Kader Bağı (Tamamlandı)

🍂3.2 Gıcık Gibi Bir Şey🍂

İYİ OKUMALAR:)

Beklemek kadar kötü bir durum yoktu. Okan'ın telefon numarası da yoktu bende ve arayıp ulaşacağım kimseyi bilmiyordum başka.
Camın önünde geçen her arabayı dikkatlice izliyordum ama 2 3 saattir beklediğim araba gelmemişti. Akan gözyaşımı tekrardan silip yola bakmaya devam ettim. Daha ne kadar bekleyecektim? Doğru düzgün bir şey yememiştim ve midem bulanmaya başlamıştı. Servan'ı iyi görmeden ağzıma bir şey süremezdim. Hem suçluluk hem de korku vardı içimde. Alerjik durumların bazen ne kadar kötü olduğunu haberlerde okumuştum. Erken müdahale yapılmadığında ölüme kadar gidiyordu. Ya Okan burada olmasaydı? O zaman ne olacaktı...bunu düşünmek bile istemiyordum. Üstümdeki gömleğin kolunu çekiştirip gözyaşımı silerken duyduğum kapı sesi ile pencereden uzaklaştım. Uzun adımlarla kapıya doğru ilerlediğimde önden giren Okan'ı görünce gözlerim Servan'ı aradı. Kısa sürenin ardından halsiz bir şekilde eve adım atan Servan'ı gördüm. Berbat görünüyordu ve bunun sorumlusu bendim. Adımlarım Servan'a doğru giderken onun arkasından içeriye giren kadını görünce duraksadım. Davette Servan'ı öpen kadındı bu. Ayrıca neden Servan'ın koluna girmişti? Duruşumu düzeltip bana bakan adama odaklandım. Önemli olan şu an Servan'ın sağlığıydı.

"İyi misin?" İçgüdüsel olarak Servan'ı tutup kadından uzaklaştırmaya çalıştım. Eğer yürümekte zorlanıyorsa bana tutunabilirdi değil mi?!
Gözleri kızarmıştı ve yüzü solgundu. Allahım neler yapmıştım adama böyle!

"Sanem soluklanıp kaçarız." Okan içeriyi gösterirken Sanem denilen gıcık gibi bir şey olan kadın Servan'dan uzaklaşıp içeriye girerken kalçalarını saran elbisesinden bakışlarımı alamadım. Neden gelmişti bu kadın?
Elimi Servan'ın beline dolayıp Okan'ın da yardımıyla içeriye doğru ilerledik. Sanem tekli koltuğa geçmiş bize bakarken görmemezlikten geldim ve Servan'ı geniş koltuğa oturttum. Birkaç saat önce zevkten inlemelerimin yayıldığı ve hayalimin alamayacağı şeyler yaşadığım koltuğa...

"İyiyim ben tamam." Servan yavaş yavaş kendisine gelirken nefes alabilmesi için uzaklaştım ve yanına oturdum.

"Aslanım saatler önce öyle durmuyordun." Okan sırıtıp kendisini koltuğa yaslarken bakışları beni buldu.

"Esin sana da haber veremedim kusura bakma. Siz tanışmış mıydınız?" Okan hem bana hem de Sanem'e baktı. Tanışmak isteyen mi vardı? Ayrıca o kadın Servan'ımı öpmüştü! Tanışmama gerek yoktu.

"Hayır." Ama gel gör ki bunların hiçbirini sözlü olarak dile getiremedim. Tanışmaya hevesli gibi görünüp gülümserken Sanem'in yüzünde tek bir tebessüm belirtisi yoktu. Meymenetsiz kadın!

"Sanem benim çalıştığım hastanenin sahibi ve..." Okan'ın göz devirdiğini kısa sürelide olsa görmüştüm. "Esin de Yekta'nın sözlüsü gibi bir şey. Namusu ya da alın yazısı mı her ne diyorsanız işte." Dudaklarım şaşkınlıktan aralanırken Servan'ın bile halsiz haliyle gözleri kocaman açılmıştı. Sözlü de nereden çıkmıştı?

"Yekta, hiç bahsetmedin." Sanem alınmış gibi dudaklarını büzerken gözlerimi kıstım. Ağzının ortasına vurasım vardı şu an.

"Aile arasında küçük bir söz kesimiydi zaten. Hem sen buralarda değildin bile." Okan araya girip Servan adına cevap verirken fark ettiğim durum rahatlamama neden oldu. Okan da sevmiyordu bu gıcık kadını.

"İnsanlar çift yaratılıyor gerçekten." Ve beklediğim ima gelmişti. Sadece sözlü değil bakışlarıyla da ima yapıyordu ve ben bu kadına saldırmak istiyordum. Dövsem sorun olur muydu?

"Müsaadenizle ben biraz uzanacağım." Servan konuyu kapatmak istercesine kaçış yolu alırken Sanem'in yardım için hareketlendiğini görünce ayağa fırladım.