Infinity (Larry fanfic)

Hoofdstuk 39: Diner

Vandaag is het vijf jaar geleden dat Louis en ik elkaar hebben ontmoet. Daarom hebben we vandaag ook een vrije dag gekregen. We zijn natuurlijk nog steeds wel een beetje op de groep, omdat we boven wonen, maar we hoefde geen lessen of individuele gesprekken te houden vandaag. Morgen weer.

Natuurlijk zijn we heel erg verrast als we door alle kinderen en Liam, Charlie, Zayn en Niall naar beneden worden gehaald voor een diner. Echt super leuk. Leuk ook om Niall weer even te zien. Louis en ik zitten nu samen aan de tafel te praten over onze toekomst. "Wat zou ik blij zijn als we iets zouden horen over Darcy." Zucht ik. Louis knikt. "Wat heeft ze zich snel en goed aangepast aan de groep, hè?" Zegt hij. Ik knik. Na één dag deed ze al mee in alle lessen. Ze doet goed mee, legt contact met de anderen, praat goed met mij. En langzaam begint ze steeds wat meer mensen te vertrouwen.

We zitten midden in ons gesprek over Darcy als Paul binnen komt vallen. "Sorry dat ik jullie stoor op jullie vrije avond, maar ik heb een spoedgeval binnen gehad en kan wel hulp gebruiken." Zegt hij. We springen allebei meteen op. "Het is een jongetje van tien jaar oud, Riley. En hij komt, net als jij Louis, uit een slecht pleeggezin. Hij is ernstig mishandelt." Verteld Paul, terwijl we naar de ziekenzaal lopen. "Hij is bang voor mij, dus ik wilde dat iemand anders hem zou helpen. Jij wordt zijn begeleider, Louis. Dus dit is een mooie kans om zijn vertrouwen te winnen." Samen lopen we naar binnen toe. Louis stelt ons beide voor aan Riley. Riley is heel angstig. Hij doet me meteen aan Louis denken. Louis was ooit ook zo angstig.

Als Riley's gezicht vertrekt, omdat Louis hem pijn doet met schoonmaken loop ik naar hem toe en steek mijn hand naar hem uit. Hij duikt meteen achteruit. Ik laat mijn hand uitgestoken en vraag: "Mag ik je hand vastpakken?" Voorzichtig pakt Riley mijn hand vast. "Als het een beetje pijn doet wat Louis doet, mag je in mijn hand knijpen. Knijp maar zo hard als je kunt." Zeg ik dan tegen hem. Louis gaat weer verder met het schoonmaken. Af en toe knijpt Riley zachtjes in mijn hand.

Nadat Louis zijn gezicht heeft schoongemaakt raakt Riley een beetje overweldigt en geeft aan dat hij wilt slapen. Daarom besluiten we hem met rust te laten en terug naar de groepsruimte te gaan. "Ik herken jou in hem." Zeg ik tegen Louis. Daar is hij het mee eens.

We zitten echt net aan ons toetje als iedereen weer binnen komt vallen. Het is hier ook nooit rustig en dat vind ik eigenlijk het leukste. "Er is telefoon voor jullie." Zegt Liam. Verbaast pak ik de telefoon aan. "Hallo met Harry Styles." Zeg ik, als ik de telefoon opneem. "Goedenavond, sorry dat ik zo laat nog stoor. U spreekt met Linda Smith van bureau Jeugdzorg. Ik bel u over uw aanvraag voor de pleegzorg over Darcy Jones." "Echt waar?" Vraag ik een beetje verbaast. Aan de andere kant van de lijn grinnikt zij en antwoord: "Zeker! Ik wilde u informeren dat wij de aanvraag hebben goedgekeurd. Als jullie dit nog steeds willen." Mijn hart lijkt honderd keer sneller te kloppen door de spanning. Louis wilt dolgraag weten wat er allemaal gezegd wordt en kijkt mij smekend aan. "Ja, heel graag. Geweldig!" Zeg ik. "Echter heb ik nog wel een tweede verzoek." Gaat Linda verder. "Hmhm." Zeg ik. "Als het goed is, is Riley net bij jullie binnengebracht. We zoeken eigenlijk ook nog een pleeggezin voor hem. Als je daar mee akkoord zou willen gaan, kan ik morgen al komen om al het papierwerk in orde te maken." "Ja prima. Helemaal goed. Dan zien we u morgen." Zeg ik dolblij.

"Wat was het?" Vraagt Louis meteen. Met tranen van blijdschap vertel ik hem: "We hebben de voogdij over Darcy. Darcy is onze pleegdochter." Louis vliegt mij in de armen en begint ook te huilen. Iedereen is aan het klappen. Zachtjes duw ik Louis van me af en vertel: "Maar dat was niet alles. Riley wordt onze pleegzoon." Louis lijkt het niet te geloven. En ik eigenlijk ook nog niet. Wie had ooit gedacht dat we al zo snel ons eigen gezinnetje zouden hebben.

Nu komt Darcy naar ons toe gelopen en vraagt zachtjes: "Woon ik nu bij jullie?" We knikken allebei en dan zegt Louis: "Ja, je woont nu bij ons. Je hoeft nooit meer van pleeggezin te wisselen." Dan komt Darcy naar ons toe en knuffelt ons allebei. Voor mij maakt dat het compleet. Darcy die er zo blij mee is. Dat had ik nooit verwacht.

Na het etentje breng ik Darcy naar bed, terwijl Louis nog even naar Riley gaat. Als ik Darcy instop vertel ik haar: "Voorlopig blijf je nog even hier, op de groep, wonen. Dan kun je van iedereen de juiste hulp krijgen om alles te verwerken. En als je hier helemaal klaar bent kom je samen met Riley bij ons wonen." Darcy glimlacht en knikt. "En als er ooit iets is, mag je altijd naar ons toe komen. Ook midden in de nacht. Je weet waar ons appartement is, gewoon op de deur kloppen. Wij zullen er altijd voor jou zijn." Ga ik verder. Darcy knikt weer en zegt: "Dat wist ik eigenlijk wel." Gelukkig maar. Ik wens haar nog een laatste keer een goede nacht en ga dan naar Louis toe.

Louis en ik liggen uiteindelijk samen op bed. "Wat een dag..." Mompel ik. Louis knikt lachend. Een geweldige dag. "Ik kan het nog steeds niet geloven. Twee pleegkinderen..." Zegt Louis dan. "Ik ook niet. We hebben gewoon ons eigen gezinnetje." Zeg ik. "Hoe ging het met Riley?" Louis knikt en antwoord: "Hij lag rustig te slapen." Even blijven we allebei stil. "Ik ga Riley nog niet vertellen dat wij zijn pleegouders zijn. Ik wil dat hij ons eerst leert vertrouwen. Als iemand meteen tegen mij had gezegd dat ik naar een nieuw pleeggezin ging had ik geflipt. Dus ik wil eerst vertrouwen opbouwen en dan wil ik het hem vertellen." Zegt Louis dan. Ik knik meteen. Dat begrijp ik heel goed. Ik ben zo blij dat ik er waarschijnlijk niet eens meer van kan slapen.