KARANLIKTAN GELEN

"Sesizlikte boğulan çığlıklar"

İçimde kopan fırtınalardan haberin olsaydı sera belkide bu kadar asi  olmazdın. Keşke bunları seninle konuşma fırsatı doğsaydı. Evin içinde sesimiz  daha fazla yankı bulmadan kendimi  dışarı atmam gerek.
- İstediğin olsun. Ben biraz dolaşmaya çıkıyorum. Arkamdan kapıyı kilitle ben gelene kadar sakın kimseye kapıyı açma.

Arkamdan  Seraya baktım onun gözlerindeki öfkeyi hisedebiliyordum belkide ilk defa bana böylesine nefretle bakıyordu. Ama onu suçlamıyorum şerefsiz babamı suçlamıyorum annemi de suçlamıyorum, peki Kim lan! Suçlu olan kim? İstanbulun ismini bilmediğim ışıklı bir caddesinin  sonuna  geldiğimde karşımda denizi  gördüğüme inanamıyorum. Etrafa baktığım da kimseyi göremedim çıkmadan yanıma aldığım silah sigaram telefonum ve ben dışında etraf muazzam dı. Çok yoruldum paketimden çıkardığım bir dal sigarayı yakarak denize en yakın yerde oturdum. Dertler geldimi bir bir değil Cümbür Cemaat geliyordu mübarek. Hala aklım Sera da. Acaba ne yapıyordur? Muhtemelen elinde telefon beni arayıp aramama konusunda kararsız kalmıştır. Onu uzun süre affedebileceğimi sanmıyorum. Sesizliği  bozan bi araba sesi oldu. Arkama dönmedim kim olduğuna bile bakmak gelmedi içimden. İnceliği yerden kopsun!

- sen o öğrencisin.
 
  Arkamı döndüğümde o salak müdür... ay pardon canı görmeyi beklemiyordum.
 
  - Buraya da ceza vermeye mi geldiniz?

- Baban nerde?

- Neee!

- Araf her yerde seni arıyor. Onlar benim gibi sakin durmazlar!

- benden ne istiyorsunuz allah' ın belalarıı!

- babanı!

- o pic bundan 3 sene önce bizi terkedip gitti ve şimdi sen defolup gidiyorsun!

- Gitmeden son bir şey! Sera elimizde. Bul babanı al Serayı.

- Lan! Kardeşime bir şey olursa sizi...
- Sakın ağzını açma! Şimdi defolup git babanı bul
- sera nerde!

- elindeki silahı bırak Çakır bey, bana o pici getir!

- ne istiyorsunuz lan babamdan!
  
  Can karakuğu bana uzun süre baktı. Anlamalıydım, Serayı asla yanız bırakmamalıydım.

- Sedef i

- Sedef kim babamla ne ilgisi var?

- Zaman aleyhine işliyor Çakır bey. Arafın seni bulmasını istemezsin değilmi!
 
Soysuz arkasını dönerken peşinden kuştum ama hızlıca arabasına binip  gitti. Ben eve doğru hızla koşmaya başladım arkamda bir el silah sesi duyunca Arkamı dönmek zorunda kaldım. Çığlığımı yutan bu dar sokakta ben ve Araf karakuğu tek vardık. O adam yine arkasında karanlıkla bana doğru geliyordu, hiç düşünmeden belimdeki silahı ona dogrultum kulanmasını iyiki Anıl abiden öğrenmiştim

- yerinde olsam o silahı kendine doğrulturdum minik!

Gittikçe yaklaşıyor hızlı davranmalıydım silahi ayağına hedef aldım

-  yerinde olsam karşıma çıkmadım kara adam!
 
O gittikçe yaklaşıyordu hiç düşünmeden ayağına isabet ettim ve bi el ateş ettim. Onun ne yapacağı umurumda değildi bir ateş sesi daha yankılandı ve omuzumda tarif edemediğim bi sancı belirdi. Canımın açısına aldırış etmeden ağrıyan ayaklarıma rağmen bütün gücümle koşmaya devam ettim. Nihayet eve yaklaşmıştım, etrafta kimse yoktu eve hızlıca girdim bi umutla bütün odalara bakıp sera diye bağırdım ama yok. Hemen Anıl abiyi aradım telefonu hala kapalıydı boğazım yırtılma kadar bir çığlık savundum evin her bi köşesine. Herşeyi savurdum bağırdım ağladım yumruk attım her tarafa. Hangi ara yere çömeldiğimi hatırlamıyorum. Hiç bir şey bilmiyorum. Sedef kim babam ne alaka sera Nerede bilmiyorum. Aklım almıyor yıllardır saklandık bizi nasıl  buldular bu imkansız sera nasılda korkmuştur. Keşke ona herşeyi anlatsaydım belki önlemini alırdı her şey benim yüzümden. Karakola gidip kayıp ihbarı versem serayı yasatmazlar ama Anıl abiyi sorarsam  belki biraz bilgi verirlerdi. Silahımı ve belki bi haber gelir diye telefonumu  yanıma alıp aceleyle evden çıktım hemen önüme çıkan ilk taksiye binip doğruca karakola gittim. Umarım takip etmiyorlardır yoksa sera tmya zarar verebilirler.  O okula bizi Anıl abi yazdırdı ama neden? Beynimden vurulmuş gibiyim ne yapacağımı bilmiyorum gerçekten. Emniyetin önüne geldiğimde son kez Anıl abiyi aradım hala ulaşılmıyor. Taksi den inip polislerin olduğu tarafa gittim. Gökhan abi orda ondan yardım istiyebilirim. Ona yaklaşınca uzaklara daldığını farkettim.

- Gökhan abi

- -Ferzan kızım.
Gerçek ismimi duymayalı epey zaman olmuştu garip gelmişti bir an. Olayın etkisinden çıkarak

- abi Anıl abiye ula..

- haberin yokmu? Biz dün anıl ı ölü bulduk.