|Yoongi'den...|
Etraftaki uğultular beynimi zorluyor beni rahatsız ediyordu.
Ardı ardına yanaklarımdan süzülen yaşları hissedemiyordum bile.Son iki ayda yaşadıklarımızdan sonra ilk kez ağlıyordum.
Nefes almak zor geliyordu.Duvarlar üstüme üstüme geliyordu.Derin derin nefesler almak istiyor ama yapamıyordum.
Odaya giremiyordum.Yanına gidemiyordum.Kapıyı açarak içeri girmek,elini tutarak 'yanındayım' demek istiyor ama yapamıyordum.
Ona bunların hepsini yaşattığım,direk sebebi ben olmasam da benim de katkım olduğu için kendimden nefret ediyordum.
Yanıma oturduğunu hissettiğim beden elini sırtıma koyarak sıvazladı
"Yoongi,hadi kalk ve odaya gir."
Başımı salladım.Sallamamla beraber gözyaşlarım yine yanaklarımı ıslatmıştı.
"Yapamıyorum..."
"Yoongi kalkman gerek.Soyeon bizi yanında istemiyor.Biz odaya giremiyoruz.Içeri girmen gerek.Yanında olmak gerekiyor."
Bakışlarımı ona çevirdim.Beni destekleyen ve umutla bakan bakışlarına başımı sallayıp ayağa kalktım.
Yavaşça 307 numaralı odaya ilerledim ve kulbunu tutarak başımı eğdim.Derin bir nefes alarak yutkundum ve yuvarlak kulbu çevirerek kapıyı yavaşça açtım.
Odaya göz gezdirdim.Ilerideki yatakta başı pencereye dönük bir şekilde yarı oturarak yattığını gördüm.
Kapıyı yavaşça kapattığımda bakışları bana döndü.O an ıslanan yanaklarını ve kan çanağına dönmüş gözlerini görmemle kalbime saplanan ok kendini tekrar belli etmişti.
Islak yanaklarına yeni yaşlar süzülürken yanına doğru birkaç adım attım.
Yavaş adımlarım sonunda yatağa ulaştı.Eğildim ve yatağın kenarına oturdum.Bakışlarını benden ayırmadan öylece bana bakıyordu.
Saniyeler sonra hıçkırdı.Dikleşerek kollarını boynuma dolamasıyla sesli bir şekilde ağlamaya başladığında elimi saçlarına daldırdım.
Bağıra bağıra bana sımsıkı sarılarak ağlamaya devam etmesi dişlerimi sıkmama neden oldu.Ben ağlamamalıydım.Yanında güçlü olmalıydım.
"Yapamadım.Koruyamadım onu,yapamadım Yoongi!!!"
Başımı salladım ve saçlarını okşamaya devam ettim.
"Hayır.Soyeon hayır senin bir suçun yok.Sakın kendini suçlama,senin bir suçun yok güzelim."
Hıçkıra hıçkıra kollarımda ağlayan bedeni sakinleştirmeye çalışıyordum ama nafileydi.O kadar engellemeye çalışsam da yanaklarımdan gözyaşlarımın akmasını engelleyememiştim.
"Ben...Ben çok alışmıştım ona.Ama..."
Söylediklerini tamamlayamadan hıçkırarak ağlamaya devam ettiğinde kollarımı sıkılaştırdım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Snowman? | MYG
Fanfiction"Öp beni!!" Cidden bu adam tam bir anlamazdı.Onu bu durumda ne kadar istesem de öpemezdim.Bunu anlayamıyormuydu? "Yoongi seni öpemem!"dediklerimi umursamadan tekrarladı. "Soyeon öp beni!" Geri çekilmeden ellerimi ellerine yerleştirdim ve ellerini ya...
