THE LOVE THAT CONTINUES. ¦ VMin

Chapter 17 : Interesting

Taehyung's Point of View.

"Hoy, Taehyung, saan ka ba galing kagabi? Gabing-gabi na, lumalabas ka pa."

Napatingin ako kay Mama habang kumakain kami ng breakfast. "Ma, nagpunta lang po kami ni Jimin sa 7-11. Atsaka nagpaalam naman po ako sa 'yo." sagot ko at sumubo ng pagkain.

"Pumayag ba ako?" Tinignan ko si Mama ng 'are-you-serious' look.

Nilunok ko muna ang kinakain ko bago magsalita, "Ma, too late. Nakalabas na po ako kagabi."

"Hintayin mo muna akong pumayag bago ka umalis."

What the- "Ma, hindi na po ako bata. Hindi na kami bata ni Yeri." This conversation is so nonsense.

"Bata pa 'yang si Yerim, nag-aaral pa eh." Kung hindi 'yan pinatigil nang dalawang taon, edi sana graduate na siya by the time she's 19.

"She's literally 21. An adult." bumuntong hininga ako at nagpatuloy sa pagkain.

"Dapat magtrabaho ka na, Taehyung. Ano bang nakukuha mo sa pagmo-model?" Nagulat ako sa sinabi ni Mama. Akala ko supportive siya sa pagmo-model ko, pero hindi pala.

"Ma, kumikita naman ako do'n."

"Bakit hindi mo ituloy 'yung pagmemedisina mo? Si Jimin, hindi ba't mag-a-accounting 'yon? Graduate-graduate kayo, hindi niyo naman pala itutuloy 'yung course niyo. Sayang lang ang pinang-aral sa inyo. Dapat pala hindi ko na pinatigil si Yerim noon."

"I'm out." sabi ko na lang at tumayo mula sa lamesa. Hindi ko alam kung bakit napunta do'n 'yung usapan. Nagtanong lang siya kung saan ako pumunta kagabi, tapos napunta do'n 'yung topic? Hays.

"Taehyung, bumalik ka rito, kinakausap pa kita! Taehyung!"

Kinuha ko 'yung diary ni Emilia saka lumabas ng bahay. Tumawid ako papunta sa bahay nina Jimin na katapat lang ng bahay namin.

"Jimin!" pagkatok ko sa gate nila. "Jimin-ah!"

Maya-maya't lumabas na siya at pinagbuksan ako ng gate. "Ano ba 'yon? Agang-aga, Kim Taehyung!"

Bigla na lang ako umiyak at yumakap sa kaniya. Hindi ko napigilan 'yung luha ko. "Jimin hyung."

"Hala! Taehyung, w-what happened?" Hinila niya ako papasok sa bahay at pinaupo sa sofa.

Kumalas na ako sa yakap at pinunasan ang mga luha ko. "Sorry."

"Tell me what happened?"

Bumuntong hininga ako tapos kinwento ko sa kaniya 'yung nangyare kanina.

"B-bakit ako nadamay?" nakakunot-noong tanong niya. Nagkibit-balikat lang ako at pinatong ang ulo ko sa balikat niya.

"Oh, Taehyung, nandito ka pala." Agad din akong napabangon nang marinig ko ang boses ng nanay ni Jimin.

"Hi po, Tita." humaway ako kay Tita habang nakangiti nang bahagya.

"Tawagin mo na lang din akong Mom, okay lang naman." Tumawa ako nang bahagya dahil sa sinabi ni Tita. Ano raw?

"Mom, you're making him feel uncomfortable." sabi ni Jimin at ngumiti naman ako. Naiinlab na naman ako sa kaniya. I mean, I have been always in love with him. But I'm becoming more and more in love with him.

"Sorry, nagbibiro lang naman ako." Umupo si Tita sa kabilang sofa at binuksan 'yung TV.

Naalala kong dala ko pala ang diary ni Emilia. "Ay, Jimin, dala ko pala 'yung diary ni Emilia. Basahin natin?" sabi ko at pinakita sa kaniya ang diary.