KUSURSUZ İNTİHAR

~19.Bölüm~

Evet Arkadaşlar Yeni Bölümle Karşınızdayım. Umarım Beğenirsiniz. Yorumlarınızı Bekliyorum. Keyifli Okumalar...💗💗

Gecenin ilerleyen saatlerinde Kurt, koltukta uyuyakalmış olan genç kadını izliyordu. Her zerresinin her zerresine âşık olduğu kadını izliyordu öylece, usulca. Uyanır diye saçlarını okşamaya kıyamazken bu karmaşıklık içinde canı yanar da engel olamazsam diye çok korkuyordu. Genç kadının yaptığı topuzdan gelişi güzel çıkan saçları alnını okşuyordu, uyku mahmurluğunda allık düşen yanaklarını öpmek için eğildi üzerine. Tüy gibi bir öpücük bıraktı yayılan kızıllığın üzerine.

“Sen benim tek masum yanımsın” diye fısıldadı kulağına. Hera tüm bunları duymasa da kalbi hissetmişti birer birer. Kurt oturduğu yerden kalkıp açık olan bahçe kapısını kapattıktan sonra yukarı çıkan merdivenlere yöneldi adımları. Duş almak için banyoya girdi. Hera uykulu gözlerini açarken etrafına bakındı. Kurt yoktu. Üzerindeki battaniyeyi koltuğun üzerine bırakıp ayağa kalktı, mutfağa doğru bakındı ama Kurt yoktu.

“Kurt... Kurt uyudu herhalde” diye söylenip bahçe kapısına doğru yöneltti adımlarını. Bahçe kapısını açtığında usul usul çiselemeye başladığını fark etti. Rüzgâr ılık ılık esip geçiyordu yağmurun eşliğinde. Evden çıkıp bahçeye doğru yürümeye başladı. Ilık rüzgâr tenini yalayıp geçerken yağmur hızını arttırmaya başlamıştı. Kurt banyodaki işlerini halledip üzerini değiştirmiş ve salona inmişti. Hera’nın uyuduğu koltuğa yönlendirdiği bakışları umduğunu bulamazken bahçe kapısının açık olduğu fark edince adımlarını oraya ilerledi. Hera’yı bulan bakışları rahatlamıştı, yakınında değilken bile sadece bakarken bile huzur dolu bir adam oluveriyordu artık. Sessiz adımlarla yaklaşıp genç kadının beline sarıldı sıcacık kolları. Hera teninde hissettiği bu kollarla gülümserken gözlerini kapatmış kendini sevdiği adamdan yayılan huzura teslim etmişti bile.

“Üşüyeceksin”

“Çok güzel yağıyor ben yağmurda ıslanmayı çok severim”

“Gök gürlüyor korkmuyor musun?”

“Yanımda sen varsın, senin kollarının arasındayken hissettiğim bütün korkuları unutturuyorsun bana, farkında değil misin?”

“Hayatımda ilk defa böyle şeyler hissediyorum hepsi seninle başladı” diye mırıldandı Kurt tebessümle.

“Bizimle son bulsun o zaman” diye fısıldadı Hera, fısıltısını Kurt duymuştu, cevap vermek yerine Hera’nın hırkayla örtülü omzuna bir öpücük bıraktı.

“Yağmur çok hızlandı hadi içeri girelim hasta olacaksın”

Hera belindeki elleri çözülmesini sağlayıp Kurt’a döndü. “İstemiyorum” derken başını Kurt’un göğsüne yasladı.

“Bu ev ve sadece ikimiz çok güzel bir hayaldi ve gerçek oldu”

“Bu hayallerin gerçek olmasının bir tek sebebi var sensin, sen o gün gelip havaalanında beni durdurmasaydın kalbi atmayı bırakmış bir adama dönecektim”

“Peki ya şimdi?”

“Canıma can katılmış gibi hissediyorum”

Dudakları birbirini bulduğunda bütün hissettikleri birbirine karışmıştı; aşk alevin esiri olmuş, alev de onların birbirine dokunuşlarındaki huzuruna esir olmuştu. Kurt, Hera’yı kendine ne kadar yakın tutarsa tutsun yetmeyeceğini farkındaydı. Dudakları onun dudaklarının her zerresini keşfe çıkarken parmakları boynunu okşuyordu. Kurt “Evlen benimle” diye fısıldadı işte o an Hera’nın kulağına ve ekledi.Hera duyduğu bu cümleyle huzura kapadığı gözlerini açıp aralarındaki tüm mesafeleri kapatan adama baktı. Şu an ağlıyor olabilirdi ama bunu yağan yağmurdan farkında bile değildi.