Burncamino (A war between Buencamino family and a Sepe family)

Kabanata 37

Bulaklak.

"Bulaklak ng patay?! " Bulalas ni Al.

Galit itong tumingin sa naghatid.

"Sigurado ba kayong para kay Al 'yan? " Tanong ng matanda.

Mangha akong tumingin sa lalaking disente ang suot. May suot itong sumbrero kahit pa kulob naman ang lugar na ito. For fashion? I guess. Matanda na siya para sa fashion. Pero kung hindi siya nag suot ng ganyan, maihahanay ko sana siya sa mga ordinaryong lalaki.

No other than. Don Sepe. The almighty Don.

Everyone feared him. He is the literal law. Ang bawat lumalabas sa bibig niya'y batas ng lupaing ito, Mas makapangyarihan pa sa amin sa nagdaang ilang taon.

Kutob ko ring nagpayaman siya para lumamang.

Angat na angat na siya.

It is also our fault why the opportunities cannot enter eh. We just stayed in one place, thinking that almost everything we needed was in our own land. Kailangan mo ring magpayaman! Expand assets! Tss. Hindi nila 'yon mai-imagine. Nor will they do it just in case. Taas ng pride e.

"I'm expecting an advance wedding gift, Lolo "

"And instead, a bouquet of flowers! "

"Pero bulaklak din po ito? " Tiningnan ang papel na hawak.

"May galit sa akin? "

"May i see? " Tiningnan rin ng Don. "I'm old. Malabo na ang mata ko "

"I'll read, Lolo "

Si Al na nga ang sunod na nagbasa.

"Who's the sender, Allium " Tahimik lamang ang apo. Tila natuwa ako sa nakikitang reaksyon ngayon sa playboy na Sepe. Namumula ang mukha niya! Sinong hindi kikilabutan? "Apo? "

Pumikit.

Ang maamo nitong mukha'y nakitaan ko ng discomfort. "A Buencamino, Lolo "

"Buencamino. Sino sa kanila? "

"Isa lang po ang nakikita kong maaring gumawa nito sa akin? "

"Sodi Buencamino? " Banggit ng Don sa ngalan ng aking Lola. "Matanda na ang isang 'yon. Hindi pa rin ba nakaka-move on sa akin? " Humalakhak sa huli.

"Sa tingin ko po'y hindi siya "

"Then who? "

"The girl i broke po, Lolo " Nanghina ako. "There's a part of me that is gentle to a woman but can't help but be a demon? Good women get hurt the most, used and dumped. Hindi nila 'yon deserve. Maybe I need to apologize to them? "

"You're only human and people are way too shitty "

"Hindi ako patatahimikin if I don't formally apologize? "

"If that's what you want. You're right. Some people can't live without hearing your sorry "

When your heart is already telling you to give up... Then it's time to really give up. Tumalikod ako't naglakad palabas ng milk tea shop. Pinunasan ang luhang tumakas.

Baka 'yong sorry niya lang talaga 'yong inaantay ko?

Paano kung 'yon nga?

Nagpalakad-lakad ako sa lugar. Hindi alam kung saan papatungo.

"Galit ako e? " Natanong ko na lamang sa sarili.

Bigla na lamang wala akong maramdamang galit. Humupa ng marinig mula sa bibig ni Al, na kahit papaano'y nakokonsensya siya't may balak pang humingi ng sorry.