Snowman? | MYG

Bölüm 15 --Part 4-- |Bu gece...

18.07.2016
Geçmiş...

"Hanımefendi merdivenleri kullanamazsınız.Yeni temizlendi ve yerler kaygan.Onun yerine asansörü kullanın."

Derin bir nefes verip yüzümü buruşturdum.Merdivenleri silecek zaman mıydı şimdi?

Nasıl binecektim ben şimdi o asansöre?

Elimi saçlarıma daldırıp gözlerimi kapattım.O asansöre beni öldürseler binmezdim.Asansörlerden nefret ediyordum.

Gerçi kapalı alanların hepsinden nefret ediyordum.

Telefonumu çıkarıp kilidini açıp rehbere girdim ve adını bulup arama tuşuna bastım.

Saniyeler sonra telefonun ardından sesi gelmişti

"Güzelim?"

"Yoongi merdivenleri kapatmışlar kullanamıyorum.Asansöre de binemiyorum."
Yaptığım açıklamayla mırıltı çıkarar beni onayladı.

"Tamam bekle geliyorum."

Gülümsedim ve onu onaylayıp telefonu kapattım.Asansörün yanında onu beklemeye başladım.Asansöre onunla binince korkmuyordum nedense.

Ona güveniyordum çünkü.Her zaman korurdu beni.

Tekrar gülümsedim.Neden bunları düşünüp gülümsediğimi de bilmiyordum.

Asansörün her zamanki sesi geldiğinde yaslandığım duvardan ayrılıp asansöre döndüm.Kapı açıldığında bana yaklaştı ve asansörden çıkmadan bekledi.

"Hadi gel."

Oflayıp yüzümü buruşturdum ve asansöre bindim.Ben binince düğmeye bastı ve kapılar kapandı.

Böylece kaçmak için son şansım da yok olmuştu.

Aceleyle elini tutup gözlerimi kapattım ve şu olayın çabuk bitmesini bekledim.Saniyeler saatler gibi geçmek bilmiyordu sanki...

Tam o sırada aniden asansörün sanllanarak durması ile gözlerimi açmış ve elini daha da sıkmıştım.Asansörün içindeki ışıklar sönmüş ve karanlıkta kalmıştık.

"Yoongi?"

Hiçbir şey görmüyordum.Sanki gözüme perde inmişti.Sadece elimideki baskısını hissediyordum.

Sonra diğer elimi de tutup bana yaklaştığını hissettim.

"Soyeon buradayım."

"Ne oluyor?Neden durdu bu?!"

Derin derin nefes almaya başlamıştım.Zaten asansörde kalmaktan korkuyordum ve başıma gelmişti.Üstelik Yoongiyi de görememem daha da gerilmem neden oluyordu.

Ne istemezsen başına gelirmiş derler.Doğruymuş meğerse.Olmasın dediğim şey başıma geliyordu.

Belayı mı çekiyordum acaba?

"Sakin ol birazdan hareket eder."

"Yoongi nefes...Ne-nefes alamıyorum...Seni de göremiyorum!"

Nefes almakta güçlük de çekmeye başlamıştım.

Biliyordum böyle olacağını ya.Nefret ediyordum şu asansörlerden.Neden yapılmışlardı ki sanki.

"Soyeon sakin ol güzelim."

Eli saçlarıma gitmişti.Sakin ol deyince maalesef sakin olunmuyordu.

"Yoongi korkuyorum."

Ses gelmedi.Onun yerine birkaç hışırtı duymuştum.

Ayakta duramayacak şekile gelmiştim.Kendimi yere bıraktım ve nefes almaya çalıştım.Sanki boğuluyordum.

Birden bir ışık geldi.Sonra da onun yüzünü gördüm.Benim gibi yere oturdu ve bedenimi kucağına çekerek ışığı bana yaklaştırdı.

"Sakin ol lütfen.Gözlerini kapat ve bana sarıl.Korkma tamam mı yanındayım ben?"

Zar zor başımı sallayıp gözlerimi kapattım ve kollarımı beline sarıp kafamı göğsüne yasladım.

Kolları bedenimi sardı ve dudaklarını şakaklarıma bastırdı.Bedeninden gelen sıcaklık saki güven veriyordu.Nefes alabiliyormuşum gibi hissediyordum.

Nefes alış-verişim düzene girdiğinde sesini duydum tekrar.

"Bu gece kardan adam yapalım mı?"

Kurduğu cümle ile gülümsemiştim.Beni hep güldürmesi her zama hoşuma gitmişti.

Hayır şu an korkmam gerekiyordu.En korktuğum şeylerden bir tanesi asansörde kalmamktı ve ben şu an aynen onu yaşıyordum.Korkmam gerekirken gülüyordum.

"Yapalım."
Söylediğim kelimenin ardından hıçkırmam ile yanaklarımdaki ıslaklığı yeni fark etmiştim.

Beni kendinden uzaklaştırıp yüzüme baktı.Ardından eğilip iki yanağıma tek tek öpüp geri çekildi.Saçlarımı da geriye atıktan sonra tekrar başımı göğsüne yaslayıp sarıldı.

Korkudan eser kalmamıştı.

Bir hareketi ile...

Uykum gelmişti.Genelde böyle sarılınca uykum geliyordu.

Gözlerimi tekrar kapattım.Daha ne kadar böyle kaldık bilmiyorum ama durduğum seslerle kapının açıldığını duymuştum.

Ardından kolunu dizlerimin ardına koyup ayağa kalkmıştı.Kollarımı omuzlarına çıkardım.Aslında beni taşımasına gerek yoktu ama şu an o kadar rahattım ki bozamazdım.

"Uyuyorsun sanmıştım."

"Uyumuyordum."

"İndireyim o zaman?"

"Hayır.Rahatımı bozma."

Erkeksi bir şekilde güldüğünü duyduğumda ben de gülümsedim.

Derin bir nefes aldım ve kokusunu ciğerlerime doldurdum.