Marrying Mr. Popular (PUBLISHED under LIFEBOOKS)

Kabanata 22

Ch. 20 - I'll Give Up

Cassiopeia Mikael's POV

Pumasok na 'ko sa school. Wala na naman akong gana. Apat pa naman ang subjects ko ngayon.

"Bakla, pasan mo ba ang daigdig?"

"Ganon nga yata."

"Magkaaway na naman kayo ni Chris?"

Hindi ko na naman mapigilan 'tong mata ko. Naiiyak na naman ako.

"Higit pa sa magkaaway. Ano nang gagawin ko?"

Lumapit sa'kin si Desiree at bigla akong niyakap.

"Pwede kang magkuwento sa'kin Mika. Makikinig ako."

Lumapit siya sa 'kin at saka ako niyakap. At dahil sa yakap niya, doon na nagdirediretso sa pagbagsak ang luhang kagabi ko pa tinatago.

Dinala ako ni Desiree sa isang bakanteng classroom sa campus at doon namin pinag-usapan ang tungkol sa problemang kinakaharap ko ngayon.

"So anong balak mong gawin"

"Wala pa sa ngayon p-pero *sobs* pinag-iisipan ko nang p-pirmahan yung *sobs* annulment paper."

"Kaya mo?""

Sunod-sunod ang pag-iling na ginawa ko.

"Wala naman akong m-magagawa eh *sobs* Mas maganda na sigurong umalis nalang ako para maging masaya siya *sobs* hindi ba? Tyaka para na rin hindi ako masaktan *sobs* ng ganito."

"Mika, hindi niyo ba pwedeng mapag-usapan yan?"

"Mukhang hindi na e *sobs*"

Ito nalang ang naiisip kong paraan para maging maayos ang lahat. Ito nalang ang makakapagpasaya sa kaniya. Kahit na masakit para sakin, kailangan kong kayanin. Kailangan kong gawin. Kailangan kong piliting maging masaya kahit wala na siya sa'kin.

Pinauna ko nang pumasok si Desiree sa first class namin. Hindi nga din dapat siya papasok dahil ayaw niya kong iwanan mag-isa dito pero pinilit ko siya. Di na dapat ako nandadamay.

Isinuksok ko ang earphone ko sa tainga ko. Nakinig ako sa mga kanta, pero lahat yata ng nasa playlist ko ay mga patama sakin.

♪I often close my eyes and I can see your smile
You reach out for my hands and I'm woken from my dream
Although your heart is mine it's hollow inside
I never had your love and I never will♪

Yeah, I never will dahil may ibang babae kang gusto at kahit na ano pang gawin ko, hinding-hindi mo ko magugustuhan.

♪And every night I lie awake
Thinking maybe you love me like I've always love you
But how can you love me like I loved you
When you can't even look me straight in my eyes♪

Hindi ka nga tumitingin sa'kin eh. Para bang wala kang nakikita kapag kaharap mo ko.

♪I never felt this way, to be so inlove
To have someone there yet feel so alone
Aren't you supposed to be the one to wipe my tears
The one to say that you would never leave♪

Oo hindi ikaw yon dahil alam kong sa lahat ng tao sa mundo, ikaw ang kauna-unahang taong mang-iiwan sa'kin. At isa pa, paano mo aalisin ang luha sa mga mata ko kung ikaw naman ang dahilan ng bawat pagtulo nito.

♪The water calms and still my reflection is there
I see you holding me but then you disappear
All that is left of you is a memory
On that only exists in my dreams
And every night I lie awake
Thinking maybe you love me like I've always love you
But how can you love me like I loved you
When you can't even look me straight in my eyes
I don't know what hurts you but I can feel it too
And it just hurts so much to know that I can't do a thing
And deep down in my heart somehow I just know
That know matter what I'll always love you♪

I will always love you Christopher Andrada. FOREVER! But I need to let you go because I know that it is the only thing that can make you happy. Even if that decision killing me sofly.

♪I often close my eyes and I can see your smile
You reach out for my hands and I'm woken from my dream
Although your heart is mine it's hollow inside
I never had your love and I never will
So why am I still here in the rain♪

Tumayo ako at lumabas ng kuwarto. Umakyat ako sa rooftop. Kailangan ko ng lugar na alam kong walang makakakita sa'kin kahit na umiyak pa ko ng umiyak.

Nang marating ko ang rooftop, doon na ko nagsimulang magsisisigaw. Kailangan ko ilabas lahat ng sama ng loob ko. Ito nalang ang paraan para makaramdam ako ng kaginhawaan at mabawasan kahit papaano ang bigat ng nararamdaman ko.

"Nakakainis ka, Christopher Andrada! I hate you! *sobs* Eh a-ano naman ngayon kung mahihi-*sobs*-walay tayo?! Kaya kong mabuhay kahit na wala kana! *sobs* Kaya kong malampasan ang isang araw na hindi kita nakikita! Hindi a-ako *sobs* mawawalan ng ganang mabuhay! Nagawa ko ngang mabuhay ng *sobs* 17 years na wala ka e! Hindi kita hahanapin! Hindi ko na *sobs* ipagpipilitan ang sarili ko sayo! Mabubuhay ako kahit na *sobs* alam kong *sobs* hindi ako magiging *sobs* masaya."

Yung mga luha ko, wala silang tigil. Ganito siya kasakit. Para bang unti-unting pinapatay ng sakit na 'to ang puso ko. Hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Hindi ko na makontrol ang mga luha ko. Sabay sabay silang umaagos sa mukha ko na para bang wala nang bukas. Na para bang hindi sila nauubos.

Napaupo ako don. Baluktot ang tuhod, at nakatakip sa mukha ang dalawang palad ko.

"Sana dumating ang araw *sobs* na marealized mo kung ano talaga *sobs* ang halaga ko sa'yo. At sana rin *sobs* kapag dumating ang araw na yon mahal pa rin kita *sobs*. Sobra akong nasasaktan Christopher pero alam kong *sobs* walang dapat sisihin. Nagpakatotoo ka lang sakin, minahal lang kita. *sobs* Alam kong sobra na kaya ititigil ko na. *sobs* Ititigil ko na."