Jest to druga część „Good Girl and Young Teacher"
Marika Jauregui - 20 latka. Ma dwójkę dzieci Isabelle i Nicolasa, którzy mają trzy latka. Ma dziewczynę Karle, którą kocha nad życie. Mieszka razem ze swoimi przyjaciółkami i ze swoją dziewczyną. Jej...
W pewnym momencie usłyszałam płacz mojego drugiego dziecka.
- To dziewczynka.
Czyli mam syna i córkę. Z moich oczu zacznę lecieć łzy szczęścia. Spojrzałam na Karlę. Uśmiechnęła się do mnie.
Oczywiście Karla była przy mnie. Poprosiłam ją o to. Moi rodzice i rodzice Karli są na korytarzu.
Byłam z Karlą u jej rodziców trzy tygodnie przed porodem. Z rodzicami mojej dziewczyny mam dobry kontakt.
Kiedy położna umyła, zbadała dzieci podała mi je.
- Pani dzieci są zdrowe jak ryba. Zaraz lekarz przyjdzie i da pani wypis. Gdy pielęgniarka wyszła Karla do mnie podeszła i usiadła na krawędzi łóżka trzymając naszego synka, a ja naszą córeczkę. Ładnie to brzmi nasze dzieci.
- Jak chcesz, żeby mieli na imię? - spytałam
Ustaliłam, że Karla wymyśli dzieciom imiona.
- Dziewczynka będzie miała Izabella, a chłopiec Nicolas.
***
Dziesięć minut później
Własnie ubieram moje dzieci, a Karla pakuje moje rzeczy do torby. Moi rodzice i Karli pojechali do naszego domu. Powiedzieli, że mają do załatwienia jakieś sprawy.
Po nie całych pięciu minutach przyszła do nas Ashley i dała nam wypis. Podziękowałam jej za opiekę na de mną przez całą ciąże.
Doprowadziła nas don samych drzwi wejściowych. Pożegnałyśmy się i poszłyśmy w stronę samochodu. Zapamiętałam fotelik Isabell , a Karla zrobiła to samo z Nicolasem.
Szpital nie był tak daleko od naszego domu, więc po niecałych pięciu minutach byłyśmy już w domu. Wyciągnęłam dzieci z auta, a Karla torbę z rzeczami i poszła otworzyć drzwi od domu. Dziewczyny powiedziały, że też będą czekać na nas w domu, ale jak weszłyśmy do budynku coś mi nie pasowało. Było zbyt cicho. Zdjęłam buty i poszłam z bliźniakami do salonu, żeby je rozebrać z ubranek. Gdy zaczęłam to robić, w pewnym momencie usłyszałam.
- Niespodzianka! - krzyknęła wszyscy.
Przestraszona spojrzałam na moich i Karli rodziców, moje rodzeństwo, Sofie, Normaniah i Karle. Wszyscy trzymali prezenty. Każda osoba po kolei do mnie i dzieci pod chodziła.
Gdy Lauren do mnie podeszła przytuliłam się do niej.
- Dziękuje - wyszeptał am
- Za co?
- Za wszystko. Jesteś przy mnie nawet jak się kłócimy. Pomogłaś mi na samym ciąży jak jeszcze Karla o tym nie wiedziała. Tak samo jak reszta dziewczyn. Jesteś najlepsza.
- Nie masz za co dziękować. Nie ważne w czym. Zawsze bym ci pomogła.
Gdy odsunęłam się od Lauren usłyszałyśmy za sobą śmiechy. Oczywiście była to Tay i Sofia
- Jakie słodkie bobo. - powiedziała moja młodsza siostra.
- Marika będziemy mogły się z nimi pobawić? - Spytała się mała kopia Karli i Camili.
- Skarbie, muszą pod rosnąć, żebyście mogły się z nimi pobawić. - powiedziała mama podchodząc do mnie w raz z mamą Karli.
Jak widzę moi rodzice dogadują się z rodzicami mojej dziewczyny.
- Kochanie, chce ci coś pokazać.
Złapała mnie za rękę i poszła na górę. Koło mojego i Karli pokoju stał jeszcze jeden pokój wolny.
- Zamknij oczka - powiedziała, a ja zrobiłam to co mi kazała. - Już możesz otworzyć.
Gdy otworzyłam oczy ujrzałam pokój dla bliźniaków. Po lewej stronie na ścianie było napisane na niebiesko Nicolas, a po drugiej stronie na różowo napisane Isabella, a pod każdym napisem było łóżeczko. Pościel była tego samego koloru co napisy. Gdy to zobaczyłam popłakałam się.
Na ścianach wisiały zdjęcia moje pod czas ciąży.
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
To zdjęcie przykuło najbardziej moją uwagę. Nawet nie wiem o nie których zdjęciach. Na przykład to:
Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Podeszłam do Karli i pocałowałam ją.
- Podoba się? - spytała
- Bardzo. Sama to zrobiłaś?
- Pomysł był mój, ale potrzebowałam kilka par rąk do pomocy.
