Snowman? | MYG

Bölüm 9 | Dayanılmaz!

Günümüz..

Gözlerimi açıp etrafa bakınmamla karnıma giren ağrıyla tekrar kapatıp inledim.Bu nasıl bir ağrıydı?!

Başımı çevirip yanıma baktığımda yatağın diğer tarafının boş olduğunu fark ettim.Nerdeydi bu?

Zorlanarak doğruldum ve ayağa kalktım.Işlerimi halletmek için lavaboya girdim.

"Lanet olsun!"

Regl olacak zamanı bulmuştum.Başım çatlıyordu ve şu an bununla uğraşacaktım!

İşimi halledip lavabodan çıktıktan sonra odanın kapısını açtım ve merdivenlere yönelip aşağıya indim.

Mutfağa doğru ilerleyip içeriye girdiğimde tezgahta bir şeylerle uğraştığını gördüm.Ellerimi saçlarıma daldırıp karıştırarak yanına yaklaştım ve arkasından beline sarılıp başımı sırtına yasladım.

"Günaydın güzelim."

"Günaydın."
Mırıldanarak konuştuktan sonra biraz böyle durup ondan uzaklaştım.
Masaya doğru ilerleyip sandalyeye oturdum

Çok geçmeden arkasını döndü ve masaya yaklaştı.Arkama geçip eğildi ve boynuma bir öpücük kondurdu.Doğrulup elindeki bardağı önüme koyduğunda gülümsedim.
Çikolatalı sütü unutmuyordu.

Sandalyeye oturduğunda konuşmaya başladım.
"Akşam ne olduğunu sorsam mı?"

Gözlerini bana çevirip başını salladı.

"Bence sorma.Sinirliyim bu konuda."
Kaşlarımı çattım ve ona bakmayı sürdürdüm.Sinirlendirecek ne yapmış olabilirdim ki?

"Sinirli misin?Neden ki?"

"Dün gece bir söz aldım ama tutulmadı!"diyerek gönderme yaptığında jeton yeni düşmüştü.Ona partiden sonrası için söz vermiştim ama içtiğim için sarhoş olmuştum.Sarhoş olunca da bana dokunmamıştı.

"İyi de üzerimde neden gömleğin var?"

Kollarımı kaldırıp sorduğum soruyla elindeki çatalı bırakıp bana odaklandı.

"Dün üzerini ben değiştirdim.Ve tahmin edersin ki çok zor oldu.Senin dolabında bir şeyler aradım ama gördüğüm gecelikler ile vazgeçip kendi gömleğimi giydirdim."

Derin derin aldığı nefesleriyle anlatmasına gülümsedim.Gece neler yaşamıştı?

Aslında kahkaha atardım ama daha çok sinirlenmemeliydi.

"Anlıyorum."dedim gülmemi bastırarak.

"Anlamıyorsun!Anlayamazsın!Dün üzerindeki elbiseyi çıkarmak ne kadar zordu biliyor musun?!Çıkarıp dokunamamak baya koyuyor
hanımfendi!Ama bu gece benden kaçamazsın!"

Ah!Söylese miydim?Sinirlenecekti ama tam o anda da fark etse daha çok sinirlenecekti.

"Yoongi bu gece..."

"Bu gece?"

"Bu gece de olmaz."

Tek kaşını kaldırıp sakince sordu.
"Neden miş o?"

Bu sefer tek kaşımı ben kaldırmıştım.Ne anlıyordu anlamıyorum.Onunla beraber olmayı ben de seviyordum.Kaçtığımı falan düşünmüyordu değil mi?

"Neden olabilir?"

Biraz düşündürkten sonra gözlerini kapattı ve yumruğunu sıktı.

"Lanet olsun şimdiyi mi buldu?!"

Omuz silkip yemek yemeye başladığımda sinirle beni izlediğini fark ettim.Ağzıma atacağım peynir ile duraksadım ve çatalı tabağa bıraktım.

"Ne?Ne oldu?"

"Nasıl ne oldu?Lanet olsun dünden beri kendimi tutuyorum.Bir hafta daha beklemem gerekiyor ve sen bu kadar rahat mısın?!"

"Ama ne yapmayım ki şimdi?"

Derin bir nefes verip başını salladı ve sandalyeden kalkıp mutfaktan çıktı.Omuzlarımı düşürdüm ve gözlerimi kapattım.

Hayır yani kahvaltı etmesen döveceğimi biliyorsun ve nereye gidiyorsun?

Ardından hızla kalkıp ben de muttaktan çıktım.Salonda camın önünde öylece duruyordu.Ona yaklaşıp arkasından sarıldım ve başımı sırtına yasladım.

"Yoongi kaçtığımı falan mı düşünüyorsun?"

Dakikalar sonra sorduğum soruyla elini belindeki kollarıma koydu ve kollarımı çözüp bana döndü.

"Hayır.Nereden çıkardın bunu?"

"Yani bu elimde olan bir şey değil ki.Ben de seninle bir olmayı seviyorum ama yapacak bir şey yok."

Başını sağ sola sallayıp ellerini belimin arkasında birleştirdi ve beni kendine yasladı.

"Hayır güzelim öyle düşünmüyorum.Haklısın ama sinirlenmeden edemiyorum."

Elinin tersiyle yanağımı okşamaya başladığında içimdeki ateşin yükseldiğini hissediyordum.

"Böyle kollarımdayken...Bu kadar yanımdayken sana dokunamamak cidden cehennem gibi bir şey.Sana bakmak bile yetiyorken dün üzerini değiştirdim."

Hafifçe gülümsediğimde yavaşça hareket eden parmakları dudaklarıma indi ve orada oyalandı.

Ardından dayanamayım başımı göğsüne yasladığımda kollarını belime doladı.

"Biliyorum.Sadece bir hafta.Bir hafta sonra bittiğinde...Artık onu da sen düşün."

Güldüğünü duyduğumda ben de güldüm.

"Güzel bir hayal olur benim için."

Gülmeye devam ettim.Dengesiz bir adamdı.Gerçi ben de öyleydim.

Omzuna hafifçe vurdum ve geri çekildim.

"Hadi kahvaltı yapalım.Yoksa bir hafta sonrasını da göremezsin.Hayalin hayal olarak kalır."

Tehdidimle beraber gözlerini açıp elimi tuttu ve hızlanarak mutfağa ilerledi.

"Beni böyle korkutmayı başarıyorsun"

Ben geldimm!!

Nasılsınız?Tatil iyi gidiyor mu?
Bu gün Billboardu izelecek olan var mı?
Bakalım nasıl olacak.

Umarım bölümü beğenmişsinizdir