Vampire Series #1: Total Stranger

CHAPTER 55

                      JAZLEEN

I WOKE UP feeling so tired. Kagigising ko lang pero pakiramdam ko kulang na kulang pa ang tulog ko.
I yawned and looked at the wall clock.

2:38

"What?"

Inaantok na tanong ko sa sarili.
2:38 pm? Grabe naman 'ata 'tong tulog ko! I overslept but I still want to sleep. I feel so drained.
Ngayon lang ako nakaramdam ng ganitong klaseng pagod. Bakit ba kasi ako napagod—

Kaagad nanlaki ang inaantok kong mga mata nang may biglang maalala.

"M-my virginity..."

Nakagat ko ang kumot na nakabalot sa'kin dahil muling nagbalik sa isipan ko ang nangyari sa amin ni Vlad kagabi.
We made love....

Napapadyak-padyak ako sa kilig pero kaagad ring napahinto at napadaing nang makaramdam ng sobrang pananakit sa pagitan ng mga hita ko.

"Ouch! Aww..."

Halos maiyak ako sa nararamdaman. It's painful—really painful! Pakiramdam ko pinupunit ang pagkababae ko sa sobrang sakit.
This pain is the same pain I felt last night—no....mas masakit ito ngayon. Pakiramdam ko may malaking sugat ako sa ibaba at sobrang sakit kapag gumagalaw ako.

"Ouch..."

Tuluyan na akong napahagulgol nang mas nanakit pa iyon.
Ilang minuto akong nanatiling nakatagilid dahil sa tuwing gumagalaw ako, hindi ko kinakaya ang sakit.
I let myself cry in so much pain. Para na akong batang nagngangawa ngayon.

"HON?! HON, WHY ARE YOU CRYING?!"

Mas lalo pa akong naiyak nang marinig ko  ang boses ni Vlad na kapapasok lang ng kwarto.
Narinig kong may inilapag siya sa bedside table bago nag-aalalang umupo sa gilid ng kama. Dahil nakatalikod ako sa kaniya, maingat niya akong hinawakan sa balikat at akmang patitihayain nang pigilan ko siya.

"Don't touch me..."

Humahagulgol kong saad.

"Hon, why? What's wrong?"

Napakalambing ng boses nito na kahit papaano ay napagaan ang nararamdaman ko.

"It hurts....m-masakit siya,Vlad."

Maingat itong gumalaw tsaka hinaplos-haplos ang balikat ko tsaka hinalikan iyon. Paulit-ulit niya iyong ginawa tsaka hinaplos ang ulo ko.

"I'm sorry..."

He whispered.
Kahit ramdam ko pa ang sakit, pinilit kong tumihaya para makita ko ang mukha niya.
Kaagad niyang hinalikan ang noo ko tsaka pinunasan ang luha ko.
He looks so worried.

"Bakit ka nagso-sorry?"

"Because I'm the reason why you're in pain."

Mahina kong kinurot ang dibdib niya.

"Ginusto ko rin 'yon kaya 'wag kang mag-sorry."

I can see guilt in his eyes so I kissed him on the lips.

"It hurts like hell,but I do love the reason why I'm in pain. 'Wag mong sisihin ang sarili mo,ok?"

Hindi ito sumagot tsaka hinalikan nalang ako sa labi.

" I don't like it when you cry,hon. And I checked it this morning 'cause you had fever and it's swollen. It looks so painful,wife. I'm really sorry."

Nilagnat ako? Bakit hindi naman ako nagising?

"I had a fever?"