Infinity (Larry fanfic)

Hoofdstuk 45: Happy end

Pov Harry

Ineens sta ik oog in oog met mijn vader. Geschrokken kijk ik Louis aan. Louis glimlacht alleen. "Sorry, Harry." Zegt mijn vader. "Pap..." Mompel ik. "Ben jij het echt?" Mijn vader knikt. Ik moet me zo bedwingen om hem niet gewoon om de hals te vliegen. "Ik... Ik dacht dat jij mij niet meer wilde zien." Zeg ik nu met een brok in mijn keel. Louis pakt mijn hand vast en knijpt er zachtjes in. "Het was me te zwaar. Ik wilde je niet zien, wetende dat je nooit meer thuis zou komen." Legt mijn vader uit. En ergens kan ik dat wel begrijpen. Het doet nog steeds pijn, maar ik kan het begrijpen.

Na twee uur lang met mijn vader gepraat te hebben, zeg ik: "Laten we het verleden achter ons laten en kijken naar de toekomst." Mijn vader knikt instemmend. We hebben gepraat over mijn leven hier op de groep, over Louis en mij, over mijn werk, over Riley en Darcy. Hij heeft ook echt geïnteresseerd geluisterd. "Ik woon nog steeds samen met Mary en je broer en zus." "Die twee zijn niet mijn broer en zus." Zeg ik stellig. Ze zijn niks van mij. Met hun wil ik nooit meer wat te maken hebben. Mijn vader zegt daar niets op en gaat verder: "Misschien kan ik je af en toe hier komen bezoeken." "Dat lijkt me fijn." Antwoord ik.

Voordat mijn vader weg gaat, geeft hij een knuffel en zegt: "Ik ben trots op je en ik hou van je." En dan breek ik. Dat is alles wat ik ooit wilde horen. Mijn vader gaat weg en Louis knuffelt mij. "Het is oké. Laat het er maar uit." Fluistert hij.

Pas na een paar minuten ben ik gestopt met huilen. "Hoe? Hoe heb je dit geregeld?" Vraag ik stomverbaasd aan Louis. Louis glimlacht en antwoord: "Door ongeveer drie maanden te zeuren bij Paul om mij jouw adres te geven. En toen ben ik er net maar gewoon naartoe gereden, in de hoop dat je vader thuis zou zijn en niet zomaar de deur dicht zou gooien." "Kwam hij gewoon meteen mee?" Vraag ik. Louis schudt zijn hoofd en antwoord: "We hebben eerst een uur door het park gelopen en gepraat. Daarna kwam hij mee om jou te zien." Vol ongeloof schud ik mijn hoofd. Ik kan gewoon niet geloven dat ik net met mijn vader gepraat heb. Daar heb ik de afgelopen jaren van gedroomd, maar nooit had ik verwacht dat het ook echt zou gebeuren.

"Dus... Je haat me niet?" Vraagt Louis onzeker. Ik schiet in de lach en schudt hevig mijn hoofd. "Ik hou van je. En hierdoor zelfs nog een beetje meer als dat ik al deed." Louis glimlacht opgelucht. "Laten we Riley en Darcy naar bed brengen, voordat ik nog meer ga huilen." Stel ik voor. Louis knikt en samen lopen we naar beneden.

We gaan eerst naar de groepsruimte. Waarschijnlijk zitten ze daar nog. "Riley, Darcy, gaan jullie mee?" Vraag ik. Ze knikken allebei en komen naar ons toe. "Darcy, ga jij maar vast naar je kamer, je pyjama aandoen en tanden poetsen, dan komen we je zo instoppen." Zeg ik. Darcy knikt en gaat haar kamer in. Met Riley lopen we mee naar zijn kamer.

Als Riley in zijn bed ligt stopt Louis hem in. "Ik vond het heel fijn om vandaag met jou gevoetbald en goed gepraat te hebben. Nu lekker slapen, dan kunnen we morgen weer verder voetballen." Zegt Louis. Riley glimlacht en knikt. "Slaap lekker, Riley." Zeg ik. En dan gaan we zijn kamer uit.

Daarna gaan we de kamer van Darcy in. Darcy ligt al in haar bed. Ik ga op het randje van haar bed zitten en zeg: "Vandaag was een mindere dag, dus morgen wordt weer een betere dag. En als je vannacht een nachtmerrie hebt, of er is iets anders aan de hand, moet je mij gewoon laten halen. Dan kom ik je troosten. Als Louis lief is mag hij dan ook mee." Darcy giechelt zachtjes. Voorzichtig streel ik door haar haar en ga verder: "Nu lekker slapen. Welterusten en tot morgenochtend." "Slaap lekker, lieverd." Zegt Louis. En dan gaan we ook haar kamer uit.

Na de evaluatie van de dag gaan Louis en ik ook ons bed in. Louis draait zich om naar mij en zegt: "Ik heb vandaag goed gepraat met Riley. Als hij bij ons komt wonen wilt hij weer op voetbal." Ik grinnik en antwoord: "Ik had niet anders verwacht." "Hij heeft ook verteld dat hij het fijn vind om bij ons te gaan wonen." Gaat Louis verder. Gelukkig maar. Hij heeft een goede band met Louis, maar ik moet ook nog even een betere band met hem opbouwen. Ik wil dat hij weet dat hij niet alleen bij Louis, maar ook altijd bij mij terecht kan.

"Ik heb ook goed gepraat met Darcy." Zeg ik dan. Louis luistert meteen geïnteresseerd. "Ze had gedroomd over de mishandelingen in haar vorige pleeggezinnen. Daardoor was ze al best wel van slag. Ze heeft dus in drie pleeggezinnen mishandelingen meegemaakt. Ze heeft zelfs een litteken op haar hoofd van toen haar pleegbroer haar met haar hoofd tegen de tafelpunt liet vallen. Ze heeft echt veel meegemaakt, maar wilde er ook niet te veel over vertellen. Ik heb gezegd dat ze altijd naar ons toe mag komen om te praten. Op welk tijdstip dan ook en dat jij er ook altijd voor haar bent." Vertel ik aan Louis. Louis schudt langzaam zijn hoofd: "Verschrikkelijk toch, wat ze hebben mee moeten maken." Ik knik instemmend. "Gelukkig zijn ze nu op een betere en veilige plek en hebben ze straks bij ons weer een hele goede toekomst voor zich." Zeg ik. Nu is Louis degene die instemmend knikt. Ik sla mijn armen om Louis heen en zeg: "Nu ook voor ons tijd om te gaan slapen. Morgen weer een lange dag." Louis en ik geven elkaar een kus en zeggen dan tegelijk tegen elkaar: "Ik hou van je."

Dit was het dan!  Het einde van Infinity. Aaawhhh. Hahaha. Ik hoop dat jullie hebben genoten van het lezen. 

Voor iedereen die nog graag iets wilt lezen, ik heb nog een ander boek Too Young. Ik zou het heel leuk vinden als jullie die ook lezen.

Thanks voor alle stemmen en reads. Jullie zijn geweldig.