Infinity (Larry fanfic)

Hoofdstuk 17: Psychotherapie

Als ik 's ochtends wakker word ligt Louis al voor zich uit te staren. Misschien ziet hij er nog wel meer gebroken dan gister uit. "Hi babe." Zeg ik zachtjes. Louis glimlacht zwakjes. Ik loop naar de badkamer om me aan te kleden. Zal Louis vandaag zijn bed uitkomen?

Eenmaal aangekleed ga ik bij Louis zitten en vraag: "Ga je mee ontbijten?" Hij haalt zijn schouders op. Heel voorzichtig begin ik door zijn haar te strelen. Even schrikt hij, maar hij laat het wel toe. "Ik kan niet voor jou beslissen. Wat wil jij doen?" Zeg ik. Zachtjes antwoord hij: "Ik ben misselijk." Ik knik begrijpend. Ik wil hem zo graag stevig in mijn armen nemen. Mijn hart breekt als ik hem zo zie. Voorzichtig geef ik hem een kus op zijn voorhoofd en zeg: "Ik ben zo terug."

In de woonkamer smeer ik snel drie boterhammen. "Waar is Louis?" Vraagt Niall. Ik pak mijn drie boterhammen en antwoord: "In bed. Daarom ga ik nu terug." Hij knikt begrijpend. Met mijn boterhammen ga ik terug naar Louis toe. "Ben ik weer." Zeg ik, terwijl ik de kamer in loop. Louis ligt nog in precies dezelfde houding. "Weet je zeker dat je geen boterham wilt, ik heb er één extra." Zeg ik. Maar Louis schudt zijn hoofd. Dan eet ik zelf alle drie de boterhammen maar op.

De les begint bijna, dus ik vraag aan Louis: "Ga je mee naar de les?" Ik verwacht van niet, maar ik wil het toch vragen. Louis kijkt mij een beetje angstig aan en antwoord: "Ik... Ik denk niet dat ik het kan." Voorzichtig streel ik over zijn wang en zeg: "Dat is oké. Ik zie je na de les. Ik hou van je." "Ik ook van jou." Fluistert Louis. Ik glimlach en loop dan de kamer uit.

We beginnen vandaag met psychotherapie. Een heftig begin van de dag. Iedereen zit al in het lokaal, in een kring als ik binnen kom lopen. Snel ga ik naast Liam zitten. Tot mijn verbazing zijn Liam, Zayn en Charlie erbij. Normaal zou het alleen met Zayn zijn. "Goedemorgen allemaal, jullie zullen je wel afvragen waarom we er alle drie zijn." Begint Zayn. We knikken allemaal. "We hebben gemerkt dat de meeste van jullie erg geschrokken zijn van het nieuws van Louis gister. Daarom willen we het daar vandaag over gaan hebben." Gaat hij verder. Zoiets had ik eigenlijk wel verwacht.

"Wie zou er iets over willen vertellen?" Vraagt Liam. Alle ogen zijn meteen op mij gericht. Daarom begin ik maar met vertellen: "Natuurlijk ben ik er heel erg van geschrokken. Maar ik maak me vooral heel veel zorgen om Louis. Het gaat echt niet goed met hem. Hij komt vandaag ook niet naar de lessen. Het doet mij heel veel pijn om hem zo te zien." Iedereen knikt begrijpend. Niall zucht en verteld dan: "Het heeft bij mij wel veel herinneringen opgeroepen. Veel angst... Veel herinneringen aan mijn vader. En het raakte mij ook heel erg toen ik zag hoe gebroken Louis eruit zag. Heel heftig." Een traan rolt over mijn wang. De anderen hebben dus ook gemerkt hoe gebroken Louis eruit zag. Het ligt dus niet aan mij.

Verder zegt niemand iets. "Wij gaan allemaal zo goed mogelijk proberen Louis te helpen. Verwacht hem voorlopig niet in de groep. Zo wel, wees dat voorzichtig. Hij moet zich weer veilig leren voelen. Hij moet iedereen weer leren vertrouwen. Het gaat waarschijnlijk een lang proces worden." Zegt Liam. Een tweede traan rolt over mijn wang. "De volgende les gaat ook niet door. Jullie gaan allemaal naar je eigen begeleider voor een gesprekje. En wij blijven allemaal beschikbaar voor een gesprek als jullie daar behoefte aan hebben." Zegt Charlie.

Het gesprek gaat daarna nog even door. Er zijn nog best wel wat anderen bij wie het veel angst heeft opgeroepen. Sommigen voelen zich ook niet meer veilig op de groep. Zayn laat ons dan weten dat er extra beveiliging is. Ondertussen ben ik bij mij gedachten eigenlijk al bij Louis. "Mag ik naar Louis?" Vraag ik fluisterend aan Liam. Als Liam knikt sta ik zo stilletjes mogelijk op en loop het lokaal uit.

Voordat ik onze kamer in ga veeg ik alle tranen van mijn gezicht. Ik haal diep adem en ga dan onze kamer in. Louis ligt nog steeds opgerold op bed met de deken tot aan zijn kin. "Hey love." Zeg ik, terwijl ik naar binnen loop. Ik zie dat Louis eerst schrikt, maar zich dan weer ontspant. Mijn bureaustoel zet ik naast Louis' bed en ga erop zitten. "Hoe voel je je?" Vraag ik. Louis haalt alleen zijn schouders op. Voorzichtig begin ik weer door zijn haar te strelen. Louis steekt zijn hand uit, dus die pak ik vast. Even moet ik aan mezelf denken.

*Flashback*

Als ik wakker word zit Charlie op een stoel naast mij te wachten. "Kan ik je bed overeind zetten, of heb je te veel last van je rug?" Vraagt hij. "Je kan mijn bed overeind zetten." Antwoord ik. Als hij dat gedaan heeft gaat hij weer zitten. "Wil je praten?" Vraagt hij. Ik haal alleen mijn schouders op. Wil ik praten? "Hoe voel je je?" Vraagt Charlie verder. Ik haal weer mijn schouders op. Geen idee hoe ik me eigenlijk voel. "Kwam het doordat Liam vertelde dat je vader niet wilde komen?" Vraagt hij. Ik haal eerst mijn schouders op, maar knik dan toch. Charlie knikt begrijpend. "Hoe voelde je je toen Liam dat vertelde?" Vraagt hij. Weer haal ik mijn schouders op. "Harry, als je niet wilt praten is dat ook goed." Zegt Charlie dan. Eigenlijk wil ik inderdaad niet hierover praten, maar ik wil ook niet alleen zijn. "We kunnen ook over films, ofzo gaan praten." Zegt Charlie. Ik glimlach en knik. Dan begint Charlie over films te praten.

*Einde flashback*

"Wat is je favoriete film?" Vraag ik. Louis kijkt mij verbaast aan. Hij zal zich wel afvragen waarom ik daar ineens over begin. Ik wil gewoon even een luchtig gesprek met Louis hebben. Zachtjes streel ik over Louis' hand heen en vertel: "Ik hou van Disney films. Lekker simpel en altijd een happy end. Ooit een Disney film gezien?" Louis knikt en antwoord zachtjes: "Ik hou van Peter Pan." Daardoor krijg ik een glimlach. Het is fijn om zijn stem iets minder angstig te horen. En zo blijven we praten over Disney films.