Chilling Adventures of Cassandra

Rozdział 28

Obudziłam się, słysząc czyiś chichot.

Otworzyłam oczy i co widzę?

-Lucyfer! Co ty tu robisz?! -zapytałam, podnosząc wściekła głos.

-Siedzę, nie widać? -popatrzył na mnie rozbawiony.

-No właśnie! Jakim prawem, jesteś w MOIM pokoju?! -syknęłam, bijąc go poduszką, co wprawiło go, w jeszcze większe rozbawienie.

-Wiesz, wyglądasz cholernie uroczo, jak się złościsz- rzucił z szarmanckim uśmieszkiem.

-Ja ci dam uroczo-mruknęłam wstając z łóżko.

-Tu są drzwi, wypad! -powiedziałam, otwierając je.

-Co tak niemiło od razu? -zapytał wstając, a następnie podszedł do mnie.

-Spokojnie, złość piękności szkodzi-stwierdził, biorąc kosmyk moich rudych włosów.

-Nie dotykaj mnie-warknęłam, wyrywając mu go, na co on się zaśmiał.

-Lubię, kiedy jesteś taka zadziorna -powiedział z takim samym, czerwonym błyskiem w oku, jaki widziałam u siebie.

Odsunęłam się lekko zaniepokojona w tył, co oczywiście, nie uszło jego uwadze, ale jednak postanowił tego nie komentować.

-Mam dla ciebie zadanie -powiedział odsuwając się, jakieś trzy kroki w tył.

No nareszcie, się cofnął.

-Jakie znowu zadanie? -zmarszczyłam brwi.

-Chyba zapomniałeś, że nie wpisałam się do księgi, więc nie masz nade mną władzy-posłałam mu złośliwy uśmieszek.

-Nie zapomniałem. Nie mam problemów z pamięcią, Aniołku -zaśmiał się, a ja wywróciłam zirytowana oczami, słysząc to, jak mnie nazwał.

-Więc dobrze wiesz, że nie muszę tego robić-wzruszyłam ramionami.

-Owszem, nie musisz, ale chyba nie chcesz wyjść na tchórza co? -popatrzył na mnie prowokująco.

-Ja? Wyjść na tchórza? Wolne żarty-prychnęłam.

-W takim razie, zrobisz to o co cię poproszę, bo inaczej, pomyślę, że się boisz i na niego wyjdziesz-powiedział prowokując mnie.

-Co to za zadanie? -spytałam zirytowana.

-Wiem, że lubisz się zabawić, więc mam dla ciebie niezłą zabawę-usłyszałam tuż przy swoim uchu.

-Podpal Baxter High-powiedział, jakby nigdy nic.

-Co proszę? -gwałtownie obróciłam się w jego stronę.

-To co słyszałaś. Sabrina, okazała się być tchórzem i tego nie zrobiła, ale ty jesteś inna-stwierdził biorąc moją dłoń.

-Nie, nie mogę jej tego zrobić! To moja kuzynka, a ta szkoła jest dla niej ważna! -powiedziałam, wyrywając mu moją dłoń, a następnie się cofając do okna.

-Cassie, proszę cię. Od, kiedy ty się przejmujesz takimi rzeczami? -zapytał, znowu się do mnie zbliżając.

Milczałam. Nie wiedziałam, co mam mu odpowiedzieć. Na pewno nie to, że wymiękam, albo się boję.

-Zastanowię się, teraz mam co innego na głowie -powiedziałam wreszcie.

Oczywiście miałam na myśli sprawę Maggie. Niby nie powinnam się tym przejmować, ale jednak cały czas po mojej głowie, chodzi takie dziwne przeczucie, że to jeszcze nie koniec.