Snowman? | MYG

Bölüm 34 | Yaşam kaynağım

|Yoongi'den...|

"Yoongi!!!"

Soyeon'un adımı bağırarak kalkmasıyla ben de hızla kalkıp elimi koluna koydum.Bakışları korkuyla bana dönmüştü.Su gibi terlemişti.

"Burdayım bebeğim,burdayım."

Yanaklarına dökülen yaşlarla beraber seslice ağlamaya başlamış ve başını göğsüme yaslamamla beraber ağlaması şiddetlenmişti.

Saate baktım.Sabahın yedisi olmuştu ve gece boyunca bu ani kalkmalarının kaçıncı olduğunu hatırlamıyordum.

Çokca kabus görüyordu ve her seferince göğsüme sığınıp ağlayarak uykuya dalıyordu.

Korkuyordum.Hem de fazlasıyla.Korkuda bir yana üzülüyordum.O böyle oldukça dayanamıyordum.Sanki canımdan can,ömrümden ömür gidiyormuş gibi hissediyordum.

Elimi saçlarına götürüp yavaşça okşamaya başladım.Bunu çok seviyordu ve genellikle uyumasına yardımcı oluyordu.

Tekrar saate baktım 07;45'di.Soyeon ses çıkarmadığından uyuduğunu düşünerek saçlarındaki elimi çektim ve onu yatağa yatırmak için hareketledim.Fakat omzumda duran eli sıkılaştı.

"Gitme."

"Gitmiyorum güzelim.Uyuduğunu düşünmüştüm.Kahvaltı hazırlamaya gidiyordum."

Başını salladı ve bana daha çok sokuldu.Saçlarına birkaç öpücük kondurdum.Anlaşılan uykusu kaçmıştı.

"Güzelim hadi beraber kahvaltı hazırlayalım."

Geri çekilip yüzüne baktığımda beni yavaşça onayladığında gülümsedim.Üç gündür bu teklifi yapıyordum ama kabul etmeyip uyumayı tercih ediyordu.Şimdi ise kabul etmesi beni o kadar mutlu etmişti ki.

Beraber yataktan kalkıp kapıya ilerledik.Kollarını belime sararak bana sarıldığında sağ kolumu omzuna atarak ben de sarıldım.Merdivenleri inerek mutfağa indik.

Beraber kahbaltıyı hazırlayarak her zamanki gibi masaya oturduğumuzda Soyeon omuzlarını düşürüp elindeki çatalla tabağındakilerle oynamaya başladı.

"Soyeon lütfen.Yemek yemelisin,üç gündür yarım tostla duruyorsun.Endişeleniyorum senin için.En azından benim için bir iki lokma bir şeyler ye."

Dediklerime karşı beni onayladı ve çatalına peyniri alıp yemeye başladı.

Yemek boyunca yavaş yavaş doyacağı kadar şeyler yemişti.Yemek istemediği belliydi.Sırf benim için yediğini biliyordum ama en azından yiyordu ve bu benim için oldukça mutluluk ve moral vericiydi.

Masayı hızlıca toplayıp elini tutarak onu odaya götürdüm.Burada daha rahat olacağını biliyordum.

"Bu gün ne yapalım?Film izleyebiliriz.Ya da alışverişe çıkarız.Sahile de gidebiliriz.Belki pikniğe gidebiliriz.Hım?Hangisini istersin?Ya da senin istediğin bir şey v-"

"Yoongi...Evde durmak istiyorum.Seninle beraber sana sarılarak yatakta gün boyu yatmak istiyorum,sadece bu kadar."

Sözümü keserek söylediği sözlerle beraber omuzlarımı düşürdüm.Evde hiçbir şey yapmadan durmasını istemiyordum ama onu zorlamak da istemiyordum.

Başımı salladım ve hafifçe gülümsemeye çalıştım.Ne kadar olduğu hakkında hiçbir fiktim yoktu ama denemiştim.O gülmeden ben de gülemiyordum.

Yatağa oturduğunda ben de diğer tarafına geçip yatağa uzandım.Anında başını göğsüme yerleştirip bir kolunu belime sardığında ben de kollarımla bedenini sarıp saçlarına bir öpücük kondurdum.

Derin bir nefes aldım saçlarından.Sanırım bu koku benim yaşam kaynağımdı.

|Bölüm biraz kısa oldu farkındayım.Bölümler bundan sonra eskisi kadar uzun olmayacak.Finale yaklaşıyoruz çünkü..|