Infinity (Larry fanfic)

Hoofdstuk 29: Suïcidaal

We zitten allemaal bij de les van James. Het is echt een hele interessante les. Als Charlie dan binnen komt, ben ik meteen bezorgd om Louis. Charlie kijkt mij aan en vraagt dan aan James: "Mag ik Harry even meenemen?" Als James toestemming geeft ga ik snel naar Charlie toe. Op de gang verteld hij: "Het gaat niet zo goed met Louis. Liam en ik wilde met hem praten, maar hij wilt jou er graag bij hebben." Ik knik en we lopen snel naar het lokaal waar Louis en Liam zitten.

Als ik het lokaal in ga, ga ik meteen naast Louis zitten en pak zijn hand vast. Liam vraagt hoe Louis verder wilt. Louis raakt meteen verstrikt in zijn eigen gedachtes en geeft geen antwoord. We kunnen allemaal zien dat hij hard aan het nadenken is, maar hij komt niet tot een antwoord. Charlie vraagt dan hoe hij verder wilt met de lessen. Ook nu blijft Louis vast hangen in zijn gedachtes. Zachtjes knijp ik zijn hand en zeg: "Probeer het alleen te bedenken voor de aankomende week of twee weken. Niet te ver vooruit denken." Dan knikt Louis en komt hij tot een heel goed antwoord.

Het is echt een heel fijn gesprek waarin we tot heel veel goede hulpmiddelen komen voor Louis. Eerlijk gezegd schrok ik wel een beetje toen ik hoorde dat hij suïcidaal was, maar ergens vind ik het ook niet gek. Hij heeft zo verschrikkelijk veel meegemaakt dat ik snap dat je er heel hopeloos van wordt.

We zijn het gesprek aan het afronden, als ik mijn hand op Louis' rug leg. Louis kermt meteen en draait zich weg. Geschrokken kijk ik hem aan. Ik vraag meteen of ik hem pijn deed. Hij antwoord dat zijn rug veel pijn doet. Als Louis er mee akkoord gaat kijk ik naar zijn rug. Ik schrik als ik zijn rug zie. "Oh wow..." Mompel ik. Zijn rug is knalrood en uit sommige wonden komt vocht. Liam en Charlie komen meteen kijken. Als Liam verteld dat zijn rug gewassen moet worden met Betadinezeep raakt Louis in paniek. "Je kunt een zwembroek van mij aandoen. En je mag zelf kiezen wie jouw rug wast." Probeer ik hem gerust te stellen. Louis antwoord dat alleen ik zijn rug mag wassen.

Terwijl Louis zich aan het omkleden is en Charlie de Betadinezeep aan het halen is, verteld Liam: "Je moet het echt goed inmasseren. Voor Louis is dit doodeng. Als je enigszins opmerkt dat hij in paniek raakt moet je meteen stoppen. Dit kan voor hem veel trauma's oproepen. Ook al moet je daardoor elke minuut stoppen om Louis gerust te stellen. Als dat nodig is, moet je dat doen." Zelf vind ik het ook best wel eng. Ik ben inderdaad heel bang om Louis die trauma's te laten herbeleven.

Als Louis mij binnen laat zet ik een stoel onder de douche. Louis gaat zitten op de stoel. Met zijn armen probeert hij zijn buik en ribben te verbergen. Ik kus hem op zijn schouder en zeg dan dat hij zich niet hoeft te bedekken. Daarna zeg ik hem dat ik ga beginnen. Voorzichtig begin ik dan zijn rug te wassen. Elke wond zeep ik goed in.

Ongeveer halverwege raakt Louis in paniek. Ik stop meteen en stel hem gerust. Ik druk een kus op zijn wang en zeg: "Ik hou zoveel van je." Daarna mag ik van Louis weer verder gaan. Als ik verder ga met zijn rug inzepen, voel ik dat Louis aan het trillen is. "Je bent veilig, Louis. Ik hou van je en zou je nooit pijn doen. Alles komt goed." Probeer ik hem te kalmeren.

Na het douchen, ga ik de badkamer uit zodat Louis zich kan omkleden. Ik trek ook even een schoon shirt en schone sokken aan. Die zijn toch nat geworden. Louis komt uit de badkamer en gaat meteen in ons bed liggen. Ik ga bij hem liggen en sla mijn armen om hem heen.

Al snel is Louis in slaap gevallen. Ik niet. Louis' suïcidale gedachten roepen bij mij ook oude gedachten op.

*Flashback*

Als ik wakker word zit Liam nog naast mij. "He Harry." Zegt hij met een glimlach. Hij lijkt niet eens boos. "Hoe voel je je?" Vraagt hij dan. "Een beetje zwakjes." Antwoord ik eerlijk. Dat komt natuurlijk door het bloedverlies. Liam begint mijn verband te verschonen. Het is helemaal rood van het bloed. Als al het verband eraf is zie ik dat het wel gestopt is met bloeden. Liam doet er weer een nieuwe laag verband omheen.

Liam komt weer naast mij zitten als hij klaar is met het verband. "Ik heb nog even met Charlie gesproken. We gaan jou lessenplan toch een beetje omgooien." Zegt hij. Ik knik alleen en dan legt hij verder uit: "Je gaat vanaf nu elke dag met Charlie werken aan het verminderen van de suïcidaliteit. En je volgt elke dag één les van Charlie, Zayn, Floris of mij. Voorlopig nog even geen nieuwe mensen. We willen je morgen wel kennis laten maken met de groep. Het zal goed voor je zijn om wat contact te hebben met leeftijdsgenoten." "Geen Ellen?" Vraag ik zachtjes. Liam schudt meteen zijn hoofd. Daar wil ik voorlopig echt uit de buurt blijven.

"Vanavond houdt Viv jou hier nog even in de gaten, maar vanaf morgen krijg je je eigen kamer. En dan eet je ook gewoon mee in de groepsruimte." Verteld Liam. Ik knik. Ik vind het fijn om straks van de ziekenzaal af te zijn. Niet meer de hele dag naar het plafond staren. "Ik kan niet wachten, maar ik vind het ook doodeng." Geef ik toe. Liam knikt begrijpend. "Je kent Niall al, dus hij zal je een beetje wegwijs maken. Het komt helemaal goed." Zegt Liam. En ik geloof hem ook wel. Het komt goed.

*Einde Flashback*

Een uur later is het ineens begonnen met onweren. Louis ligt nog te slapen. Ondertussen is het ook al tijd om te gaan eten. "Louis, wakker worden." Zeg ik zachtjes. Ik wil hem niet te veel aanraken, ik weet niet of hij dat aankan na het douchen. "Louis we gaan eten." Zeg ik. Nog steeds geen reactie. Zachtjes streel ik over zijn wang en zeg: "babe, we gaan eten." Louis mompelt half slapend iets en dan besluit ik hem toch maar te laten liggen. Zelf ga ik de kamer uit en naar de groepsruimte.