KARANLIKTAN GELEN

KANSER

İnsan öyle durduk yere soğumuyor
hayattan .susuyor bitek ve sustukça biriktiriyor sonra ya içindekilerini haykırıyor yada sessizce uzaklaşıyor önce kendinden sonra herkesten herşeyden .

Gözümü açtığımda hastane odasında sedyede uzaniyordum kalkmak için hamle yapmak istediğimde sonuç başarısız oldu ben nasıl buraya geldim en son evdeydik bayıldım ve Araf aman Allahım Araf beni öpmüştü dudaklarını hissettim ne olur rüya olsun neolur .ellerimle sedyenin kenarlarından destek alıp kalkmaya çalışırken kapı açıldı .

"dur bakalım daha serum kescektik Nereye ya ?"kafamı sesin geldiği yöne cevirmemle arafla göz göze geldim hayda ne işi vardı bunun burda ,serumun kesildiğini sanan doktora çevirdim bakışlarımı kaşlarımı çatmamla alay tavrını bırak hele şükür ki doktor moduna girdi

"Kendinizi hazır hissettiğinizde odama gelin lütfen ,kan testi sonuçlarınızı o zamana kadar çıkacaktır "önce algilayamasamda sonradan aklıma dank etti kan mı dedi lan o benim kanım lan hangi ücretle .

"Siz hangi hakla bana test yaparsınız , sordunuzmu belki ben ölmek istiyorum Hı belki iyileşmek istemiyorum ben , ayrıca izin aldınız mı benden kanımı almak için    hayır belki Benim bulaşıcı bir hastalığım var belki ölümcül bir vürüs taşıyorum .sen sormadın ki kanımı alırken istemiyorum sonuç falan aldığınız kanımı da helal etmiyorum !"doktor ağzımdan çıkan her laf için gözünü daha çok açmış hatta açmaktan fal taşı gibi olmuştu .ne yani kanımı aldirlar diye teşekkür mü edeyim.

"Tamam uzay sen çık biz geliriz "adının uzay olduğunu öğrendiğim doktor bana son kes uzaylı bir ejderha gibi bakarak geçmiş olsun dedikten sonra tabiri caizse topuğun kıçına vura vura çıktı.kapanan kapıyla arafa çevirdim bakışlarımi o ise benden başka her yere bakıyordu beni öldürürken bakıyordu da neden şimdi bakmıyordu?sedyenin kenarlarına tutunarak doğrulup ayaklarımı aşağıya sarkıttım bian kafasını kaldırıp gelmeye çalışsada elimle durdurdum elini tutacağım son kişi bile olamazdı postallarimi gelişi güzel ayağıma geçirip zorda olsa ayağa kalktım ona rağmen ben onun yüzü bakıyordum eğik olan yüzüne .tam karşısına dikildim  aramızda iki adım mesafesi bırakarak

"Neden burdasin?"ısrarla yere bakmaya devam etmesi beni daha çok kızdırdı ellerimi yumruk yapıp tam kalbinden vurdum"yüzüme bak eserini gör,neden hala yanımdasın rahat bırak beni lan ,bende şu siktiğim dünyada nefes alayım yeter git ,hayat bana hep yarım karakuğu kafandan başka hayaller geçmesin  bit artık ölüsün sen benim için ölüsün .defol git "vurduğum yumruklardan milim bile kıpırdamadı neden bize bunu yapıyordu"ben senden nefre...."

Daha lafımı tamamlamadan arafın kolumdan sert tutuşuyla lafım yarıda kaldı . gözlerime o kadar sert bakıyordu ki ,bı insan gözlerinde cehennemi tasiyabilirmi ?o cehennemin kendisiydi

"Sakın ,sakın o cümleyi tamamlama" o kadar sert tutuyorduki kolumdan yerinden çıkaracak sandım ,neden üşüme hissi yine çoğaldı .önce ağzını açtı bişey diyecek gibi oldu sonra vazgeçti kolumdan çekiştirip doktorun kapısına kadar sürükledi ,şimdi anlıyorum ben üşümüyorum ,ben yanıyorum duduklarimin yanışı senin cehenneminden mı kaynaklı  be adam ?

Araf kapıyı çalmadan açıp benide içine çekiştirdi onu itip vurmak için elimi kaldirmistim ki bianda elini kaldırıp elimin içine hapsetti ,ikimiz birbirimize bakarken sanki zaman durmuş ,akan sular bile bizimle birlekte durmuştu odada sadece kalp atislarimizin sesi vardı beni ölüme iten adamın eli nasıl da şimdi asla birakmayacak gibi tutabilirdi ki arafın elimi titredi yoksa benmi titredim bilemedim . içeriye kalp atislarimizdan başka bir öksürük sesi gelmesiyle elimi hızla çekip doktora döndüm.

"Söyle uzay sonuçların iyi olduğunu da gidelim "arafa gözlerimi devirip doktora baktım neden şimdi canı sıkkın dı bu adamın az önce serum kesen o değil miydi?elleriyle koltukları gösterdi