Ring of Strings (Artista Series #1)

Chapter 26

Chapter 26

Foundation

"Bakit sa lahat ng lugar na pipiliin mo,  bakit dito pa sa hallway ng 4th floor? It's huge, Jarrett!"

I'm in awe when I saw him mopping at the floor. It's been three days when their punishments started, ngayon lang rin ako nakabisita sa kaniya dito dahil sa mga meeting na nagaganap para sa mga representatives.

Pinunasan niya muna ang kaniyang pawis bago lumingon sa akin.

"Why are you here?" Nakakunot noong tanong niya sa akin.

I shrugged my shoulder, I came closer to him para kunin ang walis na malapit doon.

"I want to help. Kuya Caio is with Roger samantalang si Patrick at Cassandra ay magkasama. Ikaw lang ang nagiisa so..." Sagot ko sa kaniya.

I heard him sighed deeply, I didn't look. I choose to go in a dirty floor to clean it while he's mopping. I know how to do some house chores kaya alam ko kung paano maglinis.

"You didn't need to do it" he said.

Umiling ako. I need to do it, i'm guilty. He's been suffering here for three days, wala siyang katulong.

"Jarrett, this is not the time to fight. Let me help you, please?" I pleased as I looked at him again.

"How about your meetings?"

"It's done"

"Then focus on practicing Aiglentine. Malapit na ang laban niyo, you need to be ready" pagpapaalala niya, tumango ako.

"I'm always ready Jarrett, no need to be concerned. Tutulungan kita dito tuwing makakahanap ako ng time"

His messy hair blew when the wind comes, ang iilang hibla nito ay napunta sa harapan sanhi ng pagkakatakip sa kaniyang mata. I smiled when I saw it, he looks like an anime there. Can we rewind it?

"I don't want you to help, mapapagod ka" he said in a low tone of voice.

Napakamot ako sa aking ulo, paano ko ba siya mapapayag?

"Let me repay the good deeds that you'd been done to me Jarrett. This time ako naman"

"There's no need Aiglentine, you don't need to..."

"But I have this urge! Sa ayaw at sa gusto mo, tutulungan kita dito" pinal na sabi ko at muli siyang tinalikuran.

"Oh damn! Hard headed" he whispered, I pouted.

Bahala siya diyan, ako na nga ang tutulong siya pa ang umaayaw. Baka naman may iba siyang katulong dito? Agad kong sinaliksik ang paligid, pinaliit ko pa ang mga mata ko para makita ng malinaw ang mga taong posibleng tumutulong sa kaniya. Pero nang makita ang mga estudtanyeng nilagpasan siya ay nakahinga ako ng maluwag. Mabuti naman!

"Jarrett! Glenn!" Someone greeted. Lumingon ako dito bitbit ang nakakunot kong noo.

Kuya Brent who's in full smile went to us, naramdaman ko kaagad ang paginit ng pisngi ko. He's wearing a jersey, he looks fresh kaya sa tingin ko ay magpapractice palang sila.

"What are you doing here?" Masungit na tanong ng kapatid niya.

"I'm just making an announcement for rookies" maikling sagot nito.

Napatingin ito sa hawak ko pagkatapos ay litong tumingin sa kaniyang kapatid.

"Did you?..."

"No kuya Brent. Ako mismo ang nagpresentang tumulong sa kaniya" agap ko ng mahinuha ang ibig niyang sabihin.