İyi okumalar :)
"Peki ailen? Onlar da buralardalar mı?" Babamın sorusu az önce Evrim'in yaptığı espiriye gülen Servan'ın yüzünü düşürmeye yetmişti. Ailesi olmadığını söylemişti ve ölü olduklarını bana dile getirmişti. .Babama nasıl cevap vereceğini merak ediyordum ve bu yüzden bakışlarımı ona çevirdim.
Servan kahvesinden yudum almaktan vazgeçmiş bakışlarını öylece babama çevirmişti.
"Ailem sizlere ömür." Kısacık cümlesi Servan'ın yüzünü ekşitmeye yetmişti. Ayrıca içimde ona sarılma hissi gelip geçti. Karşımdaki adama acımıyordum sadece üzgün olduğunu hissettiğim için sarılmak istemiştim.
"Başın sağ olsun oğlum." Babam gözlüklerini çıkarıp masaya koyarken sorduğu soruya ve aldığı cevaba üzüldüğü belliydi. Evrim'in burukça gülümsemesi ve Servan'ın kafa sallayıp parmaklarını birbirine kenetlemesiyle elimdeki çayı bitirip masaya bıraktım. Oturduğum yerden yana doğru kayıp kendimi Servan'a daha çok yaklaşlaştırdım ve yanağını okşadım. Sevgili olarak destek olmam lazımdı değil mi böyle bir anda?
Servan kafasını çevirip bana bakarken ileriye gidip gitmediğimi düşündüm. Kendisi beni öperken ileriye gitmiş olarak saymıyorsa durumu, şu an bu teselli etme olayını da saymamalıydı. Ancak bakışları ürkütücüydü. Elimi geri çekecekken avuç içime kondurduğu öpücükle dondum kaldım. Kesinlikle böyle bir hareket beklemiyordum. Ayrıca öptüğü gibi kafasını elimden uzaklaştırmasına da şaşırmıştım. Bir anda yaklaşıp bir anda nasıl bu şekil kendisini uzaklaştırabiliyordu?
Elimi hızlıca indirip babamın telefon ile uğraşmasına baktım ve hemen Evrim'e çevirdim bakışlarımı. Kimse bir tuhaflık olduğunu fark etmemişti.
"Servan Facebook kullanmıyor musun? İsmini ve soyismini yazıyorum ama çıkmıyor." Babam kaşlarını çatmış gözlüklerini tekrardan takmış yoğun bir arama işine girmişti bile. Servan ise boğazını temizleyip kahvesinden yudum aldı.
"Hayır efendim kullanmıyorum." Dedi. Babamın akıl ettiğini ben edememiştim. Onu hiçbir şekilde sosyal ağlarda aratmamıştım ve bir gezinsem fena olmazdı. Belki kullandığı başka bir sosyal ağ vardı.
"Aman kullanma! İnsan bağımlısı oluyor. Mesela Evrim'in elinden telefon eksik olmaz. Ama Esin öyle değil." Babam yine asosyalliğimi ön plana koyarken Servan tebessüm ederek bana baktı. Ne yani komik bir durum muydu bu?
"Çünkü düğünlerle alakalı mekan olsun davetiye olsun kıyafet olsun onlara bakıyorum baba." Evrim itiraz ederken söyledikleri dikkatimi çekti. Düğün mekanı bakması acı gerçeği yine yüzüme vurmuştu.
"Düğün ne zamana peki?" Merak etmiştim ve kendimi tutamamıştım yine.
"Cem, yaz sonu gibi diyor ama balayını kışın yapmak istemiyorum. O yüzden yaz ortası daha çok içime siniyor benim." Evrim hayallere dalıp kocaman sırıtırken bakışlarımı kaçırdım ondan. Balayında Cem ile geçireceği vakitler gözümün önüne gelince kendimi cezalandırmak istedim. Kafamdan atamıyordum. Olmuyordu!
"Ne kadar süredir birliktesiniz?" Belki de en çok merak ettiğim bu soruyu Servan sorabilmişti.
Ben gerçekten de ne kadar süredir ayakta uyuyordum? Bakışlarım geri Evrim'i buldu. Düşünür gibiydi. O kadar uzun muydu?
"İşte Esin seni bana ilk anlattığı vakitlerdi. Kaç ay oldu Esin?" Bana mı soruyordu? Nişanlısıyla çıkmaya başladığı tarihi bana mı cidden soruyordu! Servan'ın bakışları hızlıca bana dönerken dudaklarımı ısırdım kısa süreli.
Ne diyecektim? Cem'i 2 yıldır sevdiğimi nasıl söyleyecektim? Ama Evrim'e anlattığım süre daha erken bir tarihti. Hatırla Esin!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Kader Bağı (Tamamlandı)
RomanceÇaresizce etrafına bakındı, küçük bir mucize istiyordu ve bu mucizeyi karşısındaki adamın sağlayacağını biliyordu. Belki çok iyi tanımıyordu bu adamı ama başka hiçbir seçeneği yoktu. Söylediği yalanı kurtarmanın başka yolu yoktu. Umut dolu gözlerle...
