Bölüm 11 --Part 3 --| Kriz

5.1K 308 63
                                    

06.01.2013
Geçmiş...

Kapının açılma sesini duyduğumda başımı hızla o tarafa çevirmiştim.

Tanrım gelmişti!

Odama gitmek için geç kalmıştım.Ne yapacaktım şimdi?

Salonun kapısında bedeni göründüğünde gözlerimi kaçırdım
Elime telefonumu aldım ve yanından geçip gitmek için kapıya ilerledim.

Amacım konuşmadan veya göz teması kurmadan odama gidebilmekti ama beni kolumdan tutup engellemişti.Durdum ama ona bakmadım.

"Soyeon konuşmamız gerek."

Konuşmamız gerektiğini ben de biliyordum ama konuşmak istemiyordum.
Ah!Utanıyordum lanet olsun!

"Şimdi konuşmasak?"

On bakmadan sorduğum soruya cevap olarak kolumdan çekip salona ilerledi.Omuzlarımı düşürdüm.Beni konuşturmadan bırakmazdı.

Koltuğa oturduğumda ona bakmak yerine yerdeki halıya bakmayı tercih etmiştim.

"Ne yapacaksın?Sonsuza kadar benden kaçacak mısın?Bu mu planın?Ben gelmeden yatacaksın,ben gelmeden yemek yiyeceksin falan..."

Evet iki haftadır dediği şeyleri yapıyordum.Başka nasıl bir tepki vermem gerektiğini bilmiyordum.

Onu görünce heyacanlanmam da hiç yardımcı olmuyordu!

"Bak Soyeon.Evet biliyorum böyle bir şey beklemiyordun.Ben de beklemiyordum ama..."
Durduğunda ona baktım.Bana bakıyordu.Omuzlarını düşürüp yanıma oturdu ve sarıldı.

"İki haftadır seni özledim.Konuşmuyorsun da."

Ellerimi omularına çıkardım ve ben de sarıldım.Ben de özlemiştim.

"Bunu böyle öğrenmeni istemezdim.HeRan yine tutamamaış kendini yoksa ben söyle-"

Geri çekilip sözünü kestim ve gülümsedim.

"Tamam o zaman.Ben duymamış gibi davranıcam.Ilk defa söylüyormuş gibi yap ve sen söyle."

Gülümsedi ve başını sallayıp boğazını temizledi.Ardından da dikleşip ciddileşti.

Nasıl söyleyeceğini merak ediyordum.Heyecanlanmıştım da.Böyle şeyleri söyleyemezdi ki o.

"Seviyorum lan seni!"

Söylediği cümleye hiç şaşırmamıştım.Romantik biri değildi.Ama böylesi daha güzeldi sanki.

Gülümsedim ve başımı salladım.
"Odunsun oğlum sen"

"Ben odunum da sen bu odunu tutuşturabilir misin onu söyle?"dedi ayağa kalkarak.

Kendinden emin bir şekilde bana bakarak ayakta konuşmuştu.Sırırtım.Beni ne sanıyordu acaba?

Ayağa kalktım ve yavaşça ona yaklaştım.Ne yapacağımı bekliyordu.Ellerimi omuzlarına koyup kulağına yaklaştım ve fısıltıya yakın bir sesle konuştum.

Snowman? | MYGHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin