Uyanış

-26-

Chris sinirle evin içinde dört dönmeye başladı. "Damian! Dışarı çık! Seni de görmeye geldim." Chris, buraya gelerek büyük aptallık yaptığının farkında değildi.

"Hey, kimse var mı?"

Chris, onu başka bir yere götürdüğünden şüphelenerek bir karara vardı.

"Evi aramalıyım."

*****
-Birkaç saat sonra-

"İçeriye gelebilir miyim?"

Adrese gelmiştim. Oldukça korkuyordum. Kapıyı tıklatmayı bırakıp içeri girdim. "Kimse var mı?" Görünüşe göre kimse yoktu. Alex'in iyi olması için tanrıya adeta yalvarıyordum.

"Merhaba, Ashley. Sonunda tanıştık."

Arkamdan gelen soğuk sesle korkuyla arkama döndüm. Sonra gerisin geri yürüyerek ondan uzaklaştım. Kalbim maratondaymışım gibi hızla çarpıyordu. "S-sen..."

"Sana akşam yemeği teklif edebilirdim, ama yemeğimi yeni bitirdim." Sinsice gülümseyerek ekledi. "Çok açtım."

Dediği şeyle gözleri adeta yuvalarından çıkacaktı. Tanrım... Alex'ten bahsetmiş olamazdı değil mi? "Sen n-neden bahsediyorsun?" Sonra sinsice arkamda bir yere baktım. Arkama korkarak döndüğümde beni bir sürpriz bekliyordu. Gözlerim aniden dolmaya başladı. Gördüklerime inanamıyordum. Dominic karşımdaydı ve elinin ucunda Alex'in yakasını tutuyordu. Alex'in gözleri kapalı bir şekilde yerde sürüklenmişti ve boynundan kan geliyordu.

"Hayır, Alex..." sesim kısılmaya başlarken hıçkıra hıçkıra ağlamaya başladım. Ayaklarımda güç hissetmeyince yere çömelerek yüzümü kapattım. Gözlerim, su çeşmesi gibi akıyordu. Hayatım boyunca, bu anı, bu görüntüyü unutamayacaktım. Kalbim hep bunun yasını çekecek, gözlerim hep bu anın gözyaşlarını saklayacaktı. Devam ederken Olivia katı sesiyle konuşmaya başladı.

"Konuşmamızın vakti geldi."

*****
Merhabalarr.

Medya: Olivia.

Bu bölüm çok kısa oldu, farkındayım fakat böyle olması gerekiyordu. Bunun için affedin lütfen.

Lütfen vote vermeyi unutmayın ve kendinize iyi bakın. :)