Uyanış

-38-

BÖLÜM 7: UYANIŞ

"Taç giyme töreni için her şey hazır mı?"

Gaius heybetle göğsünü kabartarak verilen komutları duymaya hazırlandı. Vampir özgüvenle cevapladı. "Evet, usta."

"Damian'ı çağırın." Gaius vampire onu çağırmasını emrederek beklemeye başladı. Bugün önemli bir gündü onlar için.

Dumanlar kalktı, sıçrayan ateş etrafa uçuştu ve boğucu hava beklentiyle yükseldi. Birazdan çok önemli şeyler olacaktı. Birazdan, her zaman olması gereken şey gerçekleşecekti.

Damian, tekrar onlardan biri olacaktı.

*****

Dizlerim güçsüzleştiğinde kendimi yere yığılırken buldum. Matt, bana sarıldığı için düşüşümü yavaşlatmıştı. Yine de kalbim acıyordu. Gözyaşlarım tek tek yanaklarım süzüldü. "Hayır Emma! Geri dön..."

"Ashley..."

Hıçkırıklarım ve yakarışlarım odayı kapladı. "Lütfen, lütfen geri dön Emma... lütfen!" Matt kulağımı sakinleştirici melodiler fısıldamaya başladı. Bir yandan da omzumu sıvazlıyordu.

"Şşhh, sakin ol."

Acıyla çığlık attım. İçimdeki acı içime sığmıyor, dışıma taşıyordu. "Emma, lütfen geri dön... sana ne yaptılar? Hayır!" Vücudum acıdan kıvranırken, gözlerim yaşlara boğulmuştu. Matt ise, bana sarılmış ümitsiz ve yıkılmış bedenimi dik tutmaya çalışıyordu. "B-beni bırakma..."

"Ashley, çok üzgünüm."

Fevri bir hareketle ondan uzaklaştım. "Bu doğru olamaz, Matt! Az önce buradaydı, yanımdaydı!" Matt ellerini yanaklarıma getirerek gözyaşlarımı sildi. "Şşhh, sakinleşmeye çalış, kendini toparla." Beni sakin tutma çabalarına devam ederken, yutkunarak boğazımdaki yumruyu gidermeye çalıştım. Fakat o yumru, ne yapsam da gitmezdi, bunu biliyordum. "Benimle konuştu diyorum. Beni dinliyor musun?"

"Şok olduğunu anlayabiliyorum. Bende çok şaşırdım, inan bana. Fakat senin dediğin şey imkansız."

Sinirle bağırdım. Hatta öyle ki, avizenin sallandığını hissetmiştim. "Buna inanamıyorum!!!"

"Ashley, her şey haberlerde... cesedini bulmuşlar..."

"Lanet vampirler!" Bağırmam sonucu sesim büyük bir acıyla kısıldı. Sanki ses tellerim kısılmış gibiydi. Boğazım çok acıyordu. Sonra mantığıma uymadan, ççaresizlik telaşı ve gözyaşları içinde hızla evden ayrıldım. Matt arkamdan bağırsa da onu atlatmaya çalıştım. Cebimde duran telefon, birçok kez Matt'in çağrısıyla titrese de hiçbirine cevap vermeden uzaklaştım.

Buna ihtiyacım vardı.

*****
(20 yıl önce)

"Orada kim var?"

Clair dikkatle ormanda yürürken bazı sesler duymuştu. "Bu hışırtı da ne?" İçi ürpermeye başladığında seslerin kaynağını gördü. Gözleri panikle açıldı. "Sen... hayır!" Sonra korkuyla çenesi titrerken sözlerine devam etti. "Sana, beni rahat bırakmanı söylemiştim." Clair'in aklı karışmıştı. Ardından olabildiğince hızlı oradan kaçmıştı.

*****

"Zamanı geldi, oğlum... hazır mısın?"

Gaius, bir vampire göre fazla naif davranıyordu. Damian, sarı şeritlerin ve üzerinde Darkin klanının simgesi olan, siyah, dik yakalı ve pelerinli özel tören kıyafetleriyle Gaius'un karşısında durdu. Damian sessizdi. Birkaç dakika tereddüt etmişti, çünkü bunun geri dönüşünün olmadığını biliyordu. Ashley, sürekli aklındaydı. Onu korumanın tek yolunun bu olduğunu biliyordu ve bu yüzden cesaretini toplamaya ve yapmaya karar vermişti. "Gaius, hazırım."