Vampire Series #1: Total Stranger

Chapter 40

AN: HI GUYS!

        I'm so sorry for not updating for too long. Pasensiya na talaga kayo. Alam kong maraming naiinip dahil ang tagal ng update ko. Sorry talaga. I have reasons for it. Malapit na po kasi ang finals namin e. Graduating po ako so I really have to strive hard to get better grades. Malapit na finals so marami pong kailangang ipasa,plus, busy rin po ako ngayong maghanap ng pwedeng pasukan for summer job because me and my friends are planning to search for a job so we could support ourselves when we go to college. At syempre, kailangang mag-review kasi may mga entrance exams ang mga schools na susubukan naming pasukan. Sana maintindihan po ninyo ako. And btw, goodluck guys! Malapit nang magtapos ang pasukan so sana makapasa tayong lahat!😊 Again, thank you for reading my story and of course for the patience,thank you. I love y'all!😘

__________________________________

                    JAZLEEN

KASALUKUYAN akong nasa loob ng kwarto ni Top kasama si Mad. Hindi pa ito nagigising magmula kahapon nang mabaril ito.

"Mad, you should eat."

Saad ko sa kaniya habang tinatapik ang balikat niya. Kahapon pa siya naririto sa kwarto ni Top. Ni hindi na ito makakain at makatulog sa sobrang pag-aalala rito.

"Wala akong gana..."

Lumuluha nitong saad habang nakatitig sa natutulog na si Top.

"Baka magkasakit ka sa ginagawa mo,Mad. Gusto mo dalhan nalang kita rito?"

Umiling ito. Bumuntong-hininga ako tsaka hinawakan ang kamay niya.

"Magigising din si Top,Mad."

"I'm scared...."

Hagulgol nito. Ito ang unang beses na narinig ko ito kay Mad. Kilala ko siya bilang isang babaeng walang inaatrasan. Matapang. Walang kinatatakutan.
But this time, she's afraid of something. Scared of what?

Hindi ako nagsalita. Ayoko siyang tanungin kung ano ang kinatatakutan niya. Gusto ko siya mismo ang magsabi.

"It's ok to be scared,Mad. Lahat naman tayo may kinatatakutan."

"I hate this feeling. I hate feeling so down and weak,Jaz. I hate crying,I hate being so damn scared of something."

Humahagulgol niyang saad.
I feel you....
Natatakot din ako Mad. At mukhang nalalapit na ang kinatatakutan ko.

"I'm Maddison. I fear nothing,I-I'm brave! Ilagay mo na ako sa matinding labanan 'wag lang sa ganitong sitwasyon. I'm not scared of dying.....I'm scared of losing this man. N-natatakot ako dahil ano mang oras maaari niya akong iwan...."

May pumatak na luha sa mga mata ko. It hits me so hard in the chest. We fear the same thing....
I'm also scared of losing the man I love the most...

"I know how you feel,Mad...."

"Ito lang ang kinatatakutan ko sa lahat,Jaz. I-Ito lang...."

Malakas ang hagulgol na pinapakawalan ni Mad kaya agad kong pinunas ang luha ko tsaka tumayo upang kuhanan siya ng tubig.

"Here. You need this."

Laking pasalamat ko nang tanggapin niya ang inabot kong basong may lamang tubig.

"Hindi mo ba ako tatanungin kung bakit ganito ako kay Top ngayon?"

Kapagkuwan ay tanong niya. Nginitian ko siya tsaka umiling.