Snowman? | MYG

Bölüm 30 | Söz veriyorum...

|İki hafta sonra|

Bakışlarımı televizyondan çekip saate baktım.Sekize geliyoru ve Yoonginin gelmesine az kalmıştı.

Telefonumu çıkarıp Yoongiye mesaj attım.

Soyeon:Biz sanırım seni beklemeyeceğiz çok acıktık;(

Yoongi:Acıktıysan beklemeyecaksin tabii ki.Güzelce yemeğini ye.Gelirken almamı istediğin bir şey var mı?

Soyeon:Dondurma alabilirsin;)

Yoongi:Tamamdır karıcım.Seni seviyorum.

Soyeon:Ben de seni seviyorum kocacığım.

Yüzümdeki gülümseme ile telefonumu şortumun cebine koyup mutfağa ilerledim.Bu aralar fazlasıyla acıkıyor ve canım bir şeyler çekip duruyordu.

Mutfakta yaptığım yemeklerden kendim bir tabak hazırlayıp masaya oturdum.Fazlasıyla acıkmıştım.

Tabağı bitirip bulaşıkları yıkarken telefonuma gelen bildirim ile duraksadım.Elimdeki tabağı bırakıp elimi kuruladım ve cebimdeki telefonu çıkarıp mesaja baktım.

Keşke görmeseydim.Karşıma çıkan fotoğrafla kalbime bir ağrı girmişti.

"Kontrole geldik de.Bebeğin cinsiyetini öğrenmek için.Oğlumuz olacakmış.Sana da bu güzel haberi vermeliyim diye düşündüm.Yoongiyi de merak etme benimle beraber."

Doktor kontrolüne gitmişlerdi ve bunu fotoğrafını sanki normal bir şeymiş gibi bana atıyordu.

Bu kadın çok olmuştu artık.

Daha biz ilki kontrole gidememiştik ama o o kadınla mı gitmişti?

Elim hemen karnıma gitmişti.

Bu cidden canımı yakmıştı.

Telefonum tekrar titrerken bakışlarımı indirdim.Yoongiden mesaj gelmişti.

Yoongi:Sevgilim acil bir işim çıktı o yüzden geç kalacağım.Beni beklemeden yatabilirsin.
~~

Kapının açılma sesini duyduğumda eve geldiğini anlamıştım.Yaklaşık bir saattir salondaki koltukta oturuyordum ve o şimdi gelebilmişti

"Bebeğim geç kaldım özür dilerim.Sen neden yatmadın?"

Yorgun görünüyordu.Yanıma yaklaşıp oturdu.

"Neden geç kaldın?"

Gözleri kapalıydı.Sorumla gözlerini açıp cevap vermişti.

"Şirkette beklenmedik bir iş çıktı o yüzden geç kaldım.-Bir dakika sen ağladın mı?"

Yalan söylüyordu.

Bana yalan söylüyordu.

"Soyeon neden ağladın?Ne oldu?!"

Endişeyle elini yanaklarıma koymaya çalıştığında elini ittirdim.

Ağlıyor muydum?Ne garip ağladığımı yeni fark etmiştim.

"Konuşacak mısın artık ne oldu?Gözlerin kıpkırmızı olmuş."

"Yalan söylüyorsun."kısık ve soğuk çıkan sesime karşı başını salladı.

"Hayır cidden kıpkırmızı olmuş."

Gözlerini devirip yanaklarımı sildim.

"Son kez soruyorum.Neden geç kaldın?Bana yalan söyleme."

Bakışlarını kaçırdı ve tereddütle başını salladı.
Bakışlarını kaçırmıştı.Bu da yalan söylediğine işaretti.

"Be-ben..."

Telefonumu açıp fotoğrafı ona gösterdiğimde ağzından sesli bir küfür çıktı.

"Siktir!"

"Hani yalan yoktu Yoongi?Söz vermiştik!"

Başını salladı ve bana daha da yaklaştı.

"Güzelim açıklayabilirim ben oraya-"

"Neyi açıklayabilirsin?Neden bizim daha ilk kontrolüne gidemediğimiz bebeğimizin kontrolüne gitmek yerine o kadınla gittiğini mi anlatacaksın?Hım?Neyi açıklayacaksın?"

Başını salladı.Karşımda bu şekilde bana bakarken canım daha çok yanıyordu.

"Oraya senin için bir kanıt almak için gittim.Hamile olmadığı ultrosonda görünür diye düşündüm.Ama...Ama nasıl olduysa o..."

Kalbimdeki sızı git gide artmış ve katlanılmaz bir hal almıştı

"Ne-ne yani?Gerçekten hamile mi?"

Bakışlarını kaçırdığında derin bir nefes verdim.

"Değil Soyeon.Bana inanmalısın.Benim karşımda hamile olmadığını söylüyor ama senin karşında oynuyor.Sana yemin ederim ki doğruyu söylüyorum."

Beni inandırmak için konuşup duruyordu.Artık ne yapmam gerektiğini bilmiyordum.Inanmak zor geliyordu artık.Tükeniyordum,yoruluyordum...

Karnımdaki meleğin varlığı bana biraz olsun güç veriyordu ama bazen o da yetersiz kalıyordu.

Benim asıl güç kaynağım karşımdaki bedendi.Ne garip bana güç veren oyken aynı zamanda öldüren de oydu.

Tamamiyle ona bağlıydım.

Ellerimi bacaklarımın arasına alıp koltuğa yasladım.

"Dayanamıyorum artık Yoongi.Çok zor...Canım fazlasıyla yanıyor.Kalbim dayanmıyor artık.Bunaldım."

Başını salladı ve ellerini yanaklarıma çıkardı.Islanan yanaklarımı silip alnıma bir öpücük kondurdu.

"Biliyorum güzelim biliyorum.Zor.Ben de zorlanıyorum ama sana söz veriyorum en kısa zamanda her şey bitecek.Sen yeterki biraz daha dayan.Dayan ve beni bırakma."

Islanan yanaklarımı ne kadar silse de yerine yenileri geliyordu.Usulca başımı salladığımda beklemeden beni kendine çekti ve sarıldı.Ellerimi sırtına çıkardım ve ben de karşılık verdim.Buna sanırım ihtiyacım vardı.

Geri çekilip yüzüme baktı.

"Seni seviyorum sevgilim..."

Tam ben de diyecekken hızlı davranmış ve dudaklarıyla dudaklarıma dokunmuştu.Dudakları dudaklarıma değer değmez içimdeki ürperme hissi birden belirmişti.Her zamanki gibi...

________________________________

⛄Eveeet finale son 10 canlar hazırlanın bölümler hızlı gelecek