Uyanış

-24-

Dışarı çıkmaya başlıyorlardı. Damian ise yukarı gelmeden önce odaya geri dönmeliydim. Hızlı ve temkinli adımlarla odaya geri girdim. Bir şeyler yolunda değildi. Damian'ı hiç bu kadar stresli görmemiştim. Damian'ın odaya gelip beni götürmesi için beklediğim sırada arkamda bir ses duydum.

"Ashley?"

*****
(1899 - Soho Gölü)

"Evelyn!"

"Damian..."

Damian neşeyle gülümsedi. Gelmişti. Ama yolunda gitmeyen bir şeyler vardı. "Neden bu kadar üzgün görünüyorsun, ne oldu?"

Evelyn kederle yere çevirdi bakışlarını. "Tam olarak olmasını tahmin ettiğim şey..." Evelyn'in devam etmesine gerek kalmamıştı. Damian ne olduğunu anlamıştı. Endişeyle mırıldandı. "Bu olamaz..."

"Bugün ebeveynlerimle tanıştı." Kederli sesiyle devam etti. "Onlarla konuştu... Damian, çok geç kaldık."

Damian yutkundu. Belki de kendileri için bir umut vardır diye düşünüyordu. Kararlılıkla başını salladı. "Tabii ki kalmadık. Babanla konuşacağım, sana söyledim."

Evelyn'in yüzünü sinir kapladı. En başından beri Damian'ı bekliyordu fakat daha bir yanıt alamamıştı. "Neyi bekliyorsun? Anlamıyorum."

"Öncesinde halletmem gereken bir şey olduğunu biliyorsun."

"Bunun o sarışın kadınla bir ilgisi var, değil mi?"

Damian dumura uğramıştı. Evelyn'in o kadından nasıl haberi olmuştu? Sadece merak ediyordu. Damian şaşkın bir ifadeyle Evelyn'e doğru birkaç adım attı. "Bunu sana kim söyledi?"

"Burası küçük bir kasaba, haberler hızlı yayılır. Onu gördüğünü biliyorum."

Damian'ın şuan ihtiyacı olan son şey, Evelyn'in kendisini yanlış anlaması olurdu. "Göründüğü gibi değil. Bana güvenmeli ve sabırlı olmalısın."

"Fazla vaktimiz yok."

Aralarında sessizlik başladı. Evelyn dolan gözlerini saklamaya çalışıyor, Damian ise düşünüyordu. Tek ses, yanlarındaki gölün şarıltılarıydı.

"Artık gitmeliyim. Theron, seni bekliyor mu?"

"Evet, merak etme."

Damian, kadına doğru yaklaştı. "Tamam, yarın seni burada bekliyor olacağım."

"Görüşürüz, Damian."

Damian ardından uzaklaştı.

"Evelyn!"

Evelyn tek başına kaldığında geri dönmek için hazırlanıyordu ki bir ses ortamın huzurunu kaçırmıştı. Evelyn şaşkınca sesin sahibine baktı. "Dominic, burada ne arıyorsun?"

"Seninle konuşmamız lazım."

*****

Orada öylece durmuş, bir anda odada beliren kadına bakıyordum. Bu o kadındı. Evelyn.

"Evelyn..." nefeslerimi düzene soktuktan sonra devam ettim. "Burada ne arıyorsun?"

"Damian'a bakıyordum. Burada olduğunu sanmıştım."

Kalbim korkuyla atıyordu. Bu kadını henüz tanımıyordum. Tek bildiğim, vampir olduğuydu. "Burada değil, aşağıya gitmişti."

"O zaman oraya giderim."