THE LOVE THAT CONTINUES. ¦ VMin

Chapter 11 : Brawling

Habang nagbabantay si Emilia sa kaniyang panaderya, takang-taka siya kung bakit halos hinahapo na ang kaniyang kaibigan sa pagtakbo papunta sa direksyon niya.

"Teresa!"

"Emilia!" Bumuntong hininga nang malalim si Teresa bago magpatuloy, "Sina Adrian at Antonio ay nag-aaway sa parke."

"Ano?" Kumaripas naman ng takbo si Emilia at sinundan naman siya ng kaniyang kaibigan.

Bakit na naman ba?

Hingal na hingal sina Emilia at Teresa nang makarating sila sa parke. At doon ay nakita nilang nagsusuntukan ang dalawang lalaki.

"Adrian, Antonio, itigil niyo na iyan!" sigaw ni Emilia na siyang nagpatigil sa pagsusuntukan ng dalawang lalaki.

"Ipagpaumanhin, binibini. Nadala lamang ako ng aking galit." sambit ni Antonio at binitawan ang kwelyo ni Adrian.

"Ano bang ibig mong ipahiwatig? Bakit ka nagagalit?" tanong ng babae na tila nagtataka.

"Ako'y nagagalit sapagkat sa pagkahaba-haba ng panahong ginugol ko para sa iyo, binibini, sa huli ay hindi pala ako ang iyong pipiliin. Sobrang sakit ng aking damdamin. Halos tatlong taon akong nanligaw ngunit ito- itong dayuhang ito na sa konting panahon mo lamang nakilala ay siyang iyong pinili. Masakit sa damdamin, Emilia, sobrang sakit." hindi na napigilan ni Antonio ang pagtulo ng kaniyang mga luha.

Saglit na hindi nakapagsalita si Emilia dahil sa kaniyang mga narinig. "Ipagpaumanhin mo ngunit hindi ko sinabi sa iyo na ako'y iyong ligawan. Simula pa lamang ay sinabi ko na sa iyo na hindi kita gusto. Paumanhin ngunit kaibigan lamang ang turing ko sa iyo, Antonio."

"Kahit man lamang kaunti ay hindi mo ako nagustuhan?" Umiling si Emilia. "Kung gayon ay hindi ako makapapayag. Bata pa lamang tayo ay gusto na kita, binibini."

"Maaari bang tumigil ka na, Antonio? Hindi ba't narinig mo naman si Emilia? Hindi ka niya gusto." pagsingit ni Teresa kaya't napatingin sa kaniya si Antonio.

"Huwag kang sumabat dito, Teresa." Muling nabaling ang atensyon niya kay Emilia, "Ipagpaumanhin, binibini." Yumuko si Antonio at malungkot na naglakad palayo.

"Mahal, ikaw ba'y ayos lamang?" tanong ni Emilia sa kaniyang kasintahan.

"Ayos lamang ako, mahal."

"Kay sarap niyong panoorin talaga." pagsingit ni Teresa na siyang tinawanan lamang ng magkasintahan.

+++

Makalipas ang ilang buwan...

"Kay ganda ng aking kaibigan." sabi ni Teresa habang nakatingin kay Emilia na siyang tumawa lamang nang bahagya. "Ikaw ba'y handa na?"

"Handang-handa na." nakangiting sagot ni Emilia.

"Kung gayon ay halika na, naroon na raw ang sasakyan papuntang simbahan."

Tumayo na sila mula sa kaniyang kinauupuan at lumabas ng kwarto. Naglakad sila palabas ng bahay at sinalubong naman sila ng ina ng Emilia.

"Ang ganda ng aking anak. Mangungulila ako sa iyo, anak. Bisitahin mo kami paminsan-minsan, ha?" sabi nito sa kaniyang anak.

"Opo naman, ina. Hindi ko kayo malilimutan ni ama." nakangiting sabi ni Emilia.

"Osiya, halina tayo't lumulan sa sasakyan."

Sa simbahan ay marami nang bisitang naghihintay at nasasabik na makita ang babaeng ikakasal.