Ending War: Finding Archangels 2 (COMPLETED)

Chapter 47: Prologue to the Final Battle

Chapter 47: Prologue: Final Battle in Hell

Gabriel John

As I walked away from that door ay ang mapagpalang kamay ni Archangel Gabriel ang bumungad sa akin.

Nakangiti siya sa akin.

"Let's go. They are waiting for us." ani Archangel Gabriel.

Iniabot ko ang kamay niyang nakalahad sa akin na nakangiti.

Then, I opened my eyes.

"Thanks God. You already awake." bungad ni Ariel sa akin.

Nanlaki ang aking mga mata ng makita ko siya.

Matagal-tagal na rin ang huli naming pagkikita.

We went to save her in hell but unexpected things happened at masaya pa rin ako dahil naligtas pa rin siya.

I didn't know how she was saved but based on what I saw right now, she's not in danger.

Pero nasaan na ba ako?

Saan ba ako dinala ni Archangel Gabriel pagkaabot ko ng kanyang kamay?

Iginala ko ang aking mata sa paligid.

Isang pamilyar na puting kwarto ang aking nakita.

Ito ang madalas na silid na tinutulugan ng isang may sakit sa bahay ni Lorenzo.

It was his simple infirmary.

"We are here in Lorenzo's Paradise. Bumalik kami rito para makapag-re charge. We may defeat Wrath pero nakatakas si Envy. May kumuha sa kanya. Tinangay nila pati si Arch. Archangel Michael guessed that they probably wanted to crown Arch as their new king. Pag okay na pakiramdam mo, pumunta ka na lang sa meeting place. They are now in chaos." she informed me about the situation briefly.

Itatanong ko pa nga lamang sa kanya ay nagawa na niyang ipaliwanag ang sitwasyon sa akin.

Mukhang tama lang pala ang impormasyong ibinigay ni Archangel Gabriel sa akin doon sa gitna ng kawalan.

I don't want exactly the chaos that Ariel is saying but I wanted to see it myself.

Agad akong bumangon sa aking pagkakahiga.

"I'm fine. Let's join them." ani ko kay Ariel.

Tumango lang si Ariel at inalalayan ako sa tuluyan kong pagbangon.

Nahirapan akong igalaw ang aking mga binti marahil ay dahil sa matagal kong pagkakahiga.

Gaano nga kaya katagal?

"Let me help you walk. Limang araw ka ring tulog kaya malamang ay mahihirapan kang maglakad." pagtulong ni Ariel sa akin.

Nagpasalamat ako sa kanya at hinayaan ko siyang alalayan ako sa aking paglalakad.

Bahagya akong yumukod upang magkapantay kaming dalawa.

Nakaakbay ako sa kanya habang nakahawak naman siya sa bandang likuran ko.

"Ariel, who saved you?" tanong ko kay Ariel as we walked towards the meeting place.

"My angel's soul help me to escape Wrath's den. She awoken my inner self." maikli niyang sagot.

"Sorry. I didn't save you." sabi ko na bahagya pang nakayuko.

Inikot niya ako paharap sa kanya at tinitigan niya ako.

Sinubukan kong iiwas ang aking tingin ngunit hinahawakan niya ang aking pisngi upang humarap sa kanya.

"I am not a damsel in distress that always wanted to save. I am a warrior like you. You don't need to say sorry because you didn't save me. There are times that you are the only one who can save yourself. Ito ang isa sa mga sitwasyon na iyon. Kailangan kong iligtas ang aking sarili para mas lumakas ako at mas maging kapaki-pakinabang. Hindi ko tinanggap ang misyon na ito para magpaligtas. I accepted this mission to save others. If God wanted me to be the sacrifice, then, I will gladly accept it." paliwanag ni Ariel.