Snowman? | MYG

Bölüm 39 | Ben yapmadım...

Günümüz...

|Soyeon'dan...|

"Bu yemek işi çok iyi oldu ya.Fazlasıyla doydum ve...Çok yoruldum."

Yoongi'nin koluna sarılarak ağırlığımın birazını ona bıraktım.O ise beni anında kucağına alırken bunu beklemediğim için küçük bir çığlık atmıştım.

"Madem yoruldun o zaman odaya servis yaparız."

Kıkırdadım ve yanağına kocaman bir öpücük kondurdum.Onu öpmem ile gülümsemiş ve merdivenleri çıkmayı bitirmişti.

"Artık indirebilirsin sevgilim."

Yoongi gülümsedi ve başını sallayarak reddetti.Kapıya yaklaştığında elimle kapıyı açtım.

Yavaşça içeri girdi ve yatağa doğru ilerlemek için döndüğünde yatakta oturan beden ile gülümsemem yüzümde donup kalmıştı.

"Vay vay vay!"

Yavaşça ayağa kalktı.Fark ettiğim tek şey fazlasıyla büyümüş karnıydı.

Yoongi beni yavaşça indirdi.Bu eve nasıl girmişti o?

"Sen eve nasıl girdin?Ne işin var burada!!?"

Omuz silkti ve odada gezinmeye başladı.

"Bahçe kapısını açık unutmuşsunuz.Dikkatsizsiniz cidden.Ya ben yerine hırsız girseydi.Neyse ki ben girdim."

Ukala...!!!

"Yoongi,aşağıya in."

Yoongi'nin bakışları bana döndü ve itiraz etmek için konuştu.

"Soyeon saçmalama.Ben niye aşağıya iniyorum?"

Üzerimdeki montu çıkardım ve çantamla beraber yatağa koydum.

"Yoongi aşağıya in ve yukarıya çıkmadan bekle.Onunla konuşmamız gereken şeyler var."

"Hımm...Konuşmamız gereken şeyler var?Haklısın var.Konuşalım."

Sırıttı.Midemin bulandığını hissettim o an.

"Hayır buna izin veremem.Sizin konuşacak neyiniz ol-"

"Yoongi sana aşağıya in dedim,lütfen..."

Yoongi sonunda pes ederek omuzlarını düşürdü ve yavaşça odadan çıktı.

"Evet sonunda baş başa kaldık.Bu arada canım çok üzüldüm gerçekten(!) daha iyisin değil mi?Nasıl oldu bu?"

İçimdeki öfke son söyledikleri ile artarken geçirdiğimiz kötü zamanların yazarı,anne olma hakkımı elimden alan kadına yapmak istediklerim de o kadar artıyordu.Her şeyi Yoongi'den olmasa da öğrenmiştim.Ona her şeyi yapmak istiyordum.

Ama lanet olsun ki karnı burnundaydı!!

"Sen nasıl olduğunu çok iyi biliyorsun.Neden geldin?"

Bana yaklaştı ve dikleşti.

"Kötü haber çabuk yayılıyor maalesef.Nasıl olduğunu görmeye geldim."

Sırıttım ve ben de ona yaklaştım.

"Gördüğün gibi çok iyiyim."

"Güzel...güzel."

Derin bir nefes verdim.Bu kadın asla pes etmeyecekti.Buna emindim.

Ama ben de etmeyecektim.Benim daha doğmamış bir bebeğim vardı.O küçücük varlığa yaptıklarının intikamı olacaktı.

Onun gibi düşmeyecektim.Intikamı ben almayacaktım belki ama o da yaşayacaktı.Daha kötüsünü.Ben yapmasamda Tanrı yapacaktı.

Ama karnındaki varlık ile değil.

Tabii hamile ise...

"Benim evime..."

Kolunu tuttum ve kapıya doğru ilerledim.Odadan çıkarak yavaşça merdivenleri indik.

"Benden izinsiz giremezsin!"

Merdivenin ara katına geldiğimde kolunu kurtardı ve bana döndü.

"Sen öyle sanıyorsun.Bu karnımdaki benim anahtarım.Onunla her yere girerim."

Dişlerimi sıktım.

"Git evimden.Seni bir daha burada görürsem kötü olur!"

Sırıttı.Geriye doğru bir adım attı.Ikınciyi de attığı an ne olduyla o an olmuştu.

Ayağı boşluğa geldiği için son kalan merdivenden yuvarlanmaktan kurtulamamıştı.

Gözümün önünde merdivenlerden yuvaralanarak yere düştüğünde şok içinde ona bakıyordum.

Lanet olsun bu değildi!!

Yoongi sesi duymuş olacaktı ki koşarak salondan çıkmış ve gördüğü manzara ile dehşete düşmüş bir şekilde yerde yatan bedene ve bana bakmıştı.

Ben yapmadım...

Ben yapmadım...

Onu ben itmedim Yoongi,ben yapmadım!!

Yoongi hızla yerde yatan bedenin yanına giderek onu kontrol ederken bağırarak ismini söylüyordu.Bense tırabzana tutunmuş ve yavaşça merdivene oturmuştum.Bakışlarımı yerdeki bedenden ayıramıyordum.

Zaman sanki yavaş çekime geçmişti.Etraftaki sesleri duymuyordum.

Sonrasında ne oldu bilmiyorum yanıma gelen beden beni ayağa kaldırmıştı.Bakışlarım bedene döndüğünde Hoseok olduğunu fark etmiştim.

Fısıldayarak konuşup duruyordum.

"Ben yapmadım...Ben itmedim onu"

Arabaya bindik.Hastaneye gidiyorduk sanırım.

...

Kendimi daha iyi hissettiğimde hastanede koltuktardan birinde oturuyordum.Yanımda He Ran vardı.Bakışlarımsa merdiven ve asansör arasında gidip geliyordu.

Sonunda beklediğim bedeni gördüm.Anında ayağa kalkarken onun gelmesi sanki saatler sürmüştü.Ama sonunda yanıma gelebilmişti.

"Ben yapmadım.Onu ben itmedim Yoongi inan bana.Kendi düştü yemin ederim.Bana inanmalısın ben öyle bir şey yapmam biliyorsun-"

İki eliyle omuzlarımı tuttuğunda susmak zorunda kalmıştım.

Bakışları neden...?

...

⛄Evet bir dahaki bölüm final ama özel bölümlerimiz var belki hikaye devam eder...

⛄Sizce Yoongi Soyeon'a inanacak mı?Yoksa inanmayacak mı?Tahminleri alayım...

⛄Sizce mutlu sonla mı bitecek yoksa mutsuz mu?

⛄Sorularım bu kadar.Finalde görüşürüz...