Snowman? | MYG

Bölüm 35 -- Part 9 -- | Kavga

04.07.2016

Geçmiş...

|Soyeon'dan...|

Gözlerimi etrafta gezdirim.Artık bir maazaya veya dükkana girip bir şey almalıydım.

Sabahtan beri bir şey bulamamıştım.Bulduklarım içime sinmiyordu.Onun için,bizim için özel olacak bir şey bulamıyordum.

Bu gün önemli bir gündü.Doğum günüydü ve ben hediye almak için dört dönüyordum.

Tam o sırada çalan telefonum ile duraksadım ve çantamda olan telefonu çıkarıp cevapladım.

"Efendim He Ran?"

"Soyeon Yoongi MinHo ile kavga ediyormuş.Hoseok söyledi yanına gidiyorum ben.Sen de geri dön."

Yoongi kavga ediyormuş?

Cevap bile veremeden telefonu kulağımdan çektim.

Kavga mı ediyordu?He Ran fazlasıyla endişeli ve telaşlı konuştuğuna göre kötü bir şey vardı.

Hızla geri dönüp koşmaya başladım.Aklımdaki düşüncelerle nasıl eve gittiğimi bilmiyordum.

Yoongi seneler önce biriyle kavga ettikten sonra fazlasıyla yara almıştı.O gün o kadar korkmuştum ki.Ondan o gün bir söz almış bir daha kavga etmemesini istemiştim.Seneler önce onu öyle görünce çok kötü olmuştum.Onu bir daha öyle görmek istemiyordum.

...

|Yoongi'den...|

Çalan kapı sesi ile Hoseok'u salonda bırakıp salondan çıktım.Dış kapıya hızla vardım.Soyeon gelmiş olmalıydı.

Kapıyı açtığımda karşımda beklediğim bedeni görememiş aksine hiç görmek istemediğim birini görmüştüm.Anında kaşlarım çatılırken konuştu.

"Soyeon ile görüşecektim.Çağırabilir misiniz?"

Yumruğumu sıktım.Bir de utanmadan Soyeon ile görüşeceğini söylüyordu.

"Soyeon ile görüşemezsin!Bas git beni sinirlendirme!"

Tek kaşını kaldırdı.

"Sizden izin aldığımı sanmıyorum?"

Yok ben bunu dövmeden durmayacaktı anlaşılan.

Hızla omuzlarından ittirip bahçeye çıktım.Adam da artık kaşlarını çatmış beni engellemeye çalışıyordu.

"Beyefendi ne yaptığınızı sanıyorsunuz?"

"Yoongi dur!"

Hoseok kolumdan tutup beni durdurmaya çalıştığında aklıma gelen şey ile duraksamak zorunda kalmıştım.

"Bir daha kavga etmek yok söz ver bana!"

"Tamam,söz."

"Beni öldürmek mi istiyorsun sen ya!Öldüm öldüm dirildim korkudan şu haline bak!"

Soyeon'a söz vermiştim.Ne kadar karşımdaki pezevengi benzetmek istesem de söz vermiştim.Onun o günkü hali hala aklımdaydı.Çok korkmuştu.Aynı şey olsun istemiyordum.

Derin derin nefes alarak sakinleşmeye çalıştım.Ama işe yaramayınca bahçede volta atmaya başladım.Gözlerimi kapatım dönüp duruyordum.

"Yoongi sakin ol!Sen de bas git kardeşim,olay çıkarma!"

Hoseok benden sonra Min Ho ile konuşmuş ama başarılı olamamıştı.

"Soyeon ile konuşmalıyım dedim!Hiçbir yere gidemem!"

"Hala konuşacağım diyor ya!...Hala...!"

Sustum ve gözlerimi kapatıp öylece sakinleşmeyi bekledim.

Tam o sırada arkamdan gelen bağırma sesi ile arkamı dönmüştüm.

"Yoongi!!"

Soyeon dehşetle bana bağırarak yanıma koşmaya başladığında şu anki durumdan haberi olduğunu anlamıştım.Bu hali de bundandı.

En büyük korkusundan biri nedense benim kavga etmemdi.

Hızla koşarak boynuma sarıldığında ben de bir kolumu beline sardım ve diğerini sakinleştirmek amacıyla saçlarına götürdüm.

"Sen kesinlikle beni öldürmeye çalışıyorsun!Sana kavga etmemeni söylemiştim neden beni dinlemiyorsun!!"

Daha sıkı sarılarak derin bir nefes aldım.Kokusu ciğerlerime dolarken sinirimin yavaş yavaş geçtiğini hissediyordum.

"Şişşşşşşşt.Tamam sakin ol.Kavga falan etmedim merak etme."

Kolları daha fazla sıkılaştırdığında hafifçe gülümsemiştim.

Geri çekildi ve ellerini yanaklarıma yerleştirip yüzüme baktı.Gözleri dolu dolu olmuştu.

Bir elimi saçlarına götürdüm ve sordum.

"İyisin değil mi?"

Yanağında düşen yaşla beraber başını salladığında kıkırdadım ve baş parmağımda gözlerinin altını sildim ve eğilip yanağına minik bir öpücük kondurdum.

"Soyeon?

Min Ho hala ısrarla Soyeon'a seslendiğinde Soyeon'un bakışları benden ona döndü.

"Min Ho sana açıklama yaptığımı düşünüyorum.Buraya gelmenin bir anlamı yok,her ne olursa olsun.Bir daha seninle görüşmek istemiyorum."

Soyeon Min Ho'nun konuşmasına fırsat vermeden konuştuğunda Min Ho başını salladı.Ardından sessizce bahçeden çıkarak uzaklaştı.

"Ben de gideyim artık He Ran mesaj attı."

Hoseok da bize el sallayıp gittiğinde Soyeon benden uzaklaşıp konuşmaya başladı.

"Seninle işim bitmedi daha!Dua et kavga etmemişsin.Bu yüzden cezanda indirim yapıyorum."

Bir kahkaya patlatıp ona yaklaştım ama onun işaret parmağını bana doğrultmasıyla duraksamıştım.

"Sakın!Yaklaşma bana!"

Koşmaya başladığında ben de peşinden koşmaya başlamıştım.Koşarken attığı kahkahalar beni daha çok güldürüyor ve mutlu ediyordu.

Koşuşturmayı sonlandırmanın zamanı geldi diye düşünerek hızlandım ve kolundan tutarak onu kendime çektim.

Anında dudaklarımı dudaklarına bastırdığımda dudakları kıvrıldı.

Gülümsemesi hoşuma gidiyordu.