Ending War: Finding Archangels 2 (COMPLETED)

Chapter 31: A Glimpse of David's Past

A Glimpse of David's Past

David John Solomon

Masayang-masaya ako ng payagan ako ng boss namin na wag munang mag-ere sa programa ko ngayon dahil sa emergency but the moment I went downstair, I got froze.

Then, my knees starting to lost its power the moment I saw the woman in front of me—my mother.

Bumalik sa akin ang lahat ng masasamang ala-ala nung mga panahong kapiling ko siya.

Yung mga panahon na ang bawat pagkakamali ko ay katumbas ng isang latay.

"Anak, Mom already missed you. Come with me." sabi niya sa parehas na tinig ng aking ina.

Napaatras ako nang napaatras ng marinig ko ang boses niya.

Nararamdaman ko na rin ang pagtulo ng mga pawis ko at ang panginginig ng buo kong katawan.

It can't be! My mother died already. It was happened four years ago and she died in my arms.

"My mom was already died. Who are you?" nagmamatapang kong tanong.

I never been in good terms with my mom. She hated me since I am a rapist's son.

Ni isang beses ay hindi ko naranasan na mayakap at mapuri niya at sigurado ako na kahit hanggang kabilang buhay ay hindi niya nanaisin na makasama ako.

"I am your mother. Bumalik ako para itama ang pagkakamali ko. Come with me. Let's start again." ani niya habang sinusubukan pa ring makalapit sa akin.

Lalo akong umatras.

She can't be my mother. She didn't want to stay in her side even in the afterlife.

At doon bumalik sa akin ang ala-ala kung paano minsang inilagay ang panganib ang buhay ko.

It was four years ago. My mom was already bedridden because of her cancer but she didn't want me to take care her.

Pinalayas niya ako sa bahay noon.

Wala akong mapupuntahan kaya't naglalakad-lakad lang ako sa kung saan.

I knew that my mom hated me because I was a product of a man who violated her pero sapat na bang dahilan iyon para maranasan ko ang kalupitan ng mundong ito?

I am an obedient son. I have a good grades. I bet I am handsome guy.

Then, habang naglalakad ako ay nakarating ako sa isang tulay na may malalim na ilog sa ilalim.

"I think my life should end here.Mukhang magiging masaya naman si Mama kung tatapusin ko na ang buhay ko ngayon." sabi ko sa sarili ko.

Bumuntong-hininga muna bago ko inakyat ang harang sa pagitan ng tulay at ng malalim na ilog.

"I am so sorry, God, if I will took my life away from me. Hindi ko na po kaya eh." bulong ko sa hangin.

Itinaas ko ang aking dalawang kamay bago tuluyang tumalon ngunit bago pa man ako makatalon ay bigla akong nakakita ng isang liwanag at mula sa liwanag na iyon, nakita ko ang daan-daang anghel na nakangiti sa akin at tila inaabot ang aking kamay.

"Maybe the world doesn't see your worth yet but you are worthy. You have a very special mission here. Live, life is beautiful." sabi ng isa sa mga anghel na naroroon na marahil ang leader nila.

Then, I went down to the barrier between the bridge and the river.

Tapos, nakakita na ako ng anghel ngunit kapalit ng buhay kong iyon ay ang buhay ng sarili kong ina.

She got some message from me then she died.

"Hey, David. David!" narinig kong banggit ni Ariel na hindi ko namalayan na humaharang na pala para iligtas ako sa aking ina na bigla na lang naglabas ng isang latigo mula sa kawalan.

Isang pilak na punyal ang pilit na pinasasalang niya sa latigong dapat na itatama sa akin.

"Ibigay ninyo na sa akin ang anak ko. David, come with me." utos muli niya at pilit akong inaabot.

Todo protekta naman sa akin si Ariel at Benny na nakaharang pa rin sa amin.

Si Benny naman ay may hawak na isang lazer sword at pilit pinuputol ang latigong hawak ni Mama na agad namang bumabalik.

"Wag kang sasama, David. She probably bring you in the purgatory. It is second worst than hell." ani pa ni Benny na pinuputol pa rin ang latigo ni Mama na hindi man lang napuputol at lalo pang humahaba.

Dahil sa nakikita ko ngayon ay bigla akong nakaramdam ng kaginhawaan.

Tama nga ang sinabi ng anghel noon. Someday, someone will recognized my worth. At ito na nga ang someday na iyon.

"Benny and Ariel, thank you for protecting me but this is my battle. Please, step back." sabi ko sa kanila.

Nakatinginan ang dalawa bago maglakad paatras.

Ako naman ang umabante. I need to face my fear. She just a ghost from my past and no one should dare to let me live with that fear.

Then, I sudden remember what my mom told me when she's already in his death row.

"Hindi ako sasama sa iyo. My mom already died four years ago. She told me to not come with her because she knew that she will never sleep in a good place. She told me to live my life in the fullest and sleep in a beautiful place where she can't rest." matapang na sabi ko.

Then, I closed my eyes and imagine the golden bow and arrow of Archangel Jophiel.

I pray to let me lead his weapon ngunit bago pa man matapos ang panalangin ko ay naglaho na ang aking ina sa harapan ko at sumulpot ang isang nilalang na may mamula-mulang balat at medyo may katabaan at sa tingin ko ay isang kalaban.

Dahil doon ay tinuloy ko ang ritwal hanggang sa mapasakamay ko ang mahiwagang sandata ni Archangel Jophiel.

"Greetings to all of you! I thought her illusion is enough to bend you, angel summoner. I underestimated you. I am Gluttony." pagpapakilala pa niya.

Tumabi na rin si Ariel at Benny sa akin at inihanda na namin ang aming sarili para talunin siya.