Kader Bağı (Tamamlandı)

🍂0.6 Sevgilisiyim🍂

Yorumlarınızı bekliyorum
İyi okumalar :))

Elimdeki çiçeği sıkıca tutarken aklımdan türlü türlü sorular geçip duruyordu. Bir kaç saat önce takındığı sert ve anlamlandıramadığım adam yüzünde kocaman bir gülümsemeyle Zehra ablanın elini sıkıp tanışırken ne yapmam gerektiğini bilmiyordum ve fikrini neyin değiştirdiğini ya da bu ruh değişikliğini merak ediyordum. Servan'ın hareketlenmesi ile boğuştuğum sorulardan bir nebze bile olsa kurtulmuştum ve çıkarmakta olduğu paltosuna baktım. Yepyeni duruyordu...el değmemiş ya da özenle kullanılmış gibi. Bunu ben almamıştım ve böyle bir paltosunun olmasına normal şartlarda şaşırmazdım ama şu an şaşırıyordum. Fakirlikten ve borçtan intihara kalkışan birinin bu derece pahallı eşyalar kullanıyor olması dikkatimden kaçmamıştı. Hem telefonu hem giysileri...

"Bu o esmer mi?" Beynimi son derece kullanıp olayları çözmeye çalışırken Evrim'in ani sorusuyla belli belirsiz kafa salladım. Hayatıma giren diğer esmer bu erkekti ama zamanında Evrim'e anlattığım kişi değildi. Onun yerine geçecek olan bir yalancı oyun ortağıydı.

"Hakkını vermek lazım...turnayı gözünden vurmuşsun." Evrim kıkırdarken bakışlarımı gelmekte olan Servan'a çevirdim. Oyuna başlamaya hazır değildim.

"Evrim hanım çok şıksınız. Davetim yoktu ama tanışmak istemişsiniz ve ben de bu özel gününüzde size destek olmak istedim. Servan Yetki, kardeşinizin sevgilisiyim." Servan cümlesinin sonunda mahçup bir bakış atıp gülümserken Evrim'in tokalaşmak için uzattığı eline küçük bir öpücük kondurdu.

"Evrim de bana sadece. Ve ayrıca bu önemli düşüncen için çok teşekkür ederim. Seninle tanışmayı çok istiyordum iyi ki geldin." Evrim son derece kibarlığını takınırken 'kardeşinizin sevgilisiyim' lafı beynimde döndü durdu. Tuhaftı fazlasıyla tuhaftı ve yavaş yavaş oyuna giriyorduk.

"Hoşgeldin demek yok mu!" Servan, bana dönüp sözde şakasına azarlarken gözlerimi kıstım. Güzel bir sorguya çekmem lazımdı onu.

"Telaş işte...hoşgeldin." Telaş değil şaşkınlıktı aslında. Geleceğini düşünmüyordum ve şu an kanlı canlı karşımda görmek beklediğim bir durum değildi. Öylece put gibi durmuş ona bakarken bu sözde sevgili olanların yapmayacağı bir şeydi. Yakın olmam gerekiyordu ve bu yüzden bedenim öne gitti sarılmak için. Ancak öğlen yaşadıklarım aklıma gelince geri çekildim. Sarılmayla alakalı travma oluşturmuştu bende artık. Bu yüzden de kızmalıydım.

"Babamla tanışmadan önce seninle biraz konuşabilir miyiz?" Çünkü saydırmak istiyordum. Önce sorularıma cevap vermesi gerekiyordu.
Cevap vermesine müsaade etmeden koluna girdim ve az ileriye götürmek için çekiltireceğim sırada görüş alanımıza giren babamın bedeni ile kıpırdamadım.

"Şükrü bey...sonunda sizinle tanışabileceğim." Servan kolunu kolumdan kurtarıp babama doğru seri adımlarla ilerlerken özene bezene sürdüğüm ojelerimi kemirerek soymak istiyordum. Babamın sert tepki vermesi ya da uygunsuz bulması beni korkutuyordu. Önce ona söylemem gerekiyordu ve Servan bu durumu benden çalmıştı.

"Merhaba genç adam." Babam elindeki kağıtları masaya koyarken Servan'ın uzattığı elini sıkmayı da ihmal etmemişti.

"Servan Yetki ben...kızınızın erkek arkadaşıyım. Bu şekil tanışmayı istemezdim ama Esin çok ısrar etti gelmem için. Davetsiz gelmiş gibi oldum kusura bakmayın." Servan kiminle nasıl konuşması gerektiğini çok iyi biliyordu ve onun bu özelliğine hayran kalıyordum.

"Olur mu öyle şey evladım. Kızımın misafiri benim de misafirimdir. Hatta konuklar gelmeden sana bir içki ısmarlayayım." Babamın bakışları beni bulurken gözlüğünün üstünden bakışını iyi bilirdim. Daha öncesinde bir sevgilim olduğundan ya da hoşlandığım birinin olup olmadığından babama bahsetmemiştim ve bir anda çıkıp gelen bu adamın varlığına şaşırmış, kendisine nasıl olurda söylemediğimi ima ediyordu. Haklıydı da... ben de böyle olacağını tahmin etmiyordum.