မနက္ခင္း ေနအလင္းေရာင္ အစပ်ိဳးခ်ိန္ ေရာက္သည့္အခါတြင္ krist ရဲ႕ ဖုန္းမွ ႏိႈးဆက္သံေလးသည္ အခန္းအတြင္း႐ွိ တိတ္ဆိတ္မႈ အလံုးစံုကို ၿဖိဳခြင္းသြားသည္
လက္က ေရာင္ရမ္း စမ္းၿပီး.အသံပိတ္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနသည္
သူ႔ေဘးတြင္ အိပ္ေနေသာ gun ကေတာ့ ဆင္နင္းရင္ေတာင္မွ ႏိုးမယ့္ပံုမေပၚ ပါးစပ္အေဟာင္းသားနဲ႔ အိပ္ေပ်ာ္ေနသည့္ပံုမွာ ပိတ္ကန္ခ်င္စရာ
Krist အိပ္ယာေပၚမွ ထကာ အေၾကာဆန္႔ေနၿပီး တစ္ေန႔တာ ျပင္ဆင္စရာ ႐ွိသည္ကို စတင္ျပင္ဆင္ရေတာ့သည္
မ်က္ႏွာသစ္ သြားတိုက္ကာ အဝတ္စား လျဲပီးသည့္ အခ်ိန္ထိ gun မႏိုးေသးပင္
Gun ကို krist အလုပ္ မသြားခင္ ႏိႈးရသည္မွာ အျမဲလုပ္ေဆာင္ရသည့္ တာဝန္တစ္ခုပင္
"Ai'gun ထေတာ့ကြာ ေနဖင္ထိုးေနၿပီ ေသမေနနဲ႔ေတာ့"
"ငါးမိနစ္ပဲ ခနေလး"
"ငါးမိနစ္လည္း မရေတာ့ဘူး ထစရာ ႐ွိတာထ ငါအလုပ္ သြားေတာ့မယ္"
အေ႐ွ႕မွ ကားဟြန္းတီးသံ ၾကားရေတာ့ krist တစ္ေယာက္ gun ကိုပင္ ေျဖာင့္ေျဖာင့္ မႏိႈးႏိုင္ေတာ့ဘဲ အလ်င္စလို ထြက္ခြာလာရသည္
"ဒီေကာင္ ေျပာလိုက္ရင္ ေလႀကီးေလက်ယ္ ၿပီးေတာ့ ဒီအခ်ိဳးပဲ ဟြန္႔ ေသာက္ျမင္ကို ကတ္တယ္"
Gun သည္ krist ကို အေဝးမွၾကည့္ရင္း ေကာက္ခ်က္ခ်ေနသည္
"Krist မင္းကိုေတာ့ လက္ေျမႇာက္ အ႐ွံုးေပးတယ္ ဘယ့္ႏွယ္ မေန႔ညကေတာ့ တကယ့္ကို နာက်င္ခံစားေနတဲ့ ပံုစံမ်ိဳး ကိုယ္ေတာင္ မေျပာစဖူး ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ စကားေတြေျပာၿပီး ႏွစ္သိမ့္ရေသးတယ္ သူငိုေတာ့ ကိ္ုယ္ပါ ငိုရေသးသည္ အခုေတာ့လည္း krist မ်က္ႏွာက ျပံဳးေပ်ာ္ေနတာပဲ"
ခ်စ္ေသာသူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ဘယ္အရာမဆို ေမ့ေနတတ္ၾကတာလား
"Krist မင္းအတြက္ေတာ့ ရင္ေလးတယ္ "
Gun စိတ္ထဲတြင္ krist ကို သနားမိသည္ အခ်စ္ႏြံထဲ နစ္ေနရင္ ႐ုန္းထြက္ရ မလြယ္မွန္း သူၾကံဳဖူးလို႔ သူသိသည္
