Infinity (Larry fanfic)

Hoofdstuk 44: Geheim project

Pov Louis

Na een uurtje gevoetbald te hebben met Riley, woel ik door zijn haar en zeg: "Je bent goed, maatje." Riley straalt helemaal. Zo heb ik hem nog nooit gezien. Dit heeft hem echt goed gedaan. We gaan samen zitten op de bank en ik geef hem een flesje water aan. "Ik hou van voetbal. Bij mijn eerste pleeggezin zat ik op voetbal, maar ik moest er vanaf omdat ik naar een ander pleeggezin ging." Verteld Riley. Dit is de eerste keer dat hij iets over zijn pleeggezinnen verteld. "In hoeveel pleeggezinnen heb je gezeten?" Vraag ik. Riley neemt een slokje water en antwoord: "Drie. Maar het in de eerste twee maar een paar weken. Het laatste pleeggezin heb ik een paar jaar gezeten." Ik knik begrijpend en vraag voorzichtig: "En het laatste pleeggezin is het enige pleeggezin geweest waar je bent mishandelt?" Riley geeft een klein knikje.

Na een tijdje in stilte tegenover elkaar gezeten te hebben vraag ik: "Zou je, als je straks echt bij Harry en mij woont, ook weer op voetbal willen?" Riley kijkt mij hoopvol met grote ogen aan en knikt. Ik glimlach en antwoord: "Dan gaan we dat regelen." Ineens geeft Riley mij een knuffel en zegt: "Dankjewel." Ik streel door zijn haar en antwoord: "Graag gedaan, lieverd."

Riley wordt meteen heel verlegen. "Even heel eerlijk, Riley. Hoe vind je het hier?" Vraag ik verder. "Goed." Mompelt hij. "Ook al vond ik Paul heel eng, nu ben ik heel blij dat hij mij daar heeft weggehaald. In het begin vond ik het hier heel eng, omdat ik niet wist wat er ging gebeuren. Nu vind ik het hier heel fijn." Paul heeft aan mij verteld dat hij Riley letterlijk uit de handen van zijn pleegouders heeft moeten trekken. Logisch dat Riley daardoor eerst bang was voor hem was. Gelukkig schakelde Paul mij toen in. "En hoe vind je het om straks bij Harry en mij te gaan wonen?" Vraag ik. Nu Riley een keer goed praat over alles en zo open is, wil ik meteen zoveel mogelijk van hem weten. Riley glimlacht en antwoord: "Fijn. Jullie zijn rustig en worden niet zo snel boos. Ik was heel bang voor een nieuw pleeggezin, maar nu ben ik blij dat ik bij jullie mag wonen." Ik ben zo blij dat hij onze pleegzoon is. Het is echt een geweldig kind. En samen met Darcy maken ze echt ons gezin compleet.

"He, ik moet even wat dingetjes regelen. Wil je met mij mee, of blijf je hier?" Vraag ik aan hem. Riley antwoord meteen dat hij met mij mee wilt. We stappen samen, zonder dat Harry het weet, de auto in en rijden richting Holmes Chapel. Gelukkig is dat niet zo ver hier vandaan. Ongeveer een half uur rijden, dan zijn we er. "Wat gaan we doen?" Vraagt Riley in de auto. "We gaan Harry verrassen." Antwoord ik. Ik wil nog niet te veel vertellen, want misschien gaat dit wel helemaal verkeerd.

Ondertussen spelen we in de auto een spelletjes om Riley bezig te houden. Riley telt alle blauwe auto's en ik de gele. Degene die de meeste auto's telt krijgt bij thuiskomst een snoepje. Dat deed mijn vader vroeger ook met mij. En ik won altijd, omdat er amper gele auto's te vinden zijn. Maar dat vertel ik natuurlijk niet aan Riley.

Een half uurtje later zijn we op de bestemming. Met trillende handen bel ik aan. Riley staat een beetje verstopt achter mijn benen. Dit kan echt twee kanten op gaan, of het gaat heel goed, of het gaat helemaal mis. Misschien was het toch niet zo slim om Riley mee te nemen. Ach ja, niets meer aan te veranderen nu.

Een jongen doet open. Hij ziet er echt als zo'n typische pestkop uit. "Is John thuis?" Vraag ik. "Pa! Het is voor jou." Schreeuwt de jongen, terwijl hij terug het huis in loop. Uiteindelijk komt er een oudere man naar de deur. "Goedemorgen, stuur me alstublieft niet meteen weg, maar ik ben ik voor Harry." Zeg ik zo snel ik kan. Hij trekt zijn jas en schoenen aan en doet de deur achter zich dicht. "Harry? Mijn Harry?" Vraagt hij. Ik knik hevig. "Ik ben zijn vriend en dit is onze pleegzoon, Riley. En we hebben nog een pleegdochter die bij Harry is nu." Vertel ik.

Uiteindelijk heb ik een uur met John door het park gelopen. Hij wilde van alles weten. Hij heeft ook verteld waarom hij nooit iets heeft laten weten. Het is echt een hele aardige man. Ergens was ik heel bang voor hoe hij zou zijn. Ik had me een veel engere en gemenere man voorgesteld, maar dat viel gelukkig heel erg mee. John heeft zelfs nog een tijdje met Riley gepraat.

Nu zijn we weer onderweg naar de groep. En ik heb John zo gek gekregen om mee te gaan. Hij wilde wel met zijn eigen auto, maar hij zou achter ons aan rijden. Ondertussen heb ik al een paar appjes van Harry gekregen met de vraag waar Riley en ik zijn. Ik heb hem laten weten dat we onderweg naar huis zijn en dat hij maar in ons appartement moet wachten. Wel ben ik echt super nerveus voor de reactie van Harry. Dit kan ook weer, of heel goed uitpakken, of heel slecht en dan haat Harry mij. Hopelijk kan hij inzien waarom ik dit gedaan heb.

Als we er dan eindelijk zijn breng ik eerst Riley naar de groepsruimte. Daar zit iedereen te wachten op het avondeten. "Ik zie je straks, oké?" Zeg ik. Riley knikt en gaat bij Darcy zitten. Het is fijn om te zien dat die twee samen ook klikken. Daarna loop ik samen met John naar boven toe. Om het hoekje van ons appartement zeg ik: "Blijft u maar even hier wachten." John knikt en blijft daar staan. Ik doe de deur open. Harry komt meteen naar de deur toe lopen. "Waar was je ineens? Je was zo lang weg." Zegt Harry. Ik knik en antwoord: "Ik wilde iets regelen. Iets wat ik al heel lang wilde doen, maar nu was het goede moment. Haat me alsjeblieft niet." En dan laat ik John naar binnen lopen.

Woensdag het laatste hoofdstuk  :o