Infinity (Larry fanfic)

Hoofdstuk 40: Riley

Pov Louis

Als ik 's ochtends wakker word kleed ik me snel aan, geef Harry een kus en zeg: "Ik ga naar Riley." Harry knikt en antwoord: "Ik zie je bij het ontbijt." Zo snel ik kan ga ik dan naar Riley toe. Zachtjes klop ik op de deur van de ziekenzaal. "Hey Riley, mag ik binnen komen?" Vraag ik. Als Riley knikt, loop ik de ziekenzaal in. "Hoe heb je geslapen?" Vraag ik dan. Zachtjes antwoord hij: "Goed." Ik ga op de stoel naast zijn bed zitten. Dan komt Viv ook de ziekenzaal binnen. "Heb jij al een lichamelijk onderzoek gedaan?" Vraag ik aan haar. Ze schudt haar hoofd en antwoord: "Daar wilde ik nog even mee wachten."

"Riley, heb je nog ergens pijn?" Vraag ik. Waarschijnlijk wel. Angstig kijkt hij mij aan. "Je bent hier op een veilige plek, Riley. Niemand zal je hier nog pijn doen." Probeer ik hem gerust te stellen. Riley slaat zijn ogen neer en antwoord: "Mijn gezicht doet nog wel een beetje pijn." Er zitten twee grote schaafwonden op zijn gezicht, dus het is wel logisch dat dat pijn doet. Hij kijkt mij nog steeds niet aan, maar daar ga ik ook niet op in. Als hij dat nog eng vind, dan hoeft hij dat niet te doen. "En nog ergens anders ook pijn?" Vraag ik verder. Riley begint nerveus met zijn shirt te spelen.

Na een tijdje wijst hij naar zijn buik. "Mag ik het zien?" Vraag ik. Riley wordt meteen een stuk nerveuzer. "Mijn shirt uit?" Vraagt hij. "Alles als je dat zelf wilt." Probeer ik hem duidelijk te maken. Hij begint ineens een stuk sneller te ademen. "He Riley, rustig ademen, maatje. Je hoeft hier niets te doen wat jij niet wilt." Zeg ik meteen. Zijn trillende hand gaat naar zijn shirt. "Mijn shirt uit?" Herhaalt hij. Voorzichtig leg ik mijn hand over de zijne en antwoord: "Nee Riley. Hou je shirt maar lekker aan. Je shirt hoeft niet uit." Verbaast kijkt hij mij nu aan. "Ga je mee naar het ontbijt? Je zult vast honger hebben." Stel ik voor. Een beetje angstig knikt Riley en lopen we samen naar de groepsruimte.

In de groepsruimte zit iedereen al aan tafel. Harry heeft een plekje voor Riley en mij vrij gehouden naast hem. We gaan allebei zitten. "Eetsmakelijk." Roept iedereen en dan beginnen ze allemaal te eten. Behalve Riley natuurlijk. "Riley, wat wil jij te eten?" Vraag ik. Riley haalt alleen zijn schouders op. "Jij ziet eruit als iemand die van chocopasta houdt." Zeg ik, terwijl ik twee boterhammen met chocopasta smeer. Riley blijft angstig om zich heen kijken.

Terwijl iedereen al klaar is, is Riley pas halverwege zijn eerste boterham. Misschien had ik er niet meteen twee moeten smeren. Toen ik hier zelf net was, kon ik ook maximaal één boterham op. "Je hoeft niet alles op te eten, Riley. Eet gewoon zoveel als dat je zelf wilt." Zeg ik tegen hem. Nog voordat ik uitgepraat ben, begint Riley te kokhalzen. "Iedereen die is uitgegeten mag gaan." Roep ik snel, terwijl ik Riley probeer gerust te stellen. Gelukkig gaat iedereen snel de groepsruimte uit. En dan begint Riley over te geven. Harry schuift net op tijd een teiltje onder Riley's mond. Zachtjes streel ik over Riley's rug en probeer hem een beetje gerust te stellen.

Als Riley gestopt is met overgeven, geeft Harry hem een glaasje water aan. Voorzichtig neemt Riley een slokje. "Gaat het weer, jochie." Vraag ik. Riley knikt alleen. "Laten we terug gaan naar de ziekenzaal." Stel ik voor. "Ga maar, ik ruim dit wel op." Zegt Harry. Ik geef hem een kus en bedank hem en neem Riley dan mee naar ziekenzaal.

Daar staat Viv al op ons te wachten. Viv helpt om Riley terug in zijn bed te krijgen. "Riley, ik wil eigenlijk toch heel graag even naar jouw buik kijken." Zegt Viv dan. Riley knikt alleen. "Dan mag je mijn hand vasthouden en als je het spannend vind, of als het pijn doet mag je zo hard als je kunt in mijn hand knijpen." Zeg ik. Dankbaar pakt Riley mijn hand vast en knijpt er zachtjes in. Viv schuift het shirt van Riley omhoog en dan zie ik dat zijn buik bont en blauw is. Zo'n grote blauwe plek heb ik nog nooit gezien. Viv voelt langs de ribben van Riley, maar daar heeft hij gelukkig geen last van. Viv schuift zijn shirt weer naar beneden en zegt: "Ik ga nu niet aan je buik zitten. Ik wil wel dat je nog een paar daagjes in de ziekenzaal blijft liggen. Dan kan ik het nog een beetje in de gaten houden. En we gaan over op vloeibaar eten. Dus soep en yoghurt." Logisch dat hij buikpijn heeft als zijn buik helemaal beurs is.

Als Viv weer weg is, laat Riley mijn hand los. "Mag... Mag ik nog even slapen?" Vraagt Riley zachtjes. Ik glimlach en antwoord: "Natuurlijk. Ga maar lekker slapen, dan kom ik je vanmiddag nog wat te eten brengen." Riley knikt en gaat liggen in zijn bed. "Als er wat is, mag je mij altijd laten halen. Ik ben er voor jou." Zeg ik. Zachtjes mompelt Riley: "Dankjewel." Ik glimlach en loop dan de ziekenzaal uit.

Terug in de groepsruimte zie ik dat Harry alles al heeft opgeruimd. Ik geef hem een kus en zeg: "Dankjewel." Harry glimlacht en zegt: "Geen probleem. Alles weer oké met Riley?" Ik haal mijn schouders op. "Zijn buik is echt helemaal bont en blauw, daardoor heeft hij waarschijnlijk overgegeven. Hij mag de aankomende dagen van Viv alleen maar vloeibaar eten. Hij ligt nu te slapen." Vertel ik. Harry slaat een arm om mij heen en antwoord: "Het komt wel goed. Kijk naar jezelf, met jou is het ook goed gekomen." Ik zucht en knik dan maar. Hij heeft gelijk, met mij is het ook goed gekomen, maar ik hoop dat het bij Riley toch een stukje makkelijker gaat. Mijn herstel is echt geen pretje geweest.

Het is een uurtje voor de lunch als ik les sta te geven. Iedereen is rustig zijn tekening aan het afwerken. Over een kwartiertje gaan we ze allemaal bespreken. Ineens komt Harry de klas in. "Riley vraagt om jou. Ga maar snel, ik neem je les over." Zegt hij. Nog voordat Harry zijn zin af heeft gemaakt, ren ik het lokaal al uit.

In de ziekenzaal ligt Riley te huilen in zijn bed. "He maatje, wat is er aan de hand?" Vraag ik aan hem. Hij veegt zijn tranen weg en haalt zijn schouders op. Ik ga naast hem zitten. Voorzichtig steekt hij zijn hand uit, dus die pak ik vast. "Zal ik gewoon even bij je blijven zitten, totdat je weer wat rustiger bent?" Stel ik voor. Riley knikt meteen. Met mijn andere hand streel ik over zijn hand en blijf rustig wachten tot het weer beter gaat met Riley.