Chilling Adventures of Cassandra

Rozdział 44

Las... Ciemny i cichy. Tylko ja... wiatr...i ten głos...

-Cassidy... Cassidy

-Kim jesteś?-rozejrzałam się w poszukiwaniu właściciela głosu.

-Cassidy... Już niedługo...-usłyszałam szept.

-Kim ty jesteś?! I co "Już niedługo"?!-spytałam, nadal się rozglądając.

Niestety odpowiedziała mi jedynie cisza.

-Kim jesteś?!-powtórzyłam.

-Twoim... - i tu głos się urywa.

-Hej!-ktoś mną potrząsnął.

- Wszystko w porządku?-usłyszałam głos Ambrose'a.

-Co?... Ah tak!-powiedziałam przecierając, dopiero co otworzone oczy.

-Czemu tak właściwie mnie obudziłeś?-spytałam ziewając.

-Krzyczałaś przez sen tak głośno, że słychać cię było w kuchni. Dlatego ciocia Hilda kazała mi sprawdzić co się dzieje -odparł, przyglądając mi się.

-Ahh-westchnęłam.

-To tylko zły sen. Już wszystko w porządku -zapewniłam.

-Dobrze-pokiwał głową.

-W takim razie, zejdź na śniadanie, jak się ubierzesz-dodał wychodząc.

Ziewnęłam przeciągle, a następnie w niezbyt dobrym humorze wstałam, udając się do szafy.

Po dłuższym zastanowieniu, wybrałam, coś co odzwierciedla moje dzisiejsze samopoczucie: czarny, futrzany sweterek z długim rękawem, tego samego koloru spódnice i rajstopy w paski. (media).

Ubrana i odświeżona, z za iście grobową miną zeszłam na śniadanie.

-Dzień dobry-przywitałam się, siadając przy stole.

-Dzień dobry kochanie, wszystko w porządku?-spytała, witając się ciocia Hilda.

-Tak-odparłam.

-Na pewno? Wyglądasz słabo -powiedziała z troską.

-Tak, na pewno ciociu!-zapewniłam, tym samym kończąc te rozmowę.

Po chwili, gdy zjadłam już śniadanie, zorientowałam się, że nie mam dzisiaj nic do robót. I wtedy do mojej głowy wpadł pewny pomysł.

-Sabrino-popatrzyłam spokojnie na kuzynkę.

-Słucham-podniosła na mnie lekko zmęczone spojrzenie. Chyba nie najlepiej spała.

-Dawno nie spędzałyśmy razem czasu. W związku z tym, co powiesz na babski dzień? Tylko ty i ja-stwierdziłam siląc się na lekki uśmiech.

-Czemu nie-wzruszyła ramionami.

-Świetnie!-zaklaskałam, a mój humor diametralnie się zmienił.