"Hyung artık bir şey söyleyecek misin?"
Yere odakladığı gözlerini bana çevirip başını salladı.Sabah Soyeon uyurken Jin hyungu eve çağırmıştım.Bunu bir psikoloğa danışılması gerekiyordu.
Belki...
Lanet olsun belki yi duymak istemiyordum!
"Yoongi Soyeon için şunu söyleyebilirim:Annesini kaybettiğinde o beş yaşındaydı demiştin.Babası ile zaten kötü anıları var.Ailesinin kaybetmiş birinin yanında ona aile
olmak zor bir şey.Seni ailesi olarak
görüyor doğal olarak.Sana inanıyor-"
"Hyung bilmediğim kısma geçsek?"
Sözünü kesip sadete gelmesini söylediğimde derin bir nefes aldı ve geri verdi
"Soyeon un ailesini kaybetmesi geç de olsa bir tramva etkisi yaratabilir.O dönemlerde birinin sevgisini hissetiği için tramva etkisini göstermemiş olabilir.Ama şu sıralar yaşadığınız şeye bakarsak bu olayın sonunda seni kaybetme gibi bir olanak olduğu için travma etkilerinin gözüktüğünü düşünüyorum."
Ah!Delirecektim
"Ne gibi etkiler?"
"Yani...uykusuzluk,kabuslar,kolay irkilme,çabuk sinirlenme...Bunlara olayın sürekli tekrarlanacağı korkusu olayı hatırlatan şeylerden kaçınma gibi tepkiler de eklenebilir."
"Benim ne yapmam gerekiyor?"
Sorduğum soruya cevap beklerken merdivenlerden hızla inen Soyeon ile bakışlarım o tarafa kaydı.Nefes nefese ve kızarmış gözlerle etrada bakarken gözleri beni bulduğu an omuzlarını düşürdü ve ağlaması şiddetlendi.
"Soyeon ne oldu?"
Hızla kalkıp yanına gittiğimde hafifçe omzuma vurdu.
"Gittin sandım aptal!"
Sıkıntılı bir nefes verdim ve onu kendime çekip sarıldım
"Hiçbir yere gitmedim.Burdayım."
Onu tekrar odaya çıkarıp burada beklemesini söyledim.Ardından tekrar aşağıya inip Jin hyungu geçirdim.
Montunu giyip dışarı çıktığında son kez bana döndü.
"Unutma!Yanında olup onu bu olaylardan uzak tutman gerekiyor."
Ardından gülümseyip gittiğinde kapıyı kapattım ve Soyeon un yanına gittim.
Bıraktığım yerde öylece duruyordu.Kapıyı açtığımda bana döndü.Yanına gittim ve omuzlarından tuttum.
"Soyeon sana bir süprizim var."
Gözlerini şaşkınlıkla açıp sordu
"Süpriz mi?"
"Evet süpriz ama süprizi görebilmen için eve getirmem gerek.Yani evde yanlız kalmalısın."
Gözlerini devirip ayağa kalktı.
"Yoongi delirme.Evde yanlız kalmadım mı ben hiç?"
Derin bir nefes verdim.Düne oranla çok iyidi.Sanırım Nora'nın gelmesiyle olmuştu hepsi.
Ben de peşinden ayağa kalktım ve gülümsedim.Başımı sallayıp yanağında bir öpücük kondurdum.
"Haklısın.Bir saate gelirim güzelim."
Gülümseyip başını salladı ve yaklaşıp dudaklarını dudaklarıma bastırdı.Anında kapanan gözlerimle elim beline gitmişti.
Kendini bana daha çok yaklaştırıp aramızdaki mesafeyi kapattı ve elleri omuzlarıma çıktı.
Dudaklarımı zorla ondan ayırdım ve gülümsedim.
"Böyle öpmeye devam edersen gidemem ve sen de süprizini göremezsin."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Snowman? | MYG
Fanfiction"Öp beni!!" Cidden bu adam tam bir anlamazdı.Onu bu durumda ne kadar istesem de öpemezdim.Bunu anlayamıyormuydu? "Yoongi seni öpemem!"dediklerimi umursamadan tekrarladı. "Soyeon öp beni!" Geri çekilmeden ellerimi ellerine yerleştirdim ve ellerini ya...
