Joy Has Gone

Chapter 6: The Dimsdale Team

Chapter 6
The Dimsdale Team

HINDI KO alam kung matutuwa ba ako sa mga nangyayari o matatakot. Dapat ba akong matuwa dahil finally, something came up that would surely wake up everyone here in this fucking town? O matatakot because that thing has to kill somebody just to open the eyes of blind Dimsdale people?

Dimsdale Hills. The place where everyone gives me a look with a smile on their faces that says everything's okay and placed on its proper state. The place where the government covers everything up para lamang manatili ang kanilang walang kwentang reputasyon; na walang sinuman ang dapat manggulo sa tahimik na pamumuhay ng mga tao dito. Bata pa lang ako, alam ko na kung gaano ka-bullshit ang lugar na 'to dahil ramdam ko ang bumabalot na misteryo dito. Come on, may mga nawawala at namamatay na mga tao pero through out the years, everyone was just giving a cold shoulder about it? That's way more creepier than the monster that lives in the woods around Dimsdale!

I don't know how I got here but I suddenly found myself standing here at the edge of the rooftop, with the goofiest guy I know and the new guy at school. Ito ang pinakamataas na building sa buong campus kaya't kitang-kita ko ang lahat. Nakatayo lamang ako sa dulo ng rooftop at tinatanaw ang mga tao sa baba habang ang dalawa naman ay nakaupo sa likod ko. Napalingon ako sa kanila habang hawak ang bote ng Coke na binigay ni Percy sa'min kanina.

"Mga bro, hindi ko ata alam kung kailan ko matatanggal sa isipan ko 'yung itsura ng bangkay ni Jenny!" bulalas ni Jonas. Halata mo sa kanya na hinang-hina pa siya dahil sa nasaksihan kanina. "Nakakatakot, mga bro. Hindi ko alam na ganito pala ang pakiramdam na makakita ng bangkay sa totoong buhay!"

"W-We need to warn others," giit ko. "We need to save them!"

Umiling lamang si Percy na habang nakatulala, animo'y may malalim na iniisip. "No, we can't do that. Hindi natin alam kung sino o ano ang kalaban natin."

"Then let's start seeking for something that will lead us to the truth. Kung sinuman ang demonyong pumapatay, kailangan natin siyang unahan!" giit ko. Hindi ko alam kung bakit uhaw na uhaw akong malaman kung sino ang pumapatay, pero isa lang ang sigurado ko... nararamdaman ko na ito ang sagot sa lahat ng katanungan ko simula noong magising ako — bukod sa pagkawala ni Joy.

Kung iisipin, natagpuan ang bangkay ni Anime at Jenny after they received a missing poster. Pero si Joy.. hindi pa rin siya nahahanap hanggang ngayon. She must be abducted by someone... or something!

Pero teka, if the two was found after they went missing and Joy is still missing hanggang ngayon, hindi kaya. . . "S-Si Joy! Hindi kaya si Joy ang pumapatay?" bulalas ko.

Agad namang napatingin sa'kin ang dalawa.

"Imposible 'yun, Bro," sambit ni Jonas at umiiling pa.

"Look, si Anime at Jenny, pareho silang nawala matapos nilang makatanggap ng missing posters. Makalipas naman ang isang araw, natagpuan ang bangkay nila. Pinatay sila sa parehong pamamaraan. Pero si Joy.. nakatanggap lang siya ng missing poster. Base sa kwento nyo, nawala siya matapos ng araw na 'yun pero hanggang ngayon hindi pa rin siya nakakabalik. Kung isa siya sa mga biktima, hindi ba dapat nakita na rin ang katawan niya ngayon?" sunod-sunod kong saad. I may not make sense but I'm sure of it. I'm sure there's something about Joy — kung tama ang kutob ko.

"That's impossible," komento naman ni Percy. "Matagal nang nawawala 'yung Joy ayon sa mga bali-balitang naririnig ko nang mapadpad ako dito two years ago. Hindi pa rin siya nakakabalik, yes. Mostly says she went somewhere far from here dahil wala naman ang mga gamit nito sa kanilang bahay. But some declares her dead."

"But. . ." Hindi ko alam kung sasabihin ko ba ito o hindi, dahil baka pagkamalan nilang baliw ako. Pero, bahala na. Lintek! "She's alive. Joy is alive!"