Öncelikle merhaba.. YB le sizlerleyim.. yazdığım diğer bölümleri düzenledim, bence en baştan okursanız sevinirim, ramazan ramazan pek iyi yazamamışım :)) galiba bölümler böyle daha iyi oldu.
Iyi okumalar...
"Ayy, ne yapacağım ben şimdi." Dedi Yağmur mutfakta volta atarken.
Melis elindekileri tezgaha koydu ve Yağmura döndü. "Aç sana! Kapatacak çocuk telefonu!"
"Melis haklı, kapatacak. Hem sen-" derken kapanan telefona baktı Yağmur üzgünce.
"Yaa, kapattı." Dedi dudaklarını büzerek Yağmur.
"Elbette kapatır, üç saattir calıyor o telefon!" Dedi Melis elindeki ekmek bıçağını Yağmura doğru sallarken.
Bıçağı Yağmura doğru salladığını fark ettiğinde, tatlı tatlı gülümseyip yavaş yavaş bıçağı kenera koydu Melis.
"Hem sen niye bu kadar endişelendin Can arıyor diye?" Sordu Zeynep, ayağı ile belli belirsiz bir ritim tuttururken.
"Niye olacak, çünki ondan hoşlanıyor." Dedi Melis kıs kıs gülerken.
Yağmur uyardı hemen Melisi, korkutucu sesi ile. "Meliiis!"
Omuzunu havaya kaldırdı. "Ne?!"
"Yağmuuur? Gerçekten hoşlanıyor musun sen Candan?" Dedi Zeynep gülerek. "Aradığında hemen açıyorsun o telefonu!" Demesine kalmadan telefon yine çalmaya başladı.
"Açayım mı?" Diye sordu Yağmur tereddütle Zeynebe.
"Seviyorsan." Gözlerini devirdi Zeynep gülerek. "Hoşlanıyorsan aç konuş bence." Dedi Zeynep, ıslak ellerini havluya kurularken.
"Açayım o zaman, ama sevdiğim için, hoşlandığım için değil. Sevmekten kastım, arkadaşça." dedi Yağmur acıklı bakışlarını telefona yollarken. Elini üzerinde kaydırdı, sonrada kulağına getirdi.
"Tabii canım." Dedi Melis gülerek. "Hoparlörlera al." diye fısıldadı mutfaktaki odun sandalyeye oturuken. Zeynepte karşısına oturdu.
"Alo." Diye cevapladı Yağmur telefonu, heyecanını ne kızlara göstermeliydi, ne de Cana.
"Yağmur, sen misin?" Kızlar gülmeye başlamıştı bile.
"E-evet benim." dedi Yağmur kızlara öldürücü bakışlarını fırlatırken. Telefonu sahte meyvelerin bulunduğu kâsenin önüne koydu. "Sen kimi aramıştın?"
"Şey, Yağmuru. Yani sen olan Yağmuru, başka bir Yağmuru değil. Zaten başkada Yağmur tanımıyorum ben, bir seni, bir de Yağmuru, yani yağan Yağmur." Diye saçmalamaya başlamıştı Can. Zeyneple Melis kendilerini zor tutuyorlardı kahkaha atmamak için.
Yağmur konuyu kapatmak istemişti hemen. Olayı eline aldı. "Ee, Can! Birşey mi oldu? Neden aradın beni."
Melis gözlerini pörtletti. "Yuh!" Dedi Melis kısık sesle. "Ne kadar sogukkanlısın çocuğa karşı." Dedi Melis onaylamaz bakışlar atarken.
"Odun!" Dedi Zeynep, devamını getirecekken, Yağmur onu bakışlarıyla susturdu.
"Cevabını bekliyorum." Dedi Yağmur Zeynep'in gözlerinin içine bakarak.
"Ha, şey evet." diye gevelemeye başlamıştı Can, ani gelen bir Cesaretle devam etti. "Akşam buluşalım!"
"Hı?" Dedi Yağmur soru sorarcasına. Böyle patavatsızlıklardan hiç mi hiç haz etmezdi.
"Akşam, buluşalım mı demek istemiştim." Dedi Can tereddütle.
Yağmur kızlara baktığında, Zeyneple Melis otomatiğe bağlamış gibi kafalarını yukarı aşağı sallıyorlardı.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk mı bu?
Genç Kurgu" Bir düşmandın önce, bir engeldin. Sonra bir karın ağrısı oldun. Aklımdan hiç çıkmayan bir yüz oldun. Gözlerimi kapasamda oradaydın. Şimdi peşimi bırakmayan bir dert oldun. Aşk buymuş, kimsenin seni 'bulaşma' diye uyarmadığı bir lanetmiş meğer...
