Infinity (Larry fanfic)

Hoofdstuk 38: Vijf jaar later

*Vijf jaar later*

"Louis! Ik heb onze toekomstige pleegdochter gezien!" Roep ik, terwijl ik Louis wakker probeer te krijgen. Louis wrijft in zijn ogen en kijkt mij verbaast aan. "Er is een nieuw meisje op de groep. Drie keer raden hoe ze heet?" Zeg ik. Louis haalt zijn schouders op. "Darcy!" Roep ik. Nu begint Louis een beetje wakker te worden en vraagt: "Echt?" Ik knik hevig en begin te vertellen: "Ze heet Darcy, ze is tien jaar oud en heeft al meer dan tien pleeggezinnen gezien. Ze is heel wantrouwig en angstig. Ik word haar begeleider. En ze moet gewoon onze pleegdochter worden!" Louis krijgt een grote glimlach op zijn gezicht. "Laat me haar ontmoeten." Zegt hij, terwijl hij zijn bed uitkomt. Opgelucht glimlach ik ook.

Ongeduldig sta ik te wachten totdat Louis zich aangekleed heeft. Het is nu bijna vijf jaar geleden dat we elkaar hebben leren kennen. Vier jaar geleden waren we allebei klaar met de therapieën en behandelingen hier, maar we wilde nog niet weg. Toen heeft Paul ons aangenomen als ervaringsdeskundigen. We wonen op de groep in een appartement tegenover de sportzaal. Louis geeft nu de creatieve therapieën en ik geef eigenlijk van alles en nog wat. Maar dit is de eerste keer dat ik een kind zal gaan begeleiden. Stiekem ben ik wel een beetje nerveus. Ben ik hier wel klaar voor?

Als Louis dan, eindelijk, aangekleed is gaan we samen naar beneden. Hand in hand lopen we door de gang. Iedereen hier weet al dat we een relatie hebben. Ook de nieuwe jongeren. Alleen Darcy nog niet. We kondigen het ook niet echt aan. Ze merken het vanzelf wel.

Zachtjes klop ik op de deur, voordat ik naar binnen ga. Darcy zit in kleermakerszit op haar bed. "Hi Darcy, ik had gezegd dat ik nog even bij je terug zou komen. Ik heb mijn vriend Louis meegenomen, vind je het goed als hij er ook bij is?" Vraag ik. Darcy knikt, dus Louis komt ook naar binnen. Hij loopt naar haar toe en zeg: "Hoi Darcy, ik ben Louis. Wat leuk om jou te ontmoeten." Voorzichtig geeft Darcy hem een hand.

"Hoe vind je je kamer?" Vraag ik om het ijs een beetje te breken. Ze knikt en zegt zachtjes: "Het is mooi." Er is echt niets bijzonders aan deze kamer, maar ik moest iets verzinnen. "Denk je dat je mij een klein beetje kunt vertellen waarom je hier bent?" Vraag ik voorzichtig. Ze denkt even na en antwoord dan: "Omdat ik weg moest bij mijn pleeggezin. En bij de vorige negen pleeggezinnen. Maar..." En dan stopt ze met vertellen. "Maar wat?" Moedig ik haar aan. Heel zachtjes verteld ze dan: "Maar ik snap niet dat ik steeds word weggestuurd. Ik ben niet stout. Ik doe altijd mijn best. En toch moet ik dan weer weg." Ik knik begrijpend en vertel haar dan: "Dat ligt niet aan jou. Jij hebt helemaal niets verkeerd gedaan. Je hebt gewoon heel veel pech gehad." Nu knikt Darcy ook.

Nadat we ongeveer een half uur hebben gepraat zeg ik: "Ik moet weer lesgeven. Zie ik je straks bij de lunch?" Darcy knikt. Louis en ik zeggen haar allebei gedag en lopen dan haar kamer uit. Omdat het haar eerste dag is doet ze nog niet mee met de lessen. Ze gaat eerst even wennen hier. Louis zucht en zegt: "Een heel beschadigt meisje." Dan verlies ik een beetje hoop. Zal hij het te zwaar vinden om haar als pleegdochter te nemen? Ik zie een kleine glimlach ontstaan en dan zegt hij: "Maar ik denk dat je gelijk hebt... Dit moet onze pleegdochter worden." Dolblij vlieg ik hem in de armen en druk een kus op zijn lippen.

Langzaam begint iedereen mijn les binnen te stromen. Één voor één bekijk ik iedereen. Als ik dan Hannah binnen zie lopen knik ik. "Hannah, wil jij even bij mij komen?" Roep ik. Ze knikt en komt meteen naar mij toe. De rest gaat allemaal zitten. "Vandaag is er een nieuw meisje in de groep gekomen, Darcy. Zou jij haar vandaag en morgen een beetje willen helpen? Misschien dat je haar straks na de les een rondleiding kan geven. Gewoon haar een beetje wegwijs maken." Vraag ik. Hannah knikt meteen enthousiast.

Na de les lopen Louis en ik samen naar de groepsruimte voor de lunch. We lopen rustig hand in hand als we ineens geschreeuw horen: "NIET WAAR! Ik ga nooit meer naar pleeggezin! NOOIT MEER!" We rennen meteen richting de groepsruimte en zien daar Darcy die helemaal overstuur is en Hannah die er heel geschrokken tegenover staat. "Ik wilde haar niet boos maken. Ik zei gewoon dat haar nieuwe pleeggezin vast veel liever zou zijn." Zegt Hannah. Nu snap ik meteen wat er gebeurd is. Huilend roept Darcy: "Ik ga nooit meer naar een pleeggezin." Voorzichtig leg ik mijn hand op haar schouder en vraag: "Kom je even met mij mee?"

Samen zitten we op haar kamer. Tranen stromen nog steeds over haar wangen. "Ik haat alle pleeggezinnen." Mompelt ze zachtjes. Ik knik en antwoord: "Dat begrijp ik. Maar niet alle pleeggezinnen zijn slecht. Sommige kunnen heel goed en lief zijn. Louis en ik willen ook heel graag pleegkinderen en wij zouden nooit gemeen doen tegen kinderen, of ze zomaar wegsturen." Ze kijkt me een beetje bedenkelijk aan en zegt dan: "Jullie zullen misschien wel een goed pleeggezin zijn, maar ik mag toch nooit bij jullie wonen." "Zou je dat willen?" Vraag ik meteen. Ze denkt even na en knikt dan.

Als ze weer een beetje kalmer is vraag ik: "Zullen we maar gaan lunchen?" Ze knikt en samen lopen we terug naar de groepsruimte. Als Darcy op een leeg plekje gaat zitten loop ik naar Hannah en zeg zachtjes: "Jij hebt niets verkeerd gedaan." Hannah glimlacht opgelucht.

'S Avonds als alle kinderen liggen te slapen evalueren wij de dag nog. Nooit geweten dat Liam en Charlie en de rest dat ook deden als wij lagen te slapen. Eigenlijk is alles al besproken. Voor morgen is alles ook voorbereid. Ineens zegt Louis: "Ik denk dat Harry en ik jullie nog wel iets te vertellen hebben." Verbaast kijk ik hem aan. "Wij zouden heel graag Darcy's nieuwe pleegouders willen worden. Als ze hier klaar is." Zegt hij. Nu ben ik nog verbaasder. We hebben het er samen amper over gehad. "Weet je het zeker?" Vraag ik onzeker aan hem. Hij knikt en vraagt: "En jij?" Ik knik hevig en antwoord: "Duizend maal zeker." Paul knikt en zegt: "Morgen neem ik contact op met jeugdzorg, dan zal ik dit ook voorleggen. Daarna zullen jullie het zelf moeten regelen, maar ik zal wel een goed woordje voor jullie doen." We bedanken Paul allebei.

Eenmaal op de kamer trek ik Louis naar mij toe en zoen hem gepassioneerd. "Je weet niet half hoe gelukkig jij mij maakt." Zeg ik. Louis glimlacht en antwoord: "Jij maakt mij ook gelukkig en ik weet zeker dat wij samen Darcy ook gelukkig kunnen maken."