Infinity (Larry fanfic)

Hoofdstuk 42: Pleegmoeder

Pov Louis

Het is nu een week geleden dat Riley hier gekomen is. Het gaat elke dag een stukje beter met hem. De blauwe plek op zijn buik begint eindelijk een beetje te vervagen. En hij eet weer normaal met alles mee. Vandaag gaat hij voor het eerst mee doen aan de lessen. We hebben Darcy gevraagd om hem vandaag een beetje onder haar hoede te nemen. Voor Darcy was dat goed, want dan krijgt zijn ook een speciale taak in de groep, maar ook om elkaar beter te leren kennen.

De les waar Riley mee begint, is een les van Harry en mij. Dat is ook een mooie manier om de lessen te starten. Een kwartiertje voor het begin van de les, loop ik de ziekenzaal in. "Ben je er klaar voor?" Vraag ik aan Riley. Hij glimlacht en knikt. Voorzichtig leg ik mijn hand op zijn schouder en samen lopen we dan naar het lokaal.

In het lokaal zit iedereen, inclusief Harry, al te wachten. "Goeiemorgen allemaal, dit is Riley. Riley is tien jaar oud en komt vandaag voor het eerst met alle lessen meedoen." Zeg ik. Darcy wijst meteen naar het plekje naast haar en Riley gaat daar zitten. "Jullie zitten hier allemaal heel leuk, maar... Harry en ik hadden eigenlijk bedacht om naar het bos te gaan." Vertel ik dan. Iedereen begint te juichen. "Neem je potlood, gum en schetsblok mee." Roept Harry. Iedereen pakt zijn spullen en dan lopen we het lokaal uit.

Bij de voordeur staat Liam te praten met iemand. Diegene staat nog buiten, wat ik wel apart vind. Liam draait zich naar mij om en wilt iets zeggen, maar dan hoor ik een bekende stem mijn naam roepen. Als ik naar buiten kijk zie ik dat het mijn pleegmoeder is. "Harry, neem de kinderen mee naar het lokaal." Zeg ik. Harry neemt meteen iedereen mee naar het lokaal. Als alle kinderen weg zijn gooi ik de deur open en roep: "Wegwezen! Waag het niet om mij hier ooit nog op te zoeken." Ze krijgt die blik op haar gezicht waar ik vroeger zo bang voor was: "Nee! Ik ben niet meer bang voor jou. Rot op, voordat ik de politie bel." En dan druipt ze af.

Als ze eenmaal weg is, laat ik me met knikkende knieën en trillende handen langs de muur naar beneden zakken. "Sorry Louis, ik probeerde haar weg te sturen." Hoor ik Liam zeggen. Ineens voel ik twee handen op mijn schouders en een kus op mijn hoofd. Ik adem diep in en sta dan op. Harry legt een hand op mijn wang en zegt: "Ze is weg, Lou. Jij bent voor jezelf opgekomen en ze is weg." Een traan rolt over mijn wang terwijl ik knik. Snel veeg ik die traan weg en zeg: "Let's go, de kinderen wachten." Harry pakt mijn hand en samen lopen we terug naar het lokaal.

Tien minuutjes later zijn we in het bos. "Is dit het bos waar jullie verkering hebben gekregen?" Vraagt Hannah. We knikken allebei. "Precies op deze plek." Zegt Harry. We krijgen automatisch weer een glimlach. "Oké, ga allemaal op een rustige plek zitten." Zeg ik. Als iedereen een beetje verdeelt zit vertel ik: "Dit was de plek waar Harry en ik naartoe gingen om onze rust te vinden. Ik wil dat jullie een tekening maken van iets wat jullie rustig maakt. Je mag je laten inspireren door het bos, maar het mag ook heel iets anders zijn." Iedereen gaat meteen aan de slag.

Wanneer iedereen rustig aan het werk is, komt Harry naar mij toe en fluistert: "Hoe voel jij je?" Ik laat mijn bijna niet meer trillende handen zien. Harry pakt allebei mijn handen vast en geeft mij een kus. Door hem voel ik me altijd meteen weer een stuk beter. Ik loop langs Darcy om te kijken wat ze maakt. Ik zie het begin van een teddybeer op haar blad. "Wat was er net aan de hand?" Vraagt Darcy dan. "Niets waar jij je zorgen om hoeft te maken." Zeg ik, terwijl ik haar een aai over haar hoofd geef. Gelukkig gaat ze er niet verder op door. Ik wil niet alle kinderen bang maken dat er straks misschien ook iemand van hun verleden voor de deur staat. Zeker niet aangezien Riley daar heel bang voor was.

'S avonds loop ik nog even langs Riley. Hij heeft nu zijn eigen kamer, omdat hij van de ziekenzaal af mocht. Ik klop op de deur en loop dan naar binnen toe. Riley ligt al in zijn bed. "Hoe was je eerste dag?" Vraag ik, terwijl ik Riley begin in te stoppen. "Het was een leuke dag. Iedereen is heel aardig. Maar nu ben ik wel moe." Antwoord hij. Voorzichtig streel ik door zijn haar en zeg: "Gelukkig is het nu ook tijd om te gaan slapen. Morgen weer een nieuwe dag." Riley knikt. "Slaap lekker. En als er iets is vannacht, als je eng gedroomd hebt, of wat dan ook, mag je mij altijd laten halen." Zeg ik. Riley knikt weer en dan ga ik de kamer uit.

Nu naar Darcy. Ik klop op de deur en wacht tot zij open heeft gedaan. Ze gaat meteen in haar bed liggen. Ik begin haar in te stoppen en vraag dan: "Hoe vond jij het vandaag?" "Het was heel leuk in het bos. En het was leuk dat Riley er nu bij is. Nu heb ik iemand van mijn leeftijd. Hij is aardig." Verteld ze. Ik glimlach opgelucht. Ik ben blij dat ze het goed kan vinden met Riley. "Nu lekker gaan slapen." Zeg ik dan. Ik streel nog door haar haar en loop dan haar kamer uit.

Uitgeput laat ik me op bed bij Harry vallen. Vandaag was een heftige dag. Harry slaat zijn armen om mij heen en zegt: "Morgen wordt een betere dag." Ik knik meteen. "Riley en Darcy waren rustig en gingen slapen." Zeg ik. "En jij?" Vraagt Harry. Hij laat mij omdraaien en vraagt: "Ben jij rustig." Ik knik en antwoord: "Ik was vooral geschrokken. Ik had niet verwacht dat ze mij nog op zou komen zoeken. Zoals ik al zei, ik ben niet meer bang voor haar. Ik ben nu veel sterker en ik heb zoveel mensen die achter mij staan. Het riep gewoon veel herinneringen op." Harry geeft mij een kus en dan gaan we samen proberen te slapen.

Het boek begint aan zijn einde te komen. Nog drie hoofdstukken, dan zit het erop.