Infinity (Larry fanfic)

Hoofdstuk 8: In paniek

Vandaag is tot nu toe al een hele heftige dag geweest. Louis was enorm in paniek vanochtend en durfde niet alleen te zijn. Ik ben dus ik de badkamer gebleven totdat hij klaar was met douchen. Als dat hem helpt, vind ik het allemaal prima. Daarna heb ik hem een mooi douche concert gegeven van Fireworks. Natuurlijk deed ik dat om hem een beetje uit die paniek te krijgen. Het leek wel te werken.

Tijdens de tekenles van Charlie tekende Louis al zijn littekens en raakte toen weer in paniek. Maar nadat hij even naar buiten was geweest ging het eigenlijk wel weer. Toch heb ik het gevoel dat er nog iets veel ergers gaat gebeuren vandaag. We zijn nog niet uit de gevarenzone.

Tijdens de les van Zayn vraagt Louis, tot mijn verbazing, of hij mag beginnen. "Uhm, ja ik moet nog mijn verhaaltje van vorige keer af maken... Ik ben dus Louis, ik ben zeventien en mijn ouders zijn overleden. En ik ben hier gekomen, omdat ik weggelopen ben van mijn pleeggezin en Harry mij toen vond." Verteld hij. Dat wist ik dus allemaal ook nog niet. Hij had wel eens iets losgelaten over zijn ouders, maar dat ze allebei overleden zijn wist ik niet. Weggelopen van zijn pleeggezin. Zullen die dan voor die littekens gezorgd hebben. Zullen zij hem mishandelt hebben?

Dan wordt Louis ineens door Paul geroepen. Yes! Hij heeft zijn intake. Dat is goed, dan kan hij eindelijk gerichte hulp krijgen. Hij wilt dat ik mee kom, dus ik pak snel mijn spullen. Als ik het lokaal uitloop zie ik Louis ineens in paniek langs mij heen rennen. "Wat is er gebeurd?" Vraag ik meteen. "hij zag zijn pleegmoeder en raakte meteen in paniek." Verteld Liam. Paul stuurt ondertussen zijn pleegmoeder weg. Ik wist het. Zij hebben hem iets aangedaan.

Snel ren ik achter Louis aan. Hij is snel. Ik zie hem al niet eens meer. "Louis?!" roep ik. Liam en Paul zijn nu ook aan het zoeken. "Louis?!" Als ik de trap opgelopen ben, ga door de klapdeuren heen. "Louis?!" Roep ik weer.

Uiteindelijk kom ik bij een lokaal waar alle tafels opgestapeld staan. "Louis?" Zeg ik nu kalm. Ik ben alles behalve kalm, maar ik wil kalm overkomen voor Louis. Als ik onder de tafels kijk zie ik hem daar zitten. In foetushouding, zichzelf heen en weer wiegend. "Louis, ik kom naar je toe. Alleen ik, verder is er niemand." Zeg ik rustig. Ik kruip onder de tafels door naar Louis toe. Voorzichtig leg ik mijn hand op de arm van Louis. Hij reageert er niet eens meer op.

Na een tijdje hoor ik meer mensen hierheen lopen. "Ik heb hem gevonden!" Roep ik. Ik neem Louis in mijn armen en dan kruip ik weer onder de tafels vandaan. Liam en Paul staan in het lokaal. "Zorg dat Viv zo snel mogelijk hier is." Zeg ik paniekerig. En dan ineens hangt Louis slap in mijn armen. "Hij is bewusteloos." Zeg ik in paniek. Paul neemt Louis uit mijn armen en zegt: "We gaan naar de ziekenzaal."

In de ziekenzaal wordt Louis op een bed neergelegd. Viv vraagt wat er gebeurd is, dus Liam legt dan uit. Dan wordt Louis aangesloten op allerlei apparaten. Ik pak zijn hand stevig vast en ben niet van plan los te laten. Het roept weer veel herinneringen bij mij op. "Gaat het?" Vraagt Liam aan mij. Ik schud mijn hoofd en antwoord: "Nee, maar dat is niet belangrijk. Louis is nu belangrijk."

Na een uur is Louis wakker. Hij is meteen losgehaald van alle draadjes. Viv stelt hem een paar vragen die hij beantwoord. Hij wilt alleen niet vertellen waarom hij zo in paniek raakte van zijn pleegmoeder. Er moet gewoon iets goed mis zijn geweest in dat pleeggezin. Na de vragen mag hij van Viv de ziekenzaal af. Als ik een hand op zijn rug leg begint hij te kermen. "Mijn rug doet echt veel pijn." Fluistert hij. Als ik zijn toestemming heb om het aan Viv te laten zien roep ik haar.

Het blijkt ontstoken te zijn, dus hij krijgt antibiotica mee. We lopen samen de gang op. "Wat wil je gaan doen, zullen we naar onze kamer gaan?" Vraag ik aan hem. Maar hij antwoord: "Nee, ik kan toch niet slapen. Ik wil liever gewoon naar de lessen gaan enzo." Dus ik loop met hem naar de groepsruimte voor de lunch.

Tijdens de lunch heeft Louis de hele tijd op mijn schouder gelegen met zijn hoofd. Tijdens de les van Zayn was Louis helemaal afwezig. Hij zat in zijn eigen wereld en was alleen maar een beetje aan het tekenen. Ik had hem gewoon naar zijn bed moeten laten gaan. Dit is helemaal niet goed voor hem. Nu zijn we in de les van Zayn. Mishandeling en misbruik. Het zijn ook echt wel heftige lessen vandaag. Ineens staat Louis op en vraagt: "Mag ik even naar de wc."

Op de een of andere manier heb ik een slecht gevoel als Louis het lokaal uitloopt. "James?" Roep ik. Hij kijkt om, dus ik vraag: "Mag ik achter hem aan?" James kijkt even verbaast, maar volgens mij heeft hij dan ook door dat er meer aan de hand is. Hij zegt meteen dat ik mag gaan, dus ik ren het lokaal uit.

Ik zie Louis door de gang rennen, maar als ik hem roep krijg ik geen reactie. Zo snel ik kan ren ik achter hem aan. Dat is al de tweede keer vandaag. Het is ook stom, want hij waarschuwde mij nog dat hij zich nog niet goed voelde. En zeker met deze les had ik het aan moeten zien komen. Hij rent een trap op die ik nog nooit eerder gezien, maar ik ren gewoon achter hem aan.

Uiteindelijk kom ik uit op het dak en ligt Louis daar in foetushouding. Hij wiegt zichzelf weer heen en weer, zoals vanochtend. "Louis?" Roep ik voorzichtig. Maar ik krijg geen reactie. Dus ik loop naar hem toe en ga naast hem zitten. Voorzichtig streel ik door zijn haar. "Louis? Ik ben het, love. Hier ben je veilig." Probeer ik nog een keer. Maar nog steeds geen reactie.