Chapter 56
She's right
Jarrett's POV
"Anak, when are you going back home?" Mommy stressfully asked.
I fixed my glass to clearly look at the choir practice. Kung bakit pa kasi ako ang naatasan na tingnan ang practice ngayon.
"I'm going home soon mom, just give me a time" I answered. I heard her sighed on the line. Napakamot ako sa aking ulo.
She's been telling me to go back in Philippines. It's been a long time since I got there, maybe when I was a child?
"C'mon my baby. Mommy is waiting for you, comeback quickly" she said before hanging up.
Huminga ako ng malalim pagkatapos ay umiling. My life was here, my friends are here at hindi ko alam kung bakit pilit nila akong pinababalik sa pilipinas na walang kasiguraduhan. But I didn't had a chance to change their mind until I went to the country where I was born.
It's hard for me to adjust specially to communicate with the other people who's completely a stranger to me.
Mula rito sa kinaroroonan ko ay nakita ko ang dalawang babae at lalaki na naguusap, humugot ako ng lakas sa sarili ko para tanungin sila.
"I'm sorry for distracting you guys, pwede bang matanong kung saan ang computer lab?" Lakas na loob na tanong ko.
Lumingon silang lahat sa akin pero napukaw ng isang babae ang atensiyon ko, para bang nandidiri ito sa itsura ko.
"I'm sorry we don't know" mataray na saad niya pagkatapos ay hinila ang kaniyang kaibigan.
Sa pakikipagusap sa kaniyang kaibigan ay napagalaman kong kaklase ko siya. Sa unang tingin ay alam ko ng spoiled siya pero mas nangibabaw ang pagkainteres ko sa kaniya.
Ibinalik niya ang mga cards na binigay ng kaniyang kuya, hindi niya ito tinanggap. I don't know why, maybe b'cuz of her pride? I heard that she's grounded kaya last time ay sinabay ko siya sa grab na binook ko.
Gulat akong tumingin sa mga chocolates na hinagis niya sa akin. Bigay ito nong lalaking manliligaw niya pero bakit niya ipinakain sa iba? Nahuli ko ang pasimpleng pagtapon nito sa mga bulaklak, dahil nagkagulo na ang lahat ay naapakan na rin ito ng iba. Kumunot ang noo ko, is she really that heartless?
Sa isang linggo ko dito sa eskwelahan ay napagalaman kong sikat ang mga Puertollano dito. Minsan na rin kaming nagkainitan ng isa niyang pinsan dahil kay Julia. They really think that I like her friend which is trully not.
Paano ko magugustuhan si Julia kung ang mga mata ko ay nasa kaniya lang? Umiiwas lang ako ng tingin sa kaniya kapag dumadako ang mga mata niya sa akin.
Aiglentine's cousin is close with kuya, pinakiusapan ako nitong turuan si Aiglentine na gumamit ng gitara dahil sa isang contest na gaganapin sa school. I'm cool with that as long as na mapapalapit ako sa kaniya.
Kumunot ang noo ko nang magpost ito sa instagram na naka sando lang. Hindi ba siya marunong manamit? Dahil sa inis ay napakomento ako, revealing myself to her.
'Wear something good' saad ko
'Why would I? My body doesn't belong on you' she said.
Napasinghap ako sa reply niya, muli kong tiningnan ang bagong picture niya at umiling. Alright! She's beautiful pero hindi ba pwedeng itago niya 'yon at 'wag ng ilantad sa mga tao? Baka magkaroon ako ng karibal. Damn! I hate this feeling.
Matapos ang pagtatalo sa aking isip ay minabuti kong magreply muli.
'Just need to protect what's mine' pero anak ng punyemas nga naman. Napagkamalan pa akong bading.
BINABASA MO ANG
Ring of Strings (Artista Series #1)
RomanceAiglentine Puertollano is a typical dreamer who had been scarred by her past, yet she make it as her motivation to be on a top.
