Ending War: Finding Archangels 2 (COMPLETED)

Chapter 16: Convincing Francis

Chapter 16: Convincing Francis

Ariel

Saturday, 11:30 am, Honeybee's Restaurant.

Nakailang hingi na ako ng tubig ngunit hindi pa rin nagpapakita si Francis sa akin.

Mula nang araw na tumawag siya hanggang sa araw na ito ay hinahanda ko na lahat ng sasabihin ko.

Nagpaturo pa ako ng iilang hypnotic technique kay Arch kung sakaling kailanganin kong i-target ang mga sensitive parts para mapapayag siya.

That guy! He is really getting to my nerves.

Bakit ba ang hirap niyang paniwalain sa mga bagay-bagay?

I still remember the time that we try to retrieve Uriel, hindi rin siya agad naniwala.

Hay!

Nasa ganito akong pag-iisip nang may biglang tumapik sa likuran ko.

"Hey, Ariel. Sorry kung pinaghintay kita. Kanina ka pa?" tanong niya sa akin.

He's wearing a simple plain white shirt and maong pants ngunit litaw ang pagiging gwapo niyang lalaki.

Gwapo sana ngunit matigas ang ulo.

"Yeah. Naka-sampung baso na 'ata ako ng tubig. What makes you so late?" iritableng sabi ko.

Hindi ako madali mairita but like Arch this guy is getting to my nerves.

Siya ang nag-set ng oras, siya pa ang late. Siya na nga ang pinili, siya pa ang pihikan. Tsk.

"Sorry. Pinakalma ko muna kasi ang sarili ko. Isa pa, kausap ko si Lia kanina kaya nakalimutan ko na yung tungkol sa usapan natin. Pinaalala niya lang." sabi ni Franz na mukhang apologetic naman.

Still, I can't help myself to roll my eyes.

"Anyways, order what you want and I pay for it. Then, we settled." utos niya..

Tinaasan ko siya ng kilay.

There's something wrong with this guy. Hindi ganito ang ugali ng Francis Uriel Guzman na nakilala ko sa pamamagitan ng Mirror of Mind noon.

There's something odd at him. Isang bagay na hindi ko matukoy.

I close my eyes and feel his presence. Then, all of the sudden I noticed a shadow. Isang shadow na tila nagbabantay sa kanya.

"Anyways, Franz. I would like to ask you why you stop believing in God? He gave you another life. Tinawag niya ako para tulungan ka." sabi ko as I opened my eyes since hindi ko talaga matukoy kung ano ang shadow na nasa presensiya niya.

Bakit iyon nandoon at paano iyon napunta roon?

"Do I need to state the reasons? First, hindi ko Siya nakita. Second, ikaw ang tumulong sa akin at hindi Siya. Lastly, I almost died because of him. Kung tinulungan niya ako nun, hindi ako na-coma ng matagal. Lia never suffered from sadness." paliwanag ni Franz na bakas ang kalungkutan sa huling katagang sinabi niya.

Somehow, naiintindihan ko siya. Because of his comatose that time, umiyak at nabuhay na nag-iisa si Lia, ang babaeng pinakamamahal niya.

But, is that enough to question the existence of God? Is it enough to deny him?

"So, now you know my reasons, hindi mo na siguro ako gagambalain no! Hindi mo na ipapamukha sa akin na maniwala sa Diyos na hindi naman nakikita." saad niya.

"Ang totoo niyan, Franz, hindi ko maintindihan ang rason mo. Maraming hindi nakakakita sa Panginoon ngunit naniniwala sila. Hindi kita kilala at hindi ako nagawi lang basta sa lugar na iyon. Narinig kong tinawag Niya ako, tinawag Niya ako sa pamamagitan ng anghel na bantay mo. Pangatlo, indeed Lia suffered from sadness but that made her stronger, that made her more independent person. Hindi ba dapat ipagpasalamat mo iyon? One more thing, Franz, you supposed to be dead by now but your soul returned because Archangel Uriel used your body and revive it afterwards. Maraming ginawa si God sa iyo na hindi mo nakikita. I can't resurrect people from death, only God can, at iyon ang ginawa niya sa iyo. Can't you see that? He loves you because you're one of the most special child of His. Your soul belongs to kingdom of Heaven but before that you need to accomplish a mission here in Earth. Accept Archangel Uriel and thanks God for giving you another life." mahabang lintanya ko na sana ay tumusok sa puso niyang tila naging isang bato.

Saglit kong napansin ang pag-iisip ni Franz nang malalim.

Nakakabinging katahimikan ang nangibabaw sa amin.

Pasado alas-dose na ng tanghali ng mga oras na iyon ngunit hindi ko maramdaman ang gutom. Marahil ay nabusog ako sa tubig kanina.

"Kung mahal Niya ako at totoo Siya tulad nang sinabi mo, bakit hinayaan Niya akong mamatay noon? Para sambahin ko Siya dahil nabuhay ako noon?" lintanya ni Franz pagkatapos ng ilang minuto niyang pag-iisip.

Umiling-iling ako sa kanya.

"Hindi, Franz. Sinubukan Niyang malagay sa alanganin ang buhay mo noon para makamit mo ang kapangyarihang nais Niyang ipagkaloob sa iyo sapagkat isa ka sa mga pinili Niya. Without that circumstance, you will never get the chance to accomplish your mission. Pinalano na Niya ang lahat bago mo pa planuhin." saad ko sa kanya at binigyan ko siya ng isang napakatamis na ngiti.

People tend to plan their own life but God plans people's fate first before mortals knew how to plan their life.

Isang bagay na laging pagkakamali ng mga tao. We tend to look to the side where God ruined our plans but we forgot to look on the side where God plans our life.

"Francis, there's no better plan in this world except from the plan of God. Thanks for your time. I need to go." pang-wakas ko nang mapansin kong nahulog muli siya sa malalim na pag-iisip.

I don't care if he didn't treat me lunch at all. Ang makausap siya ang pinunta ko rito.

Patayo na ako sa kinauupuan ko nang natigilan ako ng magsalita siya.

"Then, Ariel, tell me what do you know about His plan for me?" tanong niya sa akin.

Bahagya akong nagulat sa tinanong niya.

I never expected that he will going to ask me that thing.

"I didn't know it either. Ang tanging alam ko lang ay iyon ang pinakamagandang plano na siyang magbibigay ng higit na kasiyahan at katuturan sa buhay mo." huling lintanya ko at tuluyan ko na siyang iniwan doon na nasa malalim na pag-iisip.

Sometimes, we need to remind by someone of the things we always forgotten. Then, we will remember those things and never forget it again.

Sana nga lang ay magising ko na ang natatago niyang pananampalataya.