I Treasure You, 1893

Ikaanim na Alaala

Ikaanim na Alaala

+Ano? Lokohan?+

Enero. 14, 1892.

Kasalukuyan ako kami ngayon na nasa plaza. Ang dami ngayong chinese ah? Sa bagay, bukas na ang January. 15. Siguradong chinese new year na nila 'yon.

Uso din pala 'yon dito?

Marami kaming nakikitang mga chinese na ang lapad ng ngiti. Ang creepy na nga eh. Pumunta kami sa isang tindahan, kasama ko nga pala ngayon sila Fiona, Polina't Rosala. Naggagala kami ngayon.

Nagbebenta si kuya chino ng siomai ba tawag d'yan? O kikiam?

"Mga dilag, kayo kain nito, at bili na rin. Swerte, ang buhay niyo. Lalo na pag-ibig." Pa-slang na sabi ni kuya chino sa amin. I just rolled my eyes. As usual, bumili agad sila. Pero si Fiona pa-easy-easy lang.

Panibasa kasi... may 'R' na. Weeh...

Totoo kaya 'yan? O isang malaking propaganda? Well, wala namang mawawala kung susubukan, 'di ba? Bumili na kami.

Nice. Its taste good.

"Totoo kaya ang sinabi ng tindero?" Malamang. Maniniwala 'yang si Polina sa mga gano'n.

Masyado na siyang hibang kay Ji.

"Kailan kaya iibig sa akin si Ji?" Wala sa sariling tanong ni Rosala.

OMO. Huwag mong sabihing may gusto din siya kay Ji?

Agad namang nangunot ang noo ni Polina. "Mawalang galang lang, Rosala. Sinabi ko bang maaari mong angkinin ang matagal nang akin?" Wala din sa sariling sabat ni Polina. Wow ah, Polina---breaking the record ka na pagdating sa pagiging assuming.

#Assuming101.

Kung makapagsalita kala mo talaga sila ni Ji, ano? 'Teh, ang puso mo nasa taong hindi mo kailanman makuha. Puso mo lang, hindi mo siya pag-aari.

Teka nga lang---bakit ako affected?

Nagbabangayan na sila. Hay nako. Lumayo na ko sa kanila, hindi na nila ako napansin dahil sa busy silang pag-awayan si Ji. Duh? Marami pang lalaki sa mundo. Agad akong nagtago sa likod ng puno, at nag-teleport.

Nag-teleport ako sa lugar na pinagkuwentuhan namin ni Ji, kahapon.

Favorite ko na 'to, 'di ba?

Ngayon ko lang na-realize. All of this is just my first time. Lahat. Nagsimula sa pagbagsak ko sa kama ni Ji hanggang ngayon. Ang hindi ko malilimutang alaala sa panahon na 'to iyong... napangiti ako. Dahil sa lalaking 'yon, dahil sa kaniya. Unti-unti akong nagbabago.

Nah. Imposible.

"Music."

Kaya biglang lumabas ang hologram ko ng mga music's. Naka-shuffle button siya. Music ito ng mga 1980's to 2030's. Naiirita kasi ako sa mga music no'ng sa time namin?

Alam niyo 'yon? Parang mga kalderong pinagkikiskis. Ang sakit nila sa tainga. Ugh.

Nawala na ang hologram, at tanging maririnig ko na lang ay ang kantang 'Perfect' by Ed Sheeran. Dahil sa sadyang nakakarelaks ang lugar. Naantok ako, buti na lang ay may puno sa gilid. Kaya do'n ko na lang sinandal ang ulo ko.

¤¤¤

"Magkalayong agwat, gagawin ang lahat.
Mapasayo lang ang PAG-IBIG na alay sa 'yo.
Ang awit na 'to, ay awit ko sa 'yo.
Sana ay madama, magkabila man ang
ating mundo." Naalim-pungatan ako ng marinig ang boses na 'yon.