12: ΜΟΝΟΣ

211 30 43
                                    

Τ- Αρετή που είναι ο Μάρκους;

Α- Δεν ξέρω ασε με είμαι σε κρίσιμο κεφάλαιο!

Πήγα στην κουζίνα.

Τ- Μαμά που πήγε ο Μάρκους;

Μα- Κάτι για αποθήκες έλεγε. Όταν τον ρωτησα είπε πως πάει βόλτα. Θα με βοηθήσεις λίγο με τα μακαρόνια;

Αποθήκη; ΩΧ!

Βγήκα από την κουζίνα.

Τ- Σήκω τώρα φύγαμε ο Μαρκους κινδυνεύει!

Α- Τι επαθες παλι μωρό μου;

Τ- Σήκω και στα λέω στον δρόμο!

Τότε σκεφτηκα κάτι και πήγα παλι στην κουζίνα. Η μαμα έσπαγε μακαρόνια και ήταν με γυρισμένη πλάτη. Κάτι μουρμούριζε.

Πήρα γρήγορα ένα μαχαίρι.

Μα- Τι έγινε;

Τ- Τίποτα! Σε αγαπώ πολυ μαμα είσαι η καλύτερη!

Την φίλησα και στα δυο μάγουλα από τέσσερις φορές και βγήκα έξω. Καημένη τι έχει τραβήξει και αυτή! Ίσως μετά από αυτή την περιπέτεια άμα την βγάλω ΕΓΩ καθαρή -γιατί μετά το όνειρο δεν ξέρω άμα ζω- θα της πω τα πάντα. Την αλήθεια.

Πήρα την Αρετή από το χερι και αρχίσαμε να τρέχουμε.

Α- Σιγα χριστιανέ μου ηρέμησε δεν θα τον φανε οι αρκούδες!

Τ- (της εξηγεί το όνειρο)

Α- Πλάκα κανείς;

Marcus POV

Σημα μηδενικό.

Πως ζούσαν εδώ μεσα ρε φίλε;

ΧΩΡΙΣ ΣΗΜΑ

ΑΛΛΑΑΑΑ

ΧΩΡΙΣ WIFI ΠΟΥ ΠΑΣ ΡΕ ΜΕΓΑΛΕ!

Τι σκέφτεται κανείς για να ξεχάσει που βρίσκεται και με ποιους....

Θα το καταλαβει ο Μαρτινους έτσι;

Ελπίζω.....

Θα παρει την αστυνομία....ή την πυροσβεστική.....ή το FBI....

Ακόμα καλύτερα έναν εξορκιστή!

Και θα έρθει εδώ πέρα.

Και θα βάλουν την κίτρινη γραμμή γύρω από το σπίτι και θα έρθουν όλοι μεσα και δεν θα είμαι μόνος παρέα με τα ποντίκια κρυμμένος πισω από την κουρευτικη μηχανή γκαζόν από προπολεμική εποχή!

Τουλάχιστον να μην έρθει ΜΟΝΟΣ.

Ρε μπας και είναι και η Εμμα εδώ μεσα;

Αυτή η σκέψη με έκανε έτοιμο να αρχίζω να την φωνάζω αλλά ευτυχώς ΕΥΤΥΧΩΣ συγκρατήθηκα.

«Έλα να παιξουμε»

«Έλα!»

«Έλα να παιξουμε!»

«Σε παρακαλω! Έλα να παιξουμε!»

«Έλα! Σε παρακαλω!»

Η απόμακρη αυτή φωνή στοιχειώνει το μυαλό μου. Σαν να πλησιάζει. Σαν να την ακούω ακόμη....

Την ακούω......

Αλλά όχι στο μυαλό μου.....

The ghost-girl (completed)Where stories live. Discover now