Love Takes Time [completed]

Chapter | Twenty-three

**SPG**

"O, tama na 'yung pag-yakap, masyado ng abuso." Biro ko sa kanya. Nagawa ko siyang tapikin ng mahina sa kanyang likod at napahagikgik ako.

"Hayaan mo lang ako." Sabay bulong niya sa'kin.

Alam kong nilalagnat parin siya, ramdam ko ngayon ang init ng hininga niya. Napaiktad ako. May kung anong kuryente ang dumaloy sa'kin, nagtagal 'yon ng ilang segundo. Pakiramdam ko, sinadya niyang ibulong bagay na napapikit naman ako.

Bigla kong naalala 'yung nakaraan nang unang may nangyari sa'min. Nakaramdam ako nang alinlangan at takot. Unang beses na may namagitan sa'min at pinaka-special 'yon para sa'kin.

Kahit sa edad kong 23, halata niyang inosente ako sa kama. Naroon kasi na natawa siya dahil ayaw kong umibabaw sa kanya. Nagtalo pa kami kung paanong posisyon ang gagawin.

Nasa Tagaytay kami noon at huling gabi narin ng bakasyon namin. Natatakot man ako pero buong puso kong ibinigay ang sarili ko sa kanya. Kusang nagpaubaya ako at gano'n din siya sa'kin.

*

"Sab, trust me. I'll be gentle."

Wala na akong nagawa kundi tumango. Wala akong imik habang patuloy sa pagkabog ang puso ko. Napalunok ako nang unang beses kong mahawakan ang pagkalalake niya. Kahit may suot parin siyang boxer-briefs, para bang gusto ng kumawala no'n.

Pakiramdam ko, nag-init ang pisngi ko. Alangan ang mga kamay kong haplusin ang dapat haplusin. Palihim rin akong napakagat ng labi. Iniisip ko kung gaano talaga kasakit kung ipasok niya 'yon sa'kin. Halo-halong emosyon ang naramdaman ko nang mga sandaling 'yon.

"It's okay, mas gusto kong umibabaw ka sa'kin." Naupo ako sandali sa abs niya. Wala na akong suot maliban sa panty at bra. Sandali ko siyang pinagmasdan habang seryoso rin siyang nakatitig sa'kin. Sinimulan ko siyang halikan sa kanyang labi.

Maraming beses na kaming nagpatangay sa init ng damdamin. Ngunit, sadyang nahihiya parin ako sa kanya. May pagkakataon na gusto kong tumanggi pero hindi ko parin magawa. Sa tuwing narito kami sa ganitong eksena, pakiramdam ko nawawala ako sa katinuan. Natatangay ako sa halik at haplos niya at iyon ang dahilan.

Sinimulan ko ang dapat gawin habang nakaibabaw ako sa kanya. Marahan ko siyang hinaplos at sinusundan ko iyon ng bawat halik. Napapikit ako habang paulit-ulit rin ang pagpisil at dampi ng palad ni Darius sa'kin. Nakadama ako ng kakaibang sensasyon at milyong kuryenteng bumalot sa buong katawan ko.

"Aaaahh~~Darius..." Sambit ko habang patuloy siya sa paghalik sa'kin. Marahan ko siyang nasabunutan nang malipat ang mga halik niya sa magkabila kong dibdib.

"Ready?" Nakangisi niyang sabi habang mabilis narin siyang umibabaw sa'kin. Hindi na ako nakaimik. Tumango ako ng ilang ulit at muli't-muling siniil ng halik.

"Let's have a baby. Mahal na mahal kita, Sabrina." Kasabay ng halik niya sa'kin sa noo at sa labi. Tipid akong ngumiti at gano'n din si Darius. Marahan niyang ikinulong ang dalawang palad ko sa kanyang mga kamay, bagay na lalong nagpasuko sa'kin.

Wala na akong nagawa para sa mga sumunod na nangyari. Napapikit ako, habang kumilos ang mga kamay niya patungo sa dibdib ko. Napasinghap ako nang marahan niya iyon haplusin. Muli ko siyang nasabunutan sa sobrang sensasyon na binibigay niya sa'kin.

Napaliyad ako nang sumunod niyang alisin ang suot kong bra. Nagawa niyang pisilin at himasin ang dibdib ko, kasabay nang masuyo niyang paghalik doon. Napaungol siya nang muling malipat ang halik niya sa'king labi. Napayakap ako sa kanya ng mahigpit.

Naglakbay ang kamay niya sa kabuuan ko. Mariin akong pumikit nang ipasok niya ang kanyang daliri at malayang ilabas-masok iyon. "Aaaahh~~ Darius." Muli akong napayakap habang tuloy kami sa paghalik sa isa't-isa.

Pumagitna siya sa mga hita ko, ramdam ko ang sakit sa pagkababae ko habang inaangkin niya ako. Nanatiling magkalapat ang mga katawan namin habang inaangkin ang isa't-isa. Niyakap ko siya ng buong higpit at patuloy parin ang paglabas-masok niya sa'kin. Mas lalo iyon bumilis hanggang sa pareho namin marating ang sukdulan.

*

Nang matapos kami, nanatili akong walang imik. Wala kaming saplot maliban sa kumot na tumatakip sa'min. Alam ko sa sarili kong balang araw magbubuntis ako, dadalhin ko rin ang anak ni Darius pero bakit bigla akong kinabahan?

Ang daming pumasok sa isip ko. Paano ako? Paano nga ba kami ng magiging anak ko? Hindi ba mukhang tagilid ako sa laban? Ano na lang ang iisipin ng in-laws niya sa'kin? Napalunok ako at mariin napahawak sa kumot na tumatakip sa'kin.

"Sabrina, masaya ka ba? Napansin ko, malalim na naman ang iniisip mo."

"Oo, masaya. Ikaw? Masaya karin ba?"

"Masayang-masaya ako, kung minsan, nagagalit ako sa sarili ko dahil... ginusto ko ang ginawa natin...I feel whole again...normal...a real man."

"Darius...mahal kita, hindi naman ako nagsisisi. Ginusto ko rin naman ang nangyari at mangyayari sa pagitan natin. Nasa edad na ako, hindi mo ako kailangan pagdudahan kung ano nakikita mo sa'kin."

[ Kung alam mo lang ang gusto kong sabihin sa mga oras na ito. Natatakot talaga ako sa kalalabasan nito. Gusto kong magtiwala sa'yo. Gusto kong sa iyo lang ako.]

Pakiramdam ko biglang nangilid ang mga luha ko. Nakakapagod na talaga mag-isip. Hanggang ngayon, walang kasiguraduhan sa aming dalawa. Paano? Bakit? Hindi ko narin alam! Parang gusto ko narin siyang layuan pansamantala.

+++

"Ano? Bakit? Ano na naman ang tumatakbo sa isip mo?" Halos mabingi ako sa boses ni Carl.

"Hindi naman sa gano'n... ikaw naman maka-react diyan." Sagot ko sa kanya.

Pasado alas-tres ng madaling araw, lumabas ako ng kwarto habang iniwan kong tulog si Darius. Nagtungo ako sa garden at sumandal ako sa pader. Naisip kong tawagan si Carl.

"E, ano gaga? Tatawag ka ng dis-oras ng gabi tapos hindi sa gano'n? Ang gulo mo." Naging iritable ang boses niya sa kabilang linya.

Naglakad-lakad ako. "Sis, hindi ko na talaga alam. Ayoko lang kasi lumabas bandang huli... ako naman ang kawawa. Natatakot lang ako. Hindi ko kayang panindigan kay Darius ang mga sinabi ko. Mga pangako na manatili ako sa kanya. Pinanghihinaan ako, e." Sagot ko.

"So? Anong plano mo? Saan ka pupunta? Lalaboy? Aalis diyan sa bahay? Iiwanan mo 'yung mag-ama?" Singhal parin niya. Nanatiling mataray ang boses ni Carl. "Hoy, mag-isip kang mabuti gaga! Ma-drama karin 'no? Mabuti pa bukas...magkita tayo."

--call ended--

Napahinga ako ng malalim. Pinagmasdan ko sandali ang screen ng Iphone ko. Naiintindihan ko siya kung bakit niya tinapos ang usap namin. Naupo ako sa bakanteng garden set. Mariin akong napasuklay ng buhok. Naiinis ako! Biglang pumasok sa isip ko ang lahat ng sinabi sa'kin ni Darius.

"Sabrina..." Biglang nagbalik ang isip ko nang may marinig akong pamilyar na boses. Mabilis akong tumayo at tinago ang phone sa bulsa ko. Seryoso ang awra ni Darius habang tutok ang tingin niya sa'kin.

"Bakit gising kapa? Anong sinasabi mo...pinanghihinaan ka? Tungkol saan?" Walang emosyon niyang tanong sa'kin. Napayuko ako. Hindi ko siya kayang sagutin.

"I-ibig s-sabihin...kanina kapa nariyan?"

Hindi umimik si Darius para sa huling tanong ko sa kanya. Sa halip no'n, naupo siya sa bakanteng upuan. Seryoso siya habang marahan narin akong naupo. Pinaliwanag ko sa kanya ang lahat ng tungkol sa narinig niya. Kahit nauutal ako, sinikap kong ikwento sa kanya ng maayos.

"Bakit ba, parang ayaw mong magtiwala? Iniisip mo bang hindi kita pananagutan sa oras na magbunga ang ginawa natin? Mahal kia, Sabrina. Hindi ko ikakaduwag sa sarili ko ang mga ganitong bagay. Nakahanda akong panagutan ka, hindi ako magiging unfair para sa magiging anak natin. Naiintindihan mo?"

++++

Post ko po another chapter. Later...

Thank you for reading