Master/Yoonkook✔

27

Jungkook

Aradan bir hafta geçmişti. 1 hafta boyunca her şey aynıydı. Değişen bir şey yoktu.

Giyindim ve evden çıktım. Elimi cebime attığımda telefonumun olmadığını fark ettim. Yolun yarısındaydım ya. Nereden çıktı bu şimdi!  Sinirle offladım ve geri döndüm. Biri bir bezle ağzımı kapadığında hemen kendimden geçmiştim.

Yoongi

Saatler olmuştu ve Jungkook yine ortalıkta yoktu. Yine kaçırıldı. Jimin ve Taehyung yine Jungkook kaçırıldığı için buradaydı.

Taehyung bilgisayara bakarak konuştu.

"Sanırım bu sefer Jeongwoo ile ilgili. "

Jimin Jungkook'un telefonunda bir şeyler yapıyordu.

"Tepedeki ev? Harfleri birleştirdiğimizde bu kelime çıkıyor. Jeongwoo hyungun arada sırada gittiği bir yer var. Sanırım oradalar."

Taehyung ve ben pür dikkat onu dinlemiştik. Sessizliğimi bozup konuştum.

"Şimdi gitmeliyiz."

Jimin kafasıyla onaylayıp önden ilerledi.

Taehyung mızmızlandı.

"Sakin yaşamımı özlüyorum."

***

Lanet odaya baskın yaptığımızda Jungkook'un ellerinin, bacaklarının bağlandığını ve ağzının bantlandığını görmüştük. Büyük irislerinin kızardığını gördüğümde daha da sinirlenmiştim. Onu hırpalamış olmalıydı. Bu piçin derdini bende arayıp etrafımdakilerine zarar vermesinden bıktım. Ona bir adım attığım zaman Jeongwoo bir yerden ortaya çıkmıştı. Onun özelliği görünmez olmasıydı.

"Ona yaklaşırsan iyi şeyler olmaz."

Silahını çıkarıp Jungkook'a doğrulttu.

"Hyung sakın!"

Yapardı. Eğer ona batarsak Jungkook'a bir şey olabilirdi.

"Kardeşini bile kendinden soğutuyorsun. Derdini benimle ara onunla değil."

Taehyung'un bir şey yaptığını anlamıştım. Belli etmemeye çalıştım. Jungkook'a derince baktım. Belli etmemeye çalışsada korkuyordu. Ölmekten değil vampir olmaktan korkuyordu. O cidden vampir olmayı istemiyordu.

'Önemli not:İnsanlar öldükten sonra bir vampir tarafından ısırılırsa vampire dönüşür.'

Jeongwoo'nun arkasındaki uçan bıçağı görünce sırıttım. Taehyung'tu bu. Jimin ona duygulu bir şekilde baktığında Jimin'in gözlerini kapattım. İşte o an olan oldu. Kurşun Jungkook'un kalbinden girip dışarı çıktı. O sırada Jeongwoo'nun kalbinden içeri giren bıçağı umursamadan Taehyung ona dalmıştı. Jimin'in gözlerinden damlalar aktığını görmüştüm. Abisi ile sevgilisi sert bir şekilde kavga ediyordu.  Bu tabiki kafa karıştıracak bir olaydı.

Omuzundan sıkıca tutup bana bakmasını sağladım.

"Jimin kendine gel. Seni anlıyorum ancak zamanı değil. Lütfen."

Tepki vermediği zaman işin bana düştüğünü anlamıştım. Jungkook'u kucaklayıp hızlıca evime götürdüm ve onu uzandırdım. Nefesini duymayıp gözlerini görmemek işkence gibiydi. Gömleğinin düğmelerini açıp boynundan ısırdım. Sikeyim. Bunun artık geri dönüşü yoktu. Nefesini duyduğum zaman geri çekildim. Boynundan akan kanı yalayıp ona baktım. Olması gereken gibi hiçbir tepki vermiyordu. Kendimi koltuğa atıp derin bir nefes aldım. Eminim...buna alışamayacaktı.