Kader Bağı (Tamamlandı)

🍂0.7 Kabus🍂

Kitaba yeni okuyucular gelmiş ve çok mutlu oldum.

İyi okumalar :)

Gece lambasının loş kırmızı ışığında zevkten nefesimi tutmuş yatakta yatarken bileklerimden tutarak beni daha çok yatağa bastıran adamın çabasına boyun eğdim. İtiraz etme hakkım yokmuş gibi  cevapsız kalmama neden olan bu adamın kokusunu buram buram içime çektim. Boynumda gezinen dili ve dudakları yavaş yavaş aşağıya indi. Saçları çenemi gıdıklarken kafamı eğdim ve onu izlemeye çalıştım. Dudakları göğüs aramda ilerlerken ellerimi kurtarmaya çalıştım. Ona dokunmak istiyordum ama bileklerimi tutan elleri buna izin vermiyordu. Ve ona dokunamamak acıyla karışık zevk veriyordu bana.
Gözlerimi kapatıp ahenkle dönen dilini hissettim. İnlemelerim ağzımdan kaçarken kimsenin duymaması gerekiyormuş gibi elini ağzıma götürdü ve kapattı. Gözlerimi açıp boşta kalan elimi saçlarına götürdüm. Terden birbirimize yapışıktık ve bu mide bulandırıcı değildi. Elimi saçlarından sivri çenesine götürdüm ve tutarak bana bakmasını sağldım. Altında kıvranıyordum ve susamıştım. Dudaklarına susamıştım...
Gördüğüm gözler yabancı değildi. Hatta bu sırıtış hiç yabancı değildi. Gözlerime bakmaya devam ederek elini ağzımdan yavaşça çekti. Başparmağı alt dudağımı ezerken yutkunmaya çalıştım. Parmağını da çektikten sonra  kafasını yaklaştırdı ve ben isteğimi alıcak olmanın bilinciyle kendimi ona daha çok yaklaştırdım. Dudaklarım aralanırken gözlerim kapanmıştı. Ancak hissettiğim soğukluk ve üzerimdeki hafiflik ile gözlerimi korkuyla açtım. Kırmızı loş ışığın aydınlattığı odada tek başıma yatakta yatıyordum. Nereye gitmişti? Seslensem gelir miydi ya da görünür müydü?

"SERVAN!"

Titreyerek yataktan kalkarken etrafıma bakındım. Ter içinde kalmıştım ve sabah olmuştu. Gördüğüm rüya ile yüzümü buruşturdum. Rüyadan çok kabus gibiydi. Ellerimle saçlarımı düzeltirken ayaklarımı yataktan sarkıttım. Küçük anlamsız bir öpücüğün ardından rüyamda Servan'ı görmem ne kadar mantıklıydı? Ben Cem'e olan hislerimden bu yana bir kez bile olsun rüyamda görememişken bu adamı neden görmüştüm? Zihnimi bu derece kurcalamış mıydı yani?

"Esin kalkman lazım. Servan aşağıda kahvaltıya davet etmiş babam." Odaya aniden giren Evrim ile korkmuştum ama dediklerini idrak ettikten sonra korkumun yerine şaşkınlık devreye girmişti. Yataktan hızlıca kalkarak camdan dışarıya baktım. Gerçekten de buradaydı. Babamla oturmuş bahçede muhabbet ediyorlardı.

"Dün sizi bastıktan sonra kavgamı ettiniz. Sana bile haber vermediğine göre ve şu an şaşkın tipinden bunu anlıyorum." Perdeyi avucumda tutarak Evrim'e döndüm.  Yine sırıtıp duruyordu. Ancak beni sinir eden durum bu değildi. Dün ve öpücük yine aklıma gelmişti.

Kendimi toparlamak kolay olmamıştı ben az önceki yumuşak dudakları hala dudağımdaki etkisini hissedebiliyordum.  Evrim'in gülen yüzüne ve daha sonrasında masamda duran telefonuna baktım. Evet telefonu buradaydı ve konuklar gelmeden önce de bunu dile getirmişti. O zaman gidip alsaydı bu durumlar gerçekleşmeyecekti. Servan'ın dudaklarının yumuşaklığını hissetmeyecektim.  Bu durumdan şikayetçi olur muydum bilmiyordum ama Evrim'in görmesini kesinlikle istemezdim. Üstelik bir kaç saat önce ona, bu adamla baş başa olduğumuzda gayet güzel cilve yaptığımı söylemiştim ve şimdi kim bilir neler düşünüyordu? Kendimi toparlayıp Evrim'in telefonunu aldım ve ona vermek için ilerledim. İmalı imalı bakışlar atan ablamı kaşlarımı çatarak ve bakışlarımla uyardım.

"Siz de çok oyalanmayın. Teşekkür ettim." Evrim elimden telefonunu alıp hem bana hem de arkamda duran Servan'a imalı bakış atmış ardından ortalıktan kaybolmuştu. Ellerimi tekrardan belime koyarak arkamı döndüm ve bıyık altından sırıtan adama doğru ilerledim.