hebben een vliegvakantie geboekt naar Spanje!' Zegt Bas blij. 'Leuk.' Zeg ik. 'Chil!' Zegt Liv en kijkt me hoopvol aan. Ik blijf naar beneden staren en hoop alleen maar dat die weken snel voorbij gaan.

Ik zit op mijn slaapkamer aan mijn bureau. Huiswerk te maken, maar van dat maken komt niet zoveel. Ik beweeg een beetje met mijn pen over mijn schrift, maar schrijf niks op. Ik kan alleen maar aan Jason denken, die ik kapot erg mis. Ik pak er een leeg blaadje bij en begin met schrijven.

Lieve Jason,

Ik weet niet zo goed hoe ik moet beginnen, maar ik zeg het maar meteen. Ik mis je.
Ja dat wist je misschien al en ik hoopte dat het wederzijds was, maar dat is blijkbaar niet. Je zei niet eens hoi toen je weer op school kwam. Ja van die dingen lig ik nou wakker.
Het ergste wat ik kon horen op school was dat het slechter met je gaat. Maar het is toch gebeurd. Ik hoorde het mensen in de klas zeggen. Ik voelde nog net niet mijn hart in tweeën scheuren. Wat ik wel voelde waren de tranen die ik niet tegen kon houden. Ik natuurlijk snel naar de wc rennen.
Jason ik kan echt niet zonder je. Je bent een sterke jongen ik weet het, maar..
Ik hoop dat het snel beter gaat en dat je misschien ook wel weer contact wil. Ik zou iedereen op aarde knuffelen als dat gebeurd, maar dat zal wel niet.
Het enige wat ik in deze brief wilde zeggen is: I love you so so so much!

Xxx
Jessica ♥

Ik lees de brief nog een keer over. Hoe suf het ook klinkt. Ik loop naar beneden waar mam en Bas klef op de bank zitten. Terwijl Liv is sporten.
Ik pak een envelop en postzegel uit de keukenla en plak de postzegel op de envelop. Als laatste schrijf ik er nog Jasons naam en adres op. 'Ik ga even een rondje wandelen!' Roep ik naar mam en Bas en loop de deur uit. Op naar de postbus.